Op het trouwfeest van Sindy en Gaetan, dat steeds verder dreigde te ontaarden, naarmate de avond vorderde, met alcohol en onuitgesproken frustraties als bondgenoten, met garantie op menig gênant moment, speelde het Mechelse ensemble Selene’s Garden ten dans en tot troost, donderdagavond 15 mei 2025. Het was een bewuste keuze van Theater De Peoene, om voor Selene’s Garden te kiezen als live-band, bij De Bruiloft van Bertolt Brecht. Dus eens niét de te verwachten muziek van Kurt Weil, badend in de nodige dramatiek, maar de keuze voor het combo bleek de juiste.
De fijne jazzy, swingende en zwoele interpretaties van pop classics en standards én eigen werk dat Selene’s Garden bracht, als liveband op het trouwfeest, werkte versterkend én zalvend bij wat aan het gebeuren was aan en rond de bruidstafel. Of om het te zeggen met één van de eigen swingende composities van de band die op ons losgelaten werd: Let’s Dance it All Away. Apart toen personage Fons De Wolf met de band Zagen van CpeX bracht, geadresseerd aan en afrekenend met diens eega. Of ook getuige Michel die met Maar Hij Kuste Zacht Haar Voorhoofd, een prachtig ‘schandelijk’ lied neerzette, gecomponeerd door cast en band, en geïnspireerd door de The Doors-versie van Alabama Song, dus eigenlijk ook, jawel, Kurt Weil.
Nadat ceremoniemeesters Sylvain en Werner, zich plechtstatig, en niet zonder de nodig chaos van hun taken kweten, en het feest écht zou beginnen, zette Selene’s Garden in met een meesterlijk jazzy I Got A Feeling, ons bekend van Black Eyed Peas. Na de nodige speeches aan de trouwtafel wist het combo ons lichtjes omver te blazen met een wonderlijk mooi Smooth Operator, van de onvolprezen Sade. Nog steeds is het volop genieten van het feeërieke stemgeluid van Sophie Organe. We hebben Selene’s Garden en de vocaliste met engelenstem wel gemist.
Mogen we ook nog een stevige lans breken voor een uitmuntende interpretatie van Billie Jean, met een bas-loopje dat ons even aan Don’t Cry for Louie van Vaya Con Dios deed denken? Deze versie staat ver van het origineel van Michael Jackson (1983) en is toch gelijk zo herkenbaar. Klasse!
Een in een bossanova-jasje gestoken Half a Minute van Matt Bianco ging naadloos over in Macarena van Los del Rio, met de al dan niet dronken bruidsgasten, die het op een dansen zetten, waarna het feest stilaan uit de hand zou lopen, met eerst de vermelde muzikale bijdragen van Fons, vooral een afrekening met zijn eega en Michiel, die de bruid behoorlijk affronteerde. En nog was het niet gedaan. Terwijl steeds meer van het meubelwerk, eigenhandig gemaakt door Gaetan, in de ruimte ook letterlijk uit elkaar viel, zette Selene’s Garden een geniale mash up neer van Still Lovin’ You van Scorpions én I Need a Doctor van Dr. Dre & Eminem.
I Got A Feeling van Black Eyed Peas werd hernomen, kundig gekoppeld aan December 1963 (Oh What A Night) van The Four Tops. What a night inderdaad. Met de gasten eindelijk weggewerkt nu, bleef het jonge paar verweesd achter tussen het stukgegane meubilair en de lege flessen, met en zonder wederzijdse verwijten naar elkaar. Net dan klonk een liefelijk ingetogen jazzy versie van I Was Made For Loving You (Kiss), met een geweldige sax-solo die ons bij een uitmuntende uitvoering van Careless Whisper bracht, sluitstuk van het Wham!-album Make it Big, Maar destijds op single uitgebracht door George Michael. Toen het bruidskoppel naar de slaapkamer vertrok, en zo te horen ook door het bed zakte, besloot Selene’s Garden met Cantaloop Island, zeg maar een mix van de versie van Herbie Hancock en de US3-interpretatie. Het einde van een bewogen, hilarische en dramatische avond.
Van vrijdag 9 tot en met zondag 17 mei 2025 voerde De Peoene het hilarische stuk van Brecht uit, met alle voorstellingen los uitverkocht. Een succes. Na de voorstelling hoorden we veel tevredenheid bij de makers en de muzikanten. “Voor Selene’s Garden is het fijn om een heel week lang te kunnen optreden, het spelplezier wordt er alleen maar groter om. Handig ook dat onze instrumenten gewoon kunnen blijven staan. Echt leuk om te doen ook, en dit smaakt naar meer. Regisseur Geert Defour gaf ons ook veel vrijheid en dacht mee bij de te kiezen nummers”, aldus Guy Buys, bezieler en bassist van de band.
“Best wel intens deze reeks, maar zo leuk. Hierna gaan we ons op de toekomst focussen. We hebben plannen, nieuw werk is op komst zelfs”. Buys wilde ook nog kwijt dat de band in zee gaat met gitarist/producer Niko Poortmans (.calibre, Kill The Logo) om uit te zoeken of er voldoende ‘common ground’ is. Zo ja, gaat de band dus met een extra gitarist in de rangen verder. “Eind 2025 begin 2026 hopen we met nieuw materiaal uit te pakken”, aldus nog Buys.
Na de voorstelling spraken we ook met Kim Hermans, die als Sylvain, als onhandig hulpje van ceremoniemeester Werner, mocht schitteren in de proloog van de voorstelling, maar eigenlijk ook de hele tijd in die rol bleef. “Echt fijn dat de voorstelling zo’n succes heeft. Er komen ook veel jonge mensen op af. En de combinatie met die muziek, dat werkt echt goed.” Hermans roemde ook regisseur Geert Defour en hoe hij de acteurs naar nieuwe hoogten brengt. We geven Hermans géén ongelijk: de cast deed het ronduit schitterend, zo goed dat je haast zou vergeten dat het ‘maar’ theater was. We zaten er immers middenin, en hoe. Dat de voorstelling volledig naar de Mechelse context werd hertaald, heeft zeker ook nog geholpen, een slimme zet van de makers!
Of De Peoene nu vaker met een live-band gaat werken, en of dat dan opnieuw Selene’s Garden is, laten Hermans en Buys in het midden. “Maar leuk was het wel!”, aldus Buys. Hermans beaamde dat graag. Een meer dan geslaagd experiment. En fijn om Selene’s Garden weer te mogen zien in goede doen. Benieuwd naar die muzikale toekomst, Guy houdt ons op de hoogte!
SELENE’S GARDEN: Facebook
