Niets kleurt de muziekscène mooier dan de underground. Lang leve de vindingrijkheid en het Gentse Ensemble vzw is daar een prachtig voorbeeld. Wat vroeger in het Citadelpark een asiel voor dieren was, is tegenwoordig een ontmoetingscentrum waar van alles mogelijk is. Je hebt er repetitieruimtes, er zijn quizzen en workshops, maar ook optredens. Steeds in openlucht, wat betekent dat de weergoden iedere keer hun goedkeuring moeten geven. Blijkbaar hebben die een boontje voor het Gentse initiatief, want voor de vijfde keer op rij straalde de hemel hemelsblauw. Op het appel: Lily Of The Valley, Maya Teklal en Luster.
Voor de kenners, twee gloednieuwe talenten die hun eerste stappen in het muzikale koninkrijk zetten en een band die in het undergroundcircuit zich stilaan tot een cultfenomeen mag kronen.
De aftrap werd gegeven voor Lily Of The Valley. De naam doet een sprookjeswereld vermoeden en dat is een ideale omschrijving voor het universum waarin de jonge Julie Van Puyvelde zich bevindt. Voor haar was het allemaal nieuw. Een set van drie nummers en een eerste keer op het podium.
Moeilijk om te zeggen wie de magneet van de drie acts was, maar het tuintje van Ensemble vzw zat aardig vol. Julie leek uiterst geconcentreerd, maar kon het publiek boeien met haar speelse songs die zowel iets indie als chanson bevatten. Julie dweept nu eenmaal met de Franse taal en kon het niet laten – waarom zou ze – om een Franstalig nummer in haar set op te nemen. Je hoort wel dat ze nog zoekt welke richting ze wil inslaan en dat gaat gepaard met een charmante onzekerheid, maar als ze op dit elan verder gaat, mag je er zeker van zijn dat ze haar weg zal vinden.
Een kleine vijf minuten later, en daar waren niet eens roadies voor nodig, stond Maya Teklal klaar om het publiek in te palmen. De jonge Brusselse is geenszins een onbekende voor ons. Dat heeft te maken met het feit dat ze deel uitmaakt van de 2025-selectie van JonGeduld van Muziekcentrum Kinky Star waar ook bijvoorbeeld Nieuwe Lichting-finalist Junkyardpool in zit, maar ook omdat ze bulkt van het talent.
Een jonge vrouw met een akoestische gitaar is allesbehalve vernieuwend en nog minder als ze indiefolk brengt, maar de manier waarop Maya het doet is innemend fris en omarmt je vanaf de eerste minuut. Door de stem die even monter klinkt als die van een nachtegaal. Maar goede muziek maak je niet alleen met een gouden stem, daar heb je ook de melodietjes voor nodig. En die heeft ze.
Maya dweept met Adrianne Lenker en doorgaans moet je van haar geen al te vrolijke liedjes verwachten, maar speciaal voor dit openluchtconcert toonde ze zich van haar meer optimistische kant en liet ze ruimte voor wat ze “happy liedjes” noemde. Het toverde een glimlach op ons gelaat, niet in het minst omdat iedereen met een beetje muzikale kennis op zak besefte dat er een groot talent op het podium stond. Binnenkort kun je Maya Teklal dan ook verschillende keren op het podium van een Luminous Fest zien.
En dan was er Luster. De band die we dus een cultfenomeen noemden. Da’s een tikkeltje overdreven, dat weten we ook wel, maar niet voor wie hele dagen met zijn neus – of oren – in de Belgische underground zit.
Opgericht in 2012 en ze hebben een connectie heeft met Morc Records, één van de langstlopende labels van dit land. Doorgaans leverancier van muziek waar Jan Modaal, wie dat ook is, denkt “Wat is dat nu weer?”. Maar dat denken we ook van de meeste dingen die in het Sportpaleis staan. Luster heeft een connectie met het voormalige Gentse dierenasiel, want het is hun vaste repetitieplek. Als aanloop voor hun concert op Dranouter was deze vertrouwde omgeving dan ook een prima plek voor een try out.
Dit folkdronerocksextet – ja, wat is dat nu weer? – bestaat uit Annelies Monseré, Julie Lafontaine, Elisabeth Cornille, Jelle Vanlerberghe, Yumi Verplancke en Steve Marreyt. Een luster zorgt doorgaans voor licht, behalve als de lampen kapot zijn, en met traditionele instrumenten zoals een bas of een drum of iets minder voor de hand liggende attributen zoals een harmonium, brengt Luster intrigerende folk met een middeleeuwse touch, zonder dat je daarbij per se aan ridders of rozenblaadjes moet denken. Gewoon mooie muziek over onderwerpen waar we niet al te veel van begrijpen, en dat moet ook niet. Vooral mooi en ondertussen mag Annelies Monseré in de rij gaan staan als kandidate voor de beste bindteksten die we dit jaar hebben gehoord.
vzw Ensemble: Facebook – Instagram
LILY OF THE VALLEY: Instagram – VI.BE
MAYA TEKLAL: Instagram – VI.BE
LUSTER: Bandcamp
