Alsof de Leie even hard kronkelt als de Mississippi. Alsof waterzooi smaakt als jambalaya en België het Wilde Westen van Europa is. Zo maakt de Gentse groep A Murder in Mississippi onversneden americana. Compleet met banjo’s en ‘fiddles’, contrabassen en hemelse harmonieën. River Whispers, de opener van hun nieuwe plaat, is meteen hun ideale visitekaartje. Wie hiervan geen zin krijgt om naar het zuiden van de Verenigde Staten te trekken, in open water te zwemmen en witte plekken op de wereldkaart te verkennen, moet maar een andere hobby dan muziek beluisteren gaan zoeken.
Je zou je kunnen afvragen waarom een op en top Belgisch gezelschap muziek maakt die zo Amerikaans is. Maar net zo goed kan je je afvragen: waarom niet? Tenslotte is de Amerikaanse volksmuziek ontstaan in een smeltkroes, waar country, blues en gospel, Ierse folk, Oost-Europese polka en Afro-Amerikaanse spirituals één onuitputtelijke bron aan liedjes en vertellingen vormden. In die bron duiken de zes van A Murder in Mississippi dankbaar, om telkens boven te komen met de sfeervolste muziek.
Hier kan een kampvuurballade als Starlight Dreamer naadloos overgaan in een onweerstaanbaar rondedans als Run Brother Run. Hier kan je op één plaat zingen over onbeantwoorde liefde en onheilspellende raven. Hurricana biedt wat je kon verwachten als je verknocht was aan het debuut van deze americanofiele Gentenaars. En tegelijk ook meer. Want wie een album afsluit met een nummer als Long Gone/Caged Bird, waarop Emmylou Harris en Rodney Crowell jaloers zouden worden, verdient van ons heel veel luisterbeurten.
