Waar lag het aan? Het goede weer, de vermoeidheid of zag het publiek in Iceage toch niet de revelatie die de pers ervan maakt? Wie zal het zeggen. Feit is dat je op de slotdag van Les Nuits Botanique geen moeite moest doen om aan een frisse pint of een snack te geraken. Iets wat op andere dagen niet zo’n simpele opdracht was. Gewapend met de gedachte dat we drie fantastische band zouden zien trokken we met volle goesting de Orangerie binnen. Soms is het beter om dat niet te doen…
Is het noise of is het gewoon extreme metal? Feit is dat de muziek van The Body luid is en geen voer voor doetjes is die vinden dat muziek netjes afgewerkt en binnen de lijntjes van het fatsoen moet lopen.
Het duo uit Rhode Island is al een tijdje één van de lievelingen van de noisescène. Geen mens die weet wat Chip King door zijn micro brult, maar wie lp-titels als No One Deserve Happiness verzint denkt niet voortdurend dat het leven op deze planeet een paradijstrip is. Gitzwart dus.
Drummokerslagen van Lee Buford, veel distortion en allerlei vervormde klanken die we ook wel eens onder de noemer industrial durven plaatsen. Muziek om mensen mee te confronteren. Is het goed? Neen, maar het maakt meer impact dan heel wat bands die het etiket van genialiteit opgeplakt krijgen. Iceage bijvoorbeeld, maar dat is iets voor later.
It It Anita. Naar onze normen was het best al een tijdje geleden dat we de Luikenaars aan het werk zagen. Een intense tour doorheen Canada en vooral intensief werken aan nieuw materiaal zat daar voor veel tussen.
Een band waar we al een tijdje ons volste vertrouwen aan hebben gegeven. Live, omdat ze je omver blazen, maar ook omdat er iets in je achterhoofd zegt dat het een groep is die in staat is om heel wat dimensies hoger te gaan.
Het is dat laatste wat gisteren in de Botanique met verve werd bewezen. Een concert vol moed. Het was één van de eerste keren dat It It Anita voor zo’n grote zaal zo goed als mocht headlinen. Er kon gegokt worden op de zekerheid, maar de vier hadden daar overduidelijk geen zin.
It It Anita heeft nieuwe songs klaar en die moeten gehoord worden. Schrijven dat een band meer volwassen is geworden duidt meestal op verveling. Bij It It Anita is dat nieuwe horizonten opsporen. Oude tradities achterwege laten (de drum bleef deze keer op het podium), maar iets nieuw brengen.
Evolutie en dat vertaalt zich in gebalde noiserock waarin je ook postrock, postpunk en zelfs shoegaze in kan ontdekken. Het zijn zelfs songs die je na een eerste luisterbeurt beet hebt. Met verve de beste act van de avond, met brio Iceage van het podium gespeeld en omdat we het graag brullen: you look good in an uniform!
Het beste en het meest gewaagde wat Iceage tot nu toe heeft gedaan. Ons zul je het niet vlug horen zeggen, maar wel zijn het de woorden van Pitchfork als ze het over Beyondless hebben, de nieuwste van Iceage.
De nieuweling werd zo goed als integraal voorgesteld in de Botanique. Het kon frontman Elias Bender Ronnenfelt geen bal schelen dat de plaat amper 24 uur uit was en dat het voor het publiek meer een luistersessie werd dan het zien van de favoriete postpunkers.
Ook dat laatste mag je vergeten. Het zijn tegenwoordig allemaal songs die de kaap van vijf minuten overschrijden en wat vooral storend is: ze lijken één voor één als hetzelfde lied. Misschien is het wat wennen, per slot van rekening zijn we van OK Computer ook maar beginnen houden een paar weken nadat die werd aangekocht.
Wat niet kon vergeven worden is de slordigheid en de ronduit verschrikkelijke geluidsmix. We zagen wel een viool en een saxofoon, ze horen was iets anders. Wel ontstemde gitaren en een afgrijselijk klinkend drumgeluid en daar tussen ergens de vocalen van Elias. Vaak zelfs vals, niet dat de narcist daar ook maar geen seconde om gaf. Dit was zijn show, de rest niet meer dan podiumvulling.
Charisma heeft de Deen in overvloed, de kunst is alleen om er iets mee te doen. Op het einde hadden de heren door dat er technisch het één en ander diende aangepast te worden. Helaas was het kalf al lang verdronken van verveling. De dun bevolkte Orangerie had er na een uur dan ook meer dan genoeg van. De meningen achteraf logen er niet om, Iceage was een ontgoocheling van jewelste…
