Mechelaars zitten maar al te vaak op de trein naar Brussel, Antwerpen, Leuven en zelfs dat verre Gent als ze goede optredens willen zien. Concertzaak wil daar eindelijk verandering in brengen en boeiende bands naar de Dijlestad lokken. Met Aili en Patches hadden ze alvast twee uitstekende keuzes gemaakt voor een bloedhete zaterdagavond in De Club, die wat verborgen zaal net buiten de ring.
Van Patches zijn we al fan sinds het eerste uur, dus weten we vaak al bij de eerste noten welk nummer er op komst is, van Hot Enough (een hoogtepunt vanaf die sprankelende beginzin, “I can get creative with you”) tot het ingetogen Bye Bye Bye. Er zit iets verslavends in deze dromerige muziek en de hemelse stem van zangeres Lotte Lauwers, ondersteund door de onvermoeibare Aram Santy op toetsen. “Please spend some time with me / Time with me that isn’t mine to spend”, fluistert Lotte de zaal toe in het heerlijk vloeiende Silver Foxes. Dat willen we maar al te graag.
Helemaal op het einde krijgen we zelfs een nieuw nummer te horen, Venice In Fog. “Dat betekent Venetië in de mist”, voegt Lotte er bedeesd aan toe. Patches moet nog ontdekken hoe ze de visuele flair van hun artwork en videoclips naar het podium vertalen, want het optreden blijft jammer genoeg behoorlijk statisch. Misschien was het omdat de twee hun klok in de gaten moesten houden, want een uur later stonden ze in Antwerpen al opnieuw op een podium. Wie ooit zei dat het muzikantenbestaan Sex & Drugs & Rock & Roll is, vergat eraan toe te voegen dat het toch vooral hard werken is.
De zaal loopt voller wanneer Aili op het podium verschijnt. Dat is uiteraard de voornaam van zangeres Aili Maruyama, maar vanavond toch vooral het duo dat ze vormt met synthesizerenthousiasteling en gitarist Transistorcake. Samen laten ze er geen gras over groeien en pakken ze het publiek meteen in met hun buitenaardse geknetter.
Aili zingt in het Japans doorspekt met flarden Engels en danst alsof niemand staat te kijken, maar wanneer de plicht roept duikt ze zelf achter de toetsen om de juiste knopjes om te draaien voor dat perfecte geluidseffect. En toch is er ook plaats voor humor, zoals wanneer de zangeres de stem van haar vader samplet in Futsu, Japans voor ‘gewoon’ of ‘normaal’ en Aili seniors eeuwige antwoord op de vraag “Hoe gaat het?”
Er zijn weinig nummers die eeuwig mogen duren, maar Dansu is er één van. Wanneer Aili verkondigt “Het volgende nummer kennen jullie misschien”, weten we wat er op komst is: minuten en minuten uitzinnige gekte. Een voorsmaakje voor de rest van het optreden, want via een zinderende cover van Glamourous van Fergie zet het tweetal koers naar een bijna eindeloze reeks nummers waarop niemand kan blijven stilstaan, aan elkaar geregen zonder pauzes of bindteksten.
“Wij zijn een jonge band, wij hebben nog geen bisnummers”, krijgen we te horen wanneer het nog niet helemaal bezwete publiek om meer schreeuwt, maar dan zet het duo toch opnieuw een van de meest dansbare exemplaren uit hun tweede sethelft in. De concertgangers kunnen blij weer naar huis en wij hopen dat Concertzaak een blijver is, die van Mechelen eindelijk de bakermat maakt van fantastische livemuziek.
