Het is moeilijk om de organisatie Scratch + Snuff in een specifiek hokje te duwen. Hoeft ook niet, en als er dan toch een plaatsje vrij is dan is het wellicht dat van tegendraadse muziek die verdraaid goed klinkt. Meteen ook de nagel op de kop voor de genodigden van de avond: Esben and The Witch.
Vlaanderen had net een storm over zijn vlaktes zien voorbij komen, en je kon daar ’s avonds nog stevig de naweeën van voelen tijdens het wachten aan de ijzeren poort van De Charlatan. Neen, het is geen verwarring die ons parten speelt, het legendarische café was wel degelijk the place to be om deze legendarische band aan het werk te zien.
Als we goed geteld hebben, dan speelde het trio uit Brighton acht songs in Gent. Misschien zijn de tracks wat moeilijk uit elkaar te houden, maar als het geheugen ons niet in de steek liet dan hebben we Sylvan, Making The Heart Of A Serpent en The Jungle gehoord.
Maar wat zou het? Esben And The Witch is een trip die net zo macaber klinkt als het sprookje waarnaar de drie Engelsen hun muzikale project hebben vernoemd. Net zoals pakweg Cranes hebben ook Esben And The Witch steeds een vreemde plaats in de Britse muziekscène gehad, een opmerkelijke hybride van progrock en goth en vooral een sound die wordt voortgedreven door de bedwelmende, vaak hemelse stem van Rachel Davies. Een mens denkt wel eens aan All About Eve, progrock voor zwartgallige hippies…
Rachel ziet er op het eerste gezicht wat schuchter en zelfs fragiel uit, eens haar stembanden opengaan brengt ze de luisteraar in diepe trance. Zo ook in De Charlatan die naar aloude gewoonte aardig was volgelopen, en waar je anders de bierglazen hoort rinkelen, was er nu een rustgevende stilte gevuld door de overdonderende pracht van het Britse drietal.
Een sober concert gefocust op de essentie: het publiek meesleuren in hun eigen wereldje. Niet alleen Rachels stem zorgt daar voor, ook de fascinerende gitaargeluiden van Thomas Fisher waar geregeld een (heerlijk) Pink Floyd-geurtje aan vastzit of de ingetogen, altijd perfecte, drums van Daniel Copeman.
Acht songs in anderhalf uur, of zoiets, op momenten als deze is er geen mens die op zijn klok kijkt. Bedankt Scratch +Snuff en wie wil meegenieten van de nieuwe editie rept zich op 18 maart naar De Koer voor Paper Hats. Doen!
