Vrijdag 17 mei was door de fans van Maurice Engelen met een fluo lippenstift in de agenda omcirkeld want die dag was de officiële terugkeer van Lords Of Acid en Praga Khan op Belgische bodem. Het feestje was best wel exclusief want beide acts waren lang niet te zien in België. Praga Kahn was tot een jaar of vijf geleden niet weg te slaan van de Belgische podia maar vooral The Lords of Acid (LOA) zijn hier zelden te zien geweest. LOA zijn berucht voor shows waar veel suggestieve teksten en acts worden opgevoerd. In het gereserveerde België sloegen ze nooit heel erg aan maar toch kent iedereen die ene clubhit: I Sit On Acid. Als je “Darling come here” hoort weet je direct waar we het over hebben.
LOA heeft in Vlaanderen blijkbaar toch wel een harde kern believers want De Casino was helemaal uitverkocht. Al van bij het binnenkomen zag je meteen wie die echte fans waren: mannen en vrouwen en een aantal in het oog springende cross-dressers. Allemaal in extravagante outfits: bottines met gespen en plateauzolen, pruiken met gekleurd haar dat oplicht in het blacklight en ook veel net-t-shirts. Ondergoed was vervangen door huidkleurige tape zodat alles zelfs Facebook-veilig was. Ondergoed is overroepen.
Ook Marieke Bresseleers, frontvrouw bij LOA, zag er uitdagend uit. Vandaag was ze helemaal in het wit met knie-hoge laarzen met plateauzolen een minuscuul blinkend minirokje en in korset zodat haar vrouwelijke rondingen extra werden geaccentueerd. Is de outfit van belang? Jawel want bij LOA gaat het over meer dan enkel de muziek. LOA brengt een act waarin iedereen ondubbelzinnig wordt opgegeild. Marieke doet dat als de beste: eerst een tongzoen aan een dame dan een zoen in de nek bij een mannelijke fan en uiteindelijk door zich suggestief aan te schuren tegen een van de bandleden.
Gelukkig wordt er ook gezongen en daar liet Marieke zich meteen opmerken door zeer toonvast uit te halen op Voodoo-U en Break Me. Ook de grootste fans van Deborah Ostrega werden bij deze overtuigd dat Marieke echt een aanwinst is voor de band. Deborah was in de vroegere line-up vooral een eyecatcher en danseres. Marieke heeft het allemaal: de looks, de stem en de uitstraling. Zo zuigt ze alle aandacht naar zich toe. Zelfs als even later een tweede danseres met een opblaaspop opwachting maakte tijdens het liedje Rubber Doll, bleven de gsm’s Marieke volgen. Ondertussen denderde de act verder, er was veel interactie met het publiek maar toch bleef alles strak op schema (of was het tape?). Opvallend was dat het gespeelde werk haast uitsluitend uit het oude materiaal bestond- de fans vonden het allemaal prima natuurlijk want I Sit On Acid en Let’s Get High brachten ons helemaal in de juiste stemming. Het anthem Worship the Lords-Fuck the rest! zal ongetwijfeld nog een tijdje in ons hoofd zitten.
Na een korte pauze, waarin het drumstel voorzien werd van een aangepast vlaggetje, begon Praga Kahn aan de set met een intro met twee danseressen. De dames waren gemaskerd zoals in Eyes Wide Shut (een erotische thriller van Stanley Kubrick). Die combinatie van erotiek en dans is altijd het handelsmerk van Praga Kahn geweest en die lijn werd ook vanavond gewoon doorgetrokken alsof de pauze in de carrière er nooit was geweest. Het werd ook direct duidelijk dat dit was waar velen in het publiek op gewacht hadden. Bij LOA was iedereen zich aan het vergapen aan de witte fee van dienst. Maar bij Praga Kahn waren het de dansbeats die het opgewarmde publiek verder in stemming brachten. Maurice kwam ook zo nu en dan eens van achter zijn looprekje en, geflankeerd door de danseressen vooraan meedoen. Het was duidelijk een gloriemoment waar hij met volle teugen van genoot.
Tijdens de Praga Kahn set werd duidelijk dat er iets mis was met de snaren van de gitarist die ook op het podium stond bij LOA. Uiteindelijk zou het duren tot net voor Breakfast In Vegas dat dat euvel in orde kwam (mmm zit er gitaar in dat nummer?). Playback of niet, het publiek danste de nacht in en we kregen een heel leuke show met alle klassiekers uit het uitgebreide oeuvre: 1000 Sterne, My Mind Is My Enemy, Picture This …
Op het eind van de set was er uiteraard nog plaats voor The Power Of The Flower, deze keer met Inja van Gestel als bloem van dienst. Alle fijne herinneringen aan vervlogen tijden kwamen terug voorbij. Stay Weird – Stay in the Praga zone!
