Ondanks de indrukwekkende line-up kwam het Gentse Zebrawoods helaas ook op een andere manier in de kijker. Onbegrijpelijke beslissingen door het Gentse stadsbestuur die een rem zetten op cultuurbeleving in al zijn aspecten, zorgden ervoor dat de geplande support acts in het aanpalende Zebra Café moesten worden geschrapt. Ook al diende men na tien uur te fluisteren om de veel te strenge geluidsnormen te respecteren, werd het geen domper op het enthousiasme dat het publiek toonde voor Trixie Whitley.
Voor Trixie is het indrukwekkende decor van Zebrawoods geen onbekend zicht want in 2023 stond ze er al, wat voor een déjà vu gevoel zorgde. Maar ondertussen is er veel gebeurd. Werken aan een nieuwe plaat waar ze naar eigen zeggen zeer trots op is, wie is dat niet. Maar ook omdat haar tweede heimat – Amerika – niet langer het beloofde land is. Je moet er nu wat luider roepen om je stem te laten horen.
Trixie is van origine Gents, ook al kiest ze ervoor om het publiek deels in het Engels, deels in het Vlaams aan te spreken. Lijkt ze met haar bindteksten eerder onwennig op het podium te staan, dan ontploft ze tijdens haar performances als één van de meest getalenteerde muzikanten (van dit land). Het is dan ook geen wonder dat ze met de allergrootsten mocht samenwerken, van Robert Plant tot Marianne Faithfull en vooral Daniel Lanois wiens invloed je overduidelijk in haar sound hoort. Toegankelijk, maar toch met een overheersende donkere soundscapes. Vaak minimaal, stripped to the bone, maar van de eerste tot de laatste noot beklijvend.
Stond haar vorige Zebrawoods-passage nog in het teken van Lacuna, dan was dat deze keer met haar nieuwe werk dat binnenkort uitkomt en de ep The Dragon Of Every-Thing die integraal gespeeld werd.
Het concert begon met Trixie op piano waardoor ze ingetogen, maar met flair, haar virtuositeit op de ivoren toetsen liet horen. Alleen is maar alleen en omdat het altijd gezellig is om een maatje bij je te hebben – dixit Trixie – kreeg ze het gezelschap van haar trouwe muzikant Bert Cools die inwisselbaar is op alle instrumenten. Soms flankerend op de gitaar, dan weer op drums.
Trixie koos met een intieme set niet voor de gemakkelijkste oplossing, maar je kon in de Zebrastraat een speld horen vallen. En dat had niet eens iets te maken met die ridicule regels, maar wel met het feit dat er een uniek talent op het podium stond waar menig landgenoot beretrots op mag zijn.
Trixie Whitley: Facebook – Instagram
Zebrawoods: Facebook – Instagram
