Tekst : Pascal De Schacht
Foto : Johan Vanparys
Channel Zero werd in 1990 opgericht. Het derde album Unsafe zorgde in 1995 voor hun doorbraak met klassiekers als Help en Suck My Energy. Ook hun vierde album Black Fuel was een groot succes, maar meningsverschillen leidden ertoe om in 1997 ermee op te houden. Na enkele muzikale zijprojecten zoals Skitsoy, kwam de groep in 2010 terug samen voor enkele reünieconcerten in de AB. Deze optredens mondden uit tot enkele festivalpassages en een nieuw album in 2011. Ook na de dood van drummer Phil Baheux, kwamen er in 2014 en 2017 toch nog nieuwe albums uit. Sindsdien toert de Channel Zero regelmatig, maar bleef nieuw werk uit. Daaruit vloeit deze afscheidstournee door Vlaanderen met een tussenstop in de Cactus Club in Brugge, wat een halve thuismatch is voor de groep.
Het voorprogramma werd verzorgd door Bunch Of Maniacs. Een nieuwbakken band uit Brugge, met leden uit Beuk en Wasted 24/7. Hun eerste, onlangs verschenen ep werd onder goedkeurend oog van Franky De Smet Van Damme gemasterd.
Het optreden begon met een basgedreven intro om daarna uit te barsten in Mother, het openingsnummer van hun ep. Na het eerste nummer werd het publiek door zanger Peter Van de Vannet aangesproken in het Engels, iets wat Franky De Smet Van Damme in de beginjaren ook deed.
Du, een cover van de Peter Maffay-hit ging over een Duitse soldaat die in de Tweede Wereldoorlog een brief schreef naar zijn lief. Het ging naadloos over naar Ramskapelle van Preuteleute met een welgemikte doodsrochel van bassist Roel. Bij de intro van Nocturnal Damnation gingen de handen van het publiek voor de eerste keer op elkaar. Daarna volgde Wolf, waarbij wolfsmascotte Fabian op het podium kwam en de band z’n beste wolfsgehuil ten berde bracht. De set werd afgesloten met Desire. Het publiek was helemaal opgewarmd voor wat nog komen zou.
Channel Zero vloog er direct in met Fool’s Parade. De band speelde retestrak en was zoals vanouds kwalitatief en hoogstaand. No Light at the End of the Tunnel, hun eerste nummer uit ’90 is nog steeds een vaste waarde en kwam al vroeg in de set.
Bij het nummer Heroin zagen we de eerste crowdsurfers en stagedivers. Er werd bij momenten weinig gesproken tussen de nummers, waardoor het optreden in een rotvaart voort denderde. Het nummer Hot Summer ‘oesje poesje’ werd gevolgd door een indrukwekkende drumsolo van drummer Steven Antonopoulos. Dit ging naadloos over in de crowdpleaser Suck My Energy. Zanger en brulboei Franky wandelde zingend, brullend door de zaal, voorbij de bar naar de bovenste verdieping.
Na de bandvoorstelling werd er overgegaan naar de finale, waar Help en het onvermijdelijke Black Fuel door de luidsprekers knalden. Het aantal crowdsurfers was intussen niet meer te tellen.Na dit alles weerklonk My Way van Frank Sinatra als slotnummer. Een kopstoot van een optreden, een aanrader om nog eens te gaan bekijken, nu het nog kan.
BUNCH OF MANIACS: Facebook
CHANNEL ZERO: Facebook – Instagram
