‘Plek’ bleek de gedroomde plaats in Gent te zijn voor Zonen Met Vaders om al wat van hun nieuwe werk te laten horen. In de intieme setting van de gewelfde kelder kwam de intensiteit van het Nederlandstalige ondergrondcollectief binnen.
Jeroen Boone (zang, gitaar), Toon Westra (toetsen), Niels Van Heumen (trompet, zang), Jeroen Bot (gitaar), David Decraene (sax, zang), Koen Degand (drums) en Tom Willox (bas) hebben hun tweede album – de opvolger van Ogen Voor Een Andere Blik (2020) – bijna klaar en de opbrengst van dit optreden en dat van zaterdag 10 mei (allebei in Plek in Gent, allebei volledig uitverkocht!) gaat integraal naar het afwerken van de plaat die in 2026 zal verschijnen.
In de set doken af en toe nieuwe nummers op en van bij de start was meteen duidelijk dat ze het elektronische kantje achterwege lieten en live kiezen voor de warme echtheid van de instrumenten en stemmen in warme droomrocknummers.
De heren openden met Horizon, geschreven voor “David die zaterdag naar het optreden komt”, een man die vanuit Afghanistan naar ons land gedreven werd. “Ik vergat bijna wie ik ben geweest…” De knappe samenzang legt sterkte in een met emoties gevuld nummer, voorzien van een experimentele touch van de blazers.
Frontmannen die hun publiek laten meezingen en laten mee klappen, daar houdt hij niet van, gaf Jeroen aan. Waarop hij ons toch maar vooraf al graag twee refreintjes die in het optreden zouden opduiken aanleerde. “In het juiste licht is de donkere berg helemaal geen donkere berg.”
Filosofisch, kritisch relativerend en zelfreflectief. Het zijn ‘lichte’ woorden die blijven hangen, waar elke luisteraar voor zichzelf de gewenste zwaarte kan aan geven. Zonen Met Vaders voert een zacht verzet met poëtische maatschappijkritische teksten, gebracht met een grootse feestelijkheid. “Als je luistert hoor je wat ik zeg. De wereld is nog niet om zeep. Waar een wil is, is een weg.”
“De toekomst blijft maar komen…” In Zigzagtijger werd de tekst verpakt in een zijdezacht fluwelen sound, die zich steeds meer onder onze huid vastbeet. “Tijgers bijten met gevoel. Altijd met veel gevoel.” In een traag bossa nova-sfeertje werd in Hij Die Het Niet Altijd Weet getangood over houden van als “voorzichtig maar bang dansen op een koord”. Een nummer dat uitmondde in een vrijheidsfeestje.
Een James Bond-gitaarlijntje dook op in de track over iemand die – zonder dat iemand het weet – het huis wil uitgaan. Een antiheld, in een sonisch heldenjasje gestopt. Want de teksten van Jeroen Boone zouden misschien wel als “kleinkunstig” omschreven kunnen worden, maar het zou té makkelijk zijn om hier over kleinkunst te spreken, wegens avontuurlijk, experimenteel en één voor één kunstwerken.
“Mijn kinderen spelen verstoppertje in de rook van mijn pijp. Hun namen zijn Stilte, Pijn en Gemis.” Man Met Een Sleutel raakt aan de PFAS-vervuiling, eenzaamheid, onverschilligheid en ook ‘gewoon’ de zin van het leven.
Warm innemende soundscapes, verstilde passages, maar evengoed schurende gitaren en urgente drums wisselen elkaar af, alsof ze met mekaar communiceren. “Streel de stilte doof. Schreeuw de stilte dood.” Contrasten in woorden en klanken sierden de hele set door, gespeeld door een echte band en dat is live een groot verschil met 7 muzikanten die samen het podium delen!
“Niets meer nodig hebben, omdat je alles al hebt. Want ik wil niéts meer. Want ik wil niets méér.” Nummers die feestelijk lieten verstillen, maar ook sombere troostliedjes kregen een plek in de set. “Slaap nu zacht mijn lief, samen komen we de nacht door”, aaiden de zonen ons met hun woorden, snaren en toetsen.
Afsluiten deden ze met het nummer over de donkere berg, waarvan we het refrein intussen dus ook écht van konden meezingen. De track bouwde gaandeweg op, waarbij het refrein als een mantra herhaald werd en de muziek intenser. Het veroorzaakte een steeds groter worden glimlach op de gezichten van de luisteraars.
In de bisronde mocht Tandeloze Tovenaar – het eerbetoon aan Jean-Marie Berckmans – niet ontbreken. “Nooit was er betere reclame voor Marlboro” en samen met Buiten De Lijntjes onze favoriete tracks op het debuutalbum van Zonen Met Vaders.
Overstuurde blazers en bijna pompende drums lieten Meneer Buiten De Lijntjes rebels binnenkomen, zoals het helemaal hoorde te klinken. Bijna charmerend opruiend (indien dat mogelijk is?) bij momenten. Een track vol contrasten, want “Vandaag staat op ontploffen!” En in het laatste nummer vielen de woorden “de trendwatcher heeft ons op een haartje na gemist”.
Wij geven alvast mee dat je een optreden van Zonen Met Vaders niet mag missen! Een optreden om te wiegen, om te dansen, om te huilen, te koesteren, te hopen.
Website – Facebook – Instagram – Bandcamp
