Vorige maand stelde Thunderblender hun single Movin On! voor waar we nogal enthousiast over waren. Jazz zoals wij het wel kunnen smaken: ritmisch en melodisch uitdagend en net voldoende ‘anders’ om te blijven boeien. Groot was dan ook onze vreugde en nieuwsgierigheid toen we enkele dagen later het album Stillorgan in onze mailbox vonden.
Voor de lezers die nu pas inschakelen misschien nog even vermelden dat Thunderblender een jazztrio is. Aan het hoofd staat Sam Comerford, de in het Ierse Stillorgan opgegroeide tenor- en bassaxofonist. Naast hem toetsenist Hendrik Lasure en drummer Jens Bouttery die op een onbewaakt moment ook wel eens een bassynth durft te betasten.
In 2017 bracht het drietal de ep Last Minute Panic uit (toen nog bij het Italiaanse Honolulu Records) waarmee ze ook live nationaal en internationaal indruk maakten. Drie jaar later is er eindelijk het eerste album. Zoals de titel al doet vermoeden is Stillorgan een nogal persoonlijk werk geworden dat echter niet nalaat om ook de luisteraar emotioneel te betrekken in de trip.
Met opener Lament lukt dat alvast probleemloos. Diepe, donkere, krakende saxofoonklanken aangevuld en ondersteund door Lasures (al dan niet gesamplede) piano. Je voelt het speeksel van Comerford bijna tegen je voorhoofd spatten, zo dicht zit je in dit nummer bij de muzikanten.
Movin On! en Last Light Out gaan een compleet andere richting uit. Bouttery mag zich helemaal uitleven op de drums terwijl Lasure de bodem legt waar Comerford klanken overheen blaast. Tot Lasure in Last Night Out plots met veel bombast en hamerende aanslagen de boel overneemt en Bouttery zijn uiterste best moet doen om hem terug bij te halen. Iets wat uiteindelijk lukt waarna ook Comerford alles uit de kast haalt om toch ook nog wat aandacht te krijgen. Spannend!
Bekomen doen we met Doubt, zowaar een vrij melodisch nummer met de piano in een hoofdrol, ondersteund door saxofoon en percussie die ons met allerlei huis-, tuin- en keukenmateriaal scherp wil houden. Tot het blijkbaar genoeg is geweest en het nummer onverwachts stopt. Te lang stilgezeten blijkbaar want nu moet het er even allemaal uit in Hope. Een chaotisch gevecht om aandacht van de drie protagonisten, al zien de heren tegen het eind van het nummer in dat samenwerken toch nog altijd beter werkt dan bekvechten.
In Arrival mag Comerford terug vooraan op het podium plaatsnemen. Hij serveert zwoele latenightjazz die toch net iets anders klinkt door de knipogen naar Monk en verrassende percussionele keuzes. Na een kort interludium is het echter weer tijd voor wat hyperkinetiek. Vraag Thunderblender vooral niet om meer dan vijf minuten rustig te blijven. In Panix Redux moet er duidelijk opnieuw stoom afgeblazen worden. Chaos, hamerende piano-aanslagen en een saxofoon die alle richtingen uitgaat, afgewisseld met korte momenten van bezinning. Bam!
Tijd om af te sluiten in schoonheid met Lights Out. Saxofoon en piano die mekaar mooi ondersteunen terwijl de drums eerst nog wat blijven tegenstribbelen om zich uiteindelijk neer te leggen bij het onvermijdelijke.
Stillorgan is een spannende en gevarieerde debuutplaat van een band die we heel graag eens live aan het werk zouden zien. En dat kan zowaar op volgende data en plaatsen:
26/09 – CC de Meent, Alsemberg
29/09 – Handelsbeurs, Gent
07/10 – Muziekcentrum Track, Kortrijk
09/10 – GC De Muze Van Meise, Meise
15/10 – De Casino, Sint-Niklaas
16/10 – Rataplan, Borgerhout
18/10 – KAAP, Oostende
28/10 – NONA, Mechelen
