Ondertussen is het een traditie geworden bij Luminous Dash dat je op donderdag een nieuwe aanvoer krijgt van Belgische songs op onze Spotify-lijst Luminous Belge.
We beginnen met de nieuwe single van Mergel. Dit duo dat met hun vorige werk op de duimen kon rekenen van Radio 1, bestaat uit Wouter Reggers en Sasja Maekelberg. Hun single Tot Altijd werd door ons vakkundig – ook al zeggen we het zelf – omschreven als kleinkunst die flirt met minimale elektronicaklanken. Of om het nog iets simpeler te zeggen: een oorwurm!
Binnenkort brengt Mauger zijn nieuwe plaat uit. Het is meteen een grote ommekeer geworden, want Mauger Mortier kiest niet alleen het solopad, hij kiest ook voor de essentie van de muziek: de song. Mauger besloot om ver weg te blijven van het grote rock-‘n-roll-circus. Een vreemde beslissing zou je denken. Zeker als die genomen wordt op een hoogtepunt. Anderzijds doet het je glimlachen van plezier doordat we na Easy Now met There Goes Your Man een tweede poppareltje krijgen. Een album waar we dus volop naar uitkijken.
Met Dresscode trekken we over de taalgrens. Mag ook eens, niet? Zeker met een band als Dresscode die op hun nieuwste single Follow Me klinkt als het bastaardkind van Depeche Mode en Apoptygma Berzerk. Donker dus, maar ook best wel poppy en dansbaar.
Deze week waren we maar al te blij met het nieuws dat Peuk op Les Nuits Botanique staat. Toeval of niet – natuurlijk niet! – zagen we vorige week frontvrouw Nele Janssen aan het werk als Head On Stone in Hasselt met een gebroken hart als gevolg. Reden dus om Mighty Soul nog eens op te pikken.
LP6. Voor kenners: de zesde en recente plaat van T Hof Van Commerce waarbij Serge Buyse en Flip Kowlier teruggrijpen naar hun roots. En of het werkt! Wat een Melksnor precies is, weten we eigenlijk niet, wel dat het een verdomd straffe track is.
Geef toe, veel interessanter dan de perikelen in de Wetstraat is toch gewoon weten wie er op onze Luminous Fest-feestjes komen spelen, niet? Deze week werden Fake Indians op 1 maart in BarBroos in Gent aangekondigd. Keuze genoeg om er een track van hun uit te pikken, maar de keuze viel toch op Lidl Fucks. Niet alleen vanwege de geniale titel, wel omdat Fake Indians hier een beetje klinkt als The Fall. Altijd een pluspunt!
Vorige week was het de Week van de Belgische Muziek. Zo wat iedereen had een excuus om iets uit te brengen. Normaal natuurlijk, toch ging onze voorkeur uit naar Lefwerk aka de broertjes François die een clip uitbrachten van Roekeloos, een track uit hun tamelijk fantastische album Stencil.
Sinds ze De Nieuwe Lichting wonnen gaat het er voor Ramkot alleen maar op vooruit. Deze week nog werd aangekondigd dat ze op Rock Herk zullen staan. Daar wordt zonder twijfel hun tweede lp Rosa voorgesteld, die werd opgenomen met de legendarische Alain Johannes en waaruit deze week Nowhere To Go met een opmerkelijke videoclip de wereld werd ingestuurd.
Dit jaar verschijnt de nieuwe plaat van Slow Crush. Voor kenners: Belgisch waarop nog maar eens duidelijk te horen is dat in het huishouden van Slow Crush Isn’t Anything van My Bloody Valentine een veel gedraaide plaat is. Kortom, Cherry is een wall of noise!
Iedere week komt er op Mayway Records wel een fantastische single uit. Deze week is dat de nieuwe van King Viktor, een band waarin onder andere Tom Stokx van The Haunted Youth speelt. Op Soon Enough kregen ze de vocale steun van labelgenote Elena Lacroix van Eosine. Shoegaze die schatplichtig is aan de allergrootsten uit het genre, dit maar om te zeggen dat deze track top is.
En nu iets compleet anders! Wat dacht je van een instrumentale metaltrack over het verbreken van banden en loslaten van het verleden? Die wordt geleverd door Steegmoord. En ja, we weten het… waar vinden ze die namen toch? Het levert wel steengoede muziek op!
Bij Luminous Dash vergeten we onze Belpop-klassiekers niet, The Machines uit Gent bijvoorbeeld. De groep rond wijlen Paul Despiegelaere staken destijds hun bewondering voor The Beatles nooit onder stoelen of banken. Hun debuut A World Of Machines mochten ze dan ook opnemen in de befaamde Abbey Road-studio. Wij kiezen voor een nu wat vergeten hitje, maar destijds wel op de radio door onder meer Gust De Coster grijsgedraaid: Frozen Faces.
Een van de meest opmerkelijke – zeg maar mooiste – albums van deze week komt van An Pierlé en haar kwartet. Op Ultimate Survival zoekt het Gentse icoon zowel het pad op van de latere Talk Talk als wat David Bowie deed op Blackstar. Intens, zelfs een beetje droevig. Wij kozen Make Believe voor onze Spotify-lijst, ook al hadden we zin om er het hele album in te zetten.
De meest heupwiegende track van de week komt uit Brussel met Ciao Kennedy. Nothing voelt aan als een soundtrack van een eighties-film waarin wel iets zit van Miami Vice en Giorgio Moroder. Een heerlijk stukje muziek vol beklijvende dansbare melancholische synthklanken.
We gaan eruit met een portie laweit en wel van het soort dat je buur zo irriteert dat hij een combi op je afstuurt. Tenzij hij of zij fan is van Blisters natuurlijk, dan heb je geluk! Bloodsucker is het nieuwste wapenfeit van deze West-Vlaamse herriemakers. Tot volgende week!
