Ooit was er 2010. De finale van Humo’s Rock Rally, als vanouds de kweekvijver voor siervissen en de plek waar op biologisch verantwoorde wijze kikkervisjes op de springplank naar succes werden gedropt. Die springplank was voor The Crackups het podium waarop zij hun muzikale kiemen tot ontwikkeling brachten. Animals On Acid was het logische gevolg. De bandleden zwommen vreemd genoeg echter andere rivierbeddingen tegemoet en belandden in tropische wateren als Warhola, Double Veterans en Psycho 44. Frontman Thomas Valkiers maakte bovendien naam als producer voor ondermeer Equal Idiots en High Hi.
Nu is er 2020. De bandleden hebben elkaar in het ruime sop teruggevonden. Ze namen een frisse herstart en doopten de band om tot CRACKUPS. Deze herstart komt binnen als een verpletterende doorstart. De band neemt simpelweg een vliegende start aan een denderende rotvaart, wat een zinderende oplawaai van 18 minuten oplevert, getiteld Greetings From Earth. Is er nog hete punkrock die niet in riffs en slogans de wereld werd ingebruld? CRACKUPS geven lik op stuk en rammen je meteen Wet Sheets door het strottenhoofd. De band klinkt als een opgefokte kruising tussen Dead Kennedys en Undertones enerzijds maar ook wel als een vuile versie van The Hives.
Kersvers vooruitgeschoven single White Fruit klinkt militant, opruiend en doet zelfs The Stooges bijna verbleken, alsof de uppercut nog moest worden uitgevonden. Een Crackuppercut als het ware. Punk is op haar best als ze loeihard en retestrak gebracht wordt. Zelfs de pulserende baslijn in het bijna dansbaar rustige Television Screen benadrukt dit feilloos. Getting The Vibes, een persoonlijke favoriet, kruidt de CRACKUPsaus met een flinke dosis P.I.L. Grand Cru. Bijna oldie Floor en Trainstation vlammen in de stijl van het huis met een denderende rotvaart het station binnen, rekening houdend met de social distancing en al. “I hate the trainstation, I wanna come home, I wanna be on my own.” Waarom denken we zo vaak aan Bad Brains?
Afsluiter Liar klinkt verrassend bluesy en is ook een ellenlang nummer in vergelijking met de veertien minuten durende holdup die eraan voorafging. Het is vooral een nummer waarvan je wil dat de gitaarlijn nooit ophoudt, perfect in analogie met het gevoel dat Greetings From Earth ons geeft. CRACKUPS staan voor vette songstructuren en redelijk geniale punkriffs. De plaat is een Bermudadriehoek die je onverbiddelijk meezuigt in een spiraal van grenzeloze euforie en passie voor muziek. Het kwartet, Thomas, Niels, Toon en Siebe, spelen volgende week hun uitverkochte releaseshow in Het Bos maar komen nog overal in ons landje de boel afbreken. Check de concertzalen!
