Abel Ghekiere is al een tijdje een klinkende naam op onze pagina’s. Deels omdat hij een van de drie mensen bij Félicette is, maar evenzeer omdat hij ook solo heel wat schoons te bieden heeft. Abel is inderdaad het soort muzikant die over de lippen rolt bij Belgische muzikanten of één die steevast kan rekenen op lovende recensies zoals dat het geval was met zijn debuut Voor Het Verdwijnt, En Daarna. Wie weet komt daar verandering in, want zijn tweede album wordt op 20 februari in de Botanique voorgesteld samen met Tobias Vockaert (sax), Orlan Ghekiere (drum) en Hendrike Scharmann (viool). En om de twijfelaar gerust te stellen: Abel maakt geen alledaagse muziek, maar ontoegankelijk is het evenmin.
We zouden het ingewikkeld kunnen maken en met allerlei woorden goochelen die we zelf maar half begrijpen, maar laten we dat maar niet doen. Gewoon zoals Abel de dingen simpel houdt door alles op je af te laten komen en je laten bedwelmen door de intense pracht, want als er één adjectief is dat perfect past bij Abels muziek dan is het “mooi”.
Het aantal instrumenten dat Abel de baas kan is amper te tellen, maar zijn muzikale stijl is een perfect uitgebalanceerde blend van minimalistische jazz, traditionele folk en field recordings. Zijn muziek met die van anderen vergelijken is hem oneer aandoen, toch gaan we een vergelijking maken en wel met wat Talk Talk deed op Spirit Of Eden en Laughing Stock. Niet alleen muzikaal, maar ook omdat In de verte, dit uitzicht zo’n plaat is die op het eerste gehoor een samenraapsel lijkt van improvisaties, maar die zich na meerdere draaibeurten door zijn genialiteit laat gelden.
Net als de band van Mark Hollis kiest ook Abel voor ingetogen muziek die soms uitbarst. Dat hoor je het best op Caroline waarop zelfs geroepen wordt. Abel noemt zijn tweede plaat niet voor niets een viering van schoonheid en plotselinge uitbarstingen van euforie en melancholie. We houden ons aan de belofte om het niet moeilijker te maken dan het is, maar het beste kun je zijn songs met een schilderij vergelijken. Je staart ernaar en hoe langer je kijkt hoe meer je erin ontdekt en hoe meer je begrijpt wat de kunstenaar ermee bedoelt, of juist minder.
Alles is minimaal en wie alleen luide decibels door zijn speakers wil, zou inderdaad weleens kunnen afknappen, maar Abel blijft ver weg van alle egotripperij, het is gewoon muziek die zo mooi gebracht is, dat het je ontroert. Momenten die iedereen in zijn leven nodig heeft, of gewoon de fascinatie voor de kleine miraculeuze dingen in de wereld, want zo voelt In de verte, dit uitzicht aan.
In de verte, dit uitzicht verschijnt digitaal op 7 februari 2024 met een releaseshow op 20 februari in de Botanique in Brussel en op 28 maart in de Rataplan in Antwerpen. Het vinylalbum is vanaf 28 februari verkrijgbaar.
Facebook – Instagram – Spotify
