Tradities doen ons niets, maar voor Luminous Belge maken we graag een uitzondering. Iedere donderdag vullen we onze Spotify-lijst aan met 15 nummers. Dit zijn de geluksvogels van deze week…
Laten we maar rauw beginnen. Rauw is niet toevallig de titel van de nieuwe single van VAAG, niet dat je het woord ook maar één keer hoort, maar zo klinkt het wel. Gebalde postpunk met een hardcore tintje. Het soort muziek waar de wereld van vandaag nood aan heeft.
Deze week stond Guy Swinnen uitgebreid in de kijker. De man die met zijn band The Scabs in de jaren 80 Vlaanderen leerde wat punkrock is, werd immers 65. Hoog tijd om hem te eren. Iets wat we eigenlijk elke dag zouden moeten doen. Goofball is nog maar eens een bewijs dat de man uit Diest het songschrijven nog lang niet verleerd is.
We nemen aan dat je nog amper kan volgen, want het aantal singles dat het Antwerpse collectief Those Who Didn’t de laatste weken de wereld instuurde was niet te overzien. Maar goede muziek is er nooit genoeg en reken maar dat Act Casually, hun nieuwste worp, dat is. Even lekker als pakweg het allerbeste van Mogwai.
Met puntjudith kijken we even buiten de landsgrenzen, en toch ook weer niet. Judith Rijsenbrij, de vrouw achter dit project, is immers van Nederlandse origine maar woont in Brussel en brengt haar platen uit op Fake Records. Dus deels toch Belgisch, niet? Het verslavende IJsberen is even poppy en catchy als voorganger Naar De Stad.
De verrassing van de week komt uit Gent. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker, toch vielen we pardoes van onze stoel toen we Are You Really hoorden van The Mudgang. Deze cultband zweert al vanaf de wieg bij rechttoe rechtaan garagerock, maar op hun nieuwste klinken ze plotseling postpunk en wel met het geluid van The Sound. Parfait!
Van de verrassing van de week naar de ontdekking van de week is maar een kleine stap en we blijven zelfs in Gent. Ilaria werd deze week onze VI.BE-tip, een jonge vrouw die al van zich liet horen via The Voice Van Vlaanderen, maar met Black Void een single heeft die alles bevat om van perfecte pop te spreken. Een tikkeltje duister door de dreigende dancebeats, maar tegelijkertijd verslavend goed.
Eventjes dachten we dat SkyscraperSong een verloren demo was van David Bowie, wat als referentie kan tellen! Maar neen, het blijkt een nummer van Steven Swinnen (waarschijnlijk geen familie van, hoewel je dat nooit weet!) die al een tijdje als Seven Bridger zijn muzikale ding doet.
Ook al heb je de komende dagen best nog een muts en een paar handschoenen op zak, kan je al volop genieten van wat zonnestralen en daar hoort toch een heerlijke portie pop bij, niet? Cold Feet van Oproer is daar een voorbeeld van. Indiepop dat gemaakt is om in het hoofd te blijven hangen en om mee te zingen, al of niet op een terras.
Ze komen uit Brussel en hebben de vreemde naam Diva 137. Zoals bij alles zal hier ook wel een betekenis achter zitten, maar luister vooral naar hun album Movimento. Dat klinkt misschien Italiaans, maar uiteindelijk klinkt het nummer op en top Amerikaans. Laat dat laatste geen struikelblok zijn, want ook al hebben we het de afgelopen weken gehad met de stars and stripes, klinkt Diva 137 zoals L7 of Das Damen. Female grunge of zoiets, maar luister vooral zelf, bijvoorbeeld naar Seattle Ashes.
We hebben er geen flauw idee van wat Manifastique precies betekent en blijkbaar is het ook Lézard ontgaan. Wel is het een single die kan tellen en die zowel de genialiteit als de zotheid van Talking Heads bevat. Dansbare postpunk op zijn best!
Een van de mooiste albums van de afgelopen week komt van Bianca Steck. Op haar debuut mag je je aan instrumenten als de harp, cello en flügelhorn verwachten en vooral Bianca’s prachtige stem zoals in het wonderlijke Do I Know Myself At All?
Wat dacht je van wat indiefolk uit Mechelen? Die wordt geleverd door Argonaut met A Last Date With Destiny, een voorproefje van de binnenkort te verschijnen ep en door onze man – die het kan weten – op onze pagina’s vergeleken met Ben Howard.
De meezing-rock-’n-roller van deze week komt uit de Kempen. Birdhause is de naam. Broken Bicycle haalt dan wel inspiratie uit de jaren 90, denk aan Buffalo Tom, Teenage Fan Club of zelfs Manic Street Preachers. Maar het klinkt lekker, ook al gaat het over pintjes zuipen en de kwalijke gevolgen ervan voor je fiets bij onzacht wegcontact in beschonken toestand.
Binnenkort brengt de Gentse indieband Sonders hun eerste ep uit. Als je tijdens het zoeken naar referenties – niet dat het per se moet – op namen stuit als Nick Cave of Tindersticks, dan weet je meteen waar de klepel hangt. Cyanide, hun nieuwste single, nu in onze playlist.
We hadden het hierboven al over een gebroken fiets, nu over een ree dat aangereden werd in Deinze door een postkoerier. Gebaseerd op ware feiten en muzikaal vertaald door Sybe Versluys, drummer bij Maria Iskariot maar ook het brein achter het tamelijk fantastische Machines Are For Weirdos. Tot volgende week!
