Foto’s Patsker Omaer Beguin
Op de extreem warme avond van de zomerzonnewende werd in het Planetarium van Brussel Under The Dome gepresenteerd. Tijdens dit unieke, eenmalige evenement kregen we live drie gloednieuwe ambient-elektronische albums van onder andere onze landgenoot Rhea en van de twee Nederlandse acts Synquentium en Planet of the Arps. De boodschap was al ruim op voorhand duidelijk: nestel je in de comfortabele zetels en geniet van intieme elektronische muziek, begeleid door visuele projecties uit het heelal.
Optreden in het Planetarium is voor Rhea (Mark de Wit) eigenlijk een thuiswedstrijd. Hij stond er in het verleden al meerdere keren op het podium met Purfoze, een darkspaceformatie uit de jaren ’80. Begin deze eeuw begon hij solo te spelen onder de naam Rhea, vernoemd naar de Romeinse godin én een maan van Saturnus. Rhea was ook de drijvende kracht achter het Cosmic Nights Festival, dat eveneens meerdere keren in het Planetarium plaatsvond. De zenuwen stonden dit keer blijkbaar gespannen vanwege het strakke tijdsschema en de temperatuurgevoelige apparatuur. Toch wist Rhea een reeks tintelende klankpanorama’s uit zijn toestellen te toveren die begeleid werden door de geprojecteerde ruimteverschijnselen op de koepel.
We genoten van de ambientsferen en staarden naar NASA-beelden van zonnevlammen en plasmawolken. Het optreden kreeg een duister en mysterieus randje door het toevoegen van vervormd gesproken teksten, live aangebracht door Alain Kinet (Aerodyn). Het resulteerde in een onvergetelijke trip, die eindigde met een subtiel ambient extraatje. Rhea’s nieuwste dubbel-cd SOON, Everything Will Be a Memory werd met een sterke meeslepende performance op indrukwekkende wijze in de kijker gezet.
De Nederlander Peter Dekker verkent onder de noemer Däcker uiteenlopende genres buiten de elektronica. Voor het tweede optreden van het Under The Dome-evenement verscheen Dekker met zijn ambient-zijproject Synquentium. Hij stelde er zijn meest recente album Immersion in Total Emptiness voor. Geheel verscholen in het duister toverde onze noorderbuur een dromerige ambient-set uit zijn analoge synthesizers en nam hij ons mee op een indrukwekkende audiovisuele reis door de kosmos.
Verzwolgen door de schaduwtinten en in volledige bescheidenheid, produceerde Synquentium helende soundscapes gebaseerd op improvisaties die ons deden denken aan de new-agemuziek van Iasos (Joseph Bernardot), met name diens album Angelic Music. We raakten gefascineerd door beelden van planeten uit ons zonnestelsel, bewegende sterren en sterrenclusters. Een repetitieve echo uit de onmetelijke ruimte gaf deze wonderbaarlijk mooie set een buitenaards randje. Synquentium leverde puik werk en sleepte de aanwezigen mee in een interstellaire verdoving.
Planet of the Arps (een verwijzing naar ‘arpeggio’, Halton Arp, Alan R. Pearlman en de Planet of the Apes-franchise) is het elektronische kindje van de Nederlander Remy Stroomer. Het eerste deel verscheen in 2019; deel twee werd gepresenteerd als de derde galactische verroering van de Under The Dome-avond. Stroomers set kwam moeizaam op gang door een technisch probleem met zijn laptop, maar gelukkig bood een audioback-up soelaas en dempte deze de frustraties.
Met zachte gitaarloops werd een ambient-lanceerplatform gecreëerd dat de luisteraar meenam op een omgevingsgeluidstrip, doorspekt met subtiele experimentele weerhaakjes. De kosmische klankresonanties droegen ook diepere emoties in zich, zoals melancholie, dreiging en eenzaamheid. Naast de schitterende astrale projecties — waar Stroomer zelf af en toe verwonderd naar opkeek — kregen we een rijkgeschakeerde ambientsoundtrack te horen waarin ook ritmiek en onverwachte klankwendingen verwerkt waren. Planet of the Arps sloot, naar ons gevoel veel te vroeg, de zomerzonnewende-avond af met een sterrentrance die ons nog lang zal bijblijven.
Het Under The Dome-evenement manifesteerde zich als een totaalzintuiglijk kosmisch bevrijdingsmanoeuvre — terug veilig landen op planeet Aarde werd dan ook een extra uitdaging.
Rhea Synquentium PlanetoftheArps
