De fans hadden er vast al een poosje naar uitgekeken. Zondagavond 14 april 2019 was het dan zover: de ‘Zangvogel van Wassoulou’, zoals de Malinese zangeres Oumou Sangaré liefkozend wordt genoemd, stond voor het eerst in De Roma. De Afrikaanse ster kwam er haar jongste albums Moyoga (2017) en Moyoga Remixed (2018) voorstellen.
Foto: © Benoit Peverelli/Courtesy of the artist
Met een kleine tien minuutjes vertraging wandelden de Afrikaanse en Parijse muzikanten het podium op. Alexandre Millet zette een wat vage keyboard-riedel in en Oumou Sangaré schreed het podium op.
Er werd ingezet met een feestelijk Kounkoun en Kamelemba volgde er al snel achter. De Afrikaanse gemeenschap, goed vertegenwoordigd in De Roma, ging meteen voor de bijl. Sangaré leidde Bena Bena in.
Terwijl we ons stonden te verbazen bij de knappe klanken die Abou Diarra uit zijn n’ gonzi toverde, in deze Bena bena, in fraai ‘gesprek’ gaande met de gitaar van Guimba Koyaté, viel ons ook op hoe slecht de stem van Sangaré nog steeds in de mix zat, terwijl de stemmen van achtergrondzangeressen Kandy Guira en Emma Lamadji overheersten. Het euvel werd ruim voorbij halverwege de set toch nog verholpen, maar een dof totaalgeluid bleef. Bijzonder jammer, want dat zo volprezen stemgeluid van Sangaré kwam zondagavond haast nooit echt tot haar recht. Maar de zangeres scheen dat zelf niet te merken of besloot er gewoon het beste van te maken.
Wanneer Sangaré het woord nam, deed ze dat aanvankelijk uitsluitend in het Afrikaans, Malinees waarschijnlijk, zich richtende tot de Afrikaanse aanwezigen. Later zou ze op Frans en soms ook Engels overschakelen. Met vijf van de negen nummers kwam het album Moyaga goed aan bod, maar we kregen ook oudere composities te horen zoals Ah Ndiya, Diaraby Nene en een iets te lang uitgesponnen Yala zat in de staart van de set.
Het moment van de avond was toch toen Sangaré en de twee andere zangeressen iedereen die in de buurt stond mee het podium optrokken. Was dat nu tijdens Djoukourou of Fadjamou, dat willen we kwijt zijn. Op gegeven moment stond er alleszins meer volk op het podium dan in de zaal. Sangaré had eerst nog haar verbazing geuit over sommige Westerse dansen waar ze naar eigen zeggen toch maar weinig van begreep. “So static!, We will show you how it’s done! Are you ready for African Dancing?”. Velen bleken dat dus te zijn.
Wanneer de zangeres de mooie balade Saa Magni bracht, zat het geluid nu godzijdank goed en konden we die knappe stem toch eens echt goed horen. Op muzikaal gebied was dàt natuurlijk hét moment van de avond. Als je het ons vraagt toch.
Yala werd bijzonder feestelijk ingezet, iedereen moést meezingen, dat had Sangaré zich duidelijk voorgenomen. En de diva slaagde daar ook moeiteloos in: De Roma scandeerde de Yala’s lustig mee. Sangaré nam net iets te uitgebreid de tijd om alle bandleden voor te stellen, waardoor Yala in een eindeloze jampartij verzandde.
Op de bandvoorstelling na zat er best veel vaart in de set en de show was dan ook voorbij voor je dat goed en wel door had. Goed, het was dan ook een redelijk korte set. Sangaré en band presenteerden een mooie greep uit nieuw en ouder werk, aan ambiance was géén gebrek. Al bij al een aangename kennismaking dus, maar we willen dat stemgeluid toch graag eens opnieuw horen in meer optimale omstandigheden.
