Het gaat goed met de Belgische postpunk, denk aan Sad Boys Klub, Seaside Disk of Koala Disco. Een band die zonder enige twijfel vooraan mee mag meelopen met deze interessante parade is het Oost-Vlaamse JERIKO.
De laatste jaren hoorden we al een paar losse nummers van deze band, maar nu is er met There Goes Nothing een eerste ep. Vier nummers in een kwartiertje tijd en voor je het weet, ben je eraan verslaafd. Niet dat dit hapklaar radiovoer is, want het vijftal gaat prat op waanzinnige tempowisselingen waar je wel wat aan moet wennen.
Maar geen nood, na een paar draaibeurten merk je ontegensprekelijk dat er sprake is van een JERIKO-geluid. Tegendraads en balsturig, dat wel, zelfs een tikkeltje chaotisch en over the top. Gelukkig allemaal te gebruiken in de positieve betekenis van het woord.
Blikvanger van het plaatje is sowieso de vooruitgeschoven single Running Out Of Luck die je na een paar draaibeurten gerust kan kronen tot één van de meest catchy nummers van het jaar. De schreeuwerige, bijna wanhopige stem van Caro Meysmans doet wat denken aan die van David Byrne of James Murphy. Eentje om er de zenuwen van te krijgen, wel zo goed dat je er gefascineerd naar blijft luisteren.
De muzikale warboel – tenminste dat is de eerste indruk – blijft ook in de andere nummers hangen. Rommelige (geniale) gitaren en decadente synths die iets disco-achtig hebben en uitmonden in songs die mogen wedijveren met het beste van The Guru Guru. Woorden die we niet bepaald vlug schrijven!
