Home Interview PINGPONGCLUB

PINGPONGCLUB

by Didier Becu

Doktor Rudi en Trying. Twee heerlijke singles van PINGPONGCLUB. Indie, tegelijkertijd in al zijn grandeur, maar ook in zijn eenvoud. Een band die weet dat het bij muziek het nog altijd grotendeels draait om de juiste songs.

2020. In normale omstandigheden zou ik moeten zeggen dat PINGPONGCLUB jullie jaar aan het worden was, want alles liep gesmeerd. Tevreden met het parcours?
Ons doel was om twee singles te releasen en daarmee veel te gaan spelen. “Zieltjes winnen” zoals men dat mooi zegt. Dat is ons ook gelukt, in 2019 hebben we meer dan 30 shows gespeeld en hierdoor zijn we als live-act enorm gegroeid. Daar hebben wedstrijden als Soundtrack en Humo’s Rock Rally zeker bij geholpen, onze naam is op die manier gemakkelijker bij organisatoren geraakt. Alleen maar contentement hier!

Het gebeurde ook vrij snel, PINGPONGCLUB is amper 1 jaar bezig. Was je daar door verrast?
Ik heb het net even opgezocht, ons eerste optreden was in Pand.A (Kortrijk) op 6 april 2019. Dat is wel even schrikken, het voelt alsof we al veel langer bezig zijn. Nooit gedacht dat we in een jaar tijd zouden kunnen zeggen dat we op Eurosonic zouden staan.

© Björn Comhaire

Het mooie parcours wordt nu wel compleet verstoord door corona. Ik neem aan dat je al meer dan één keer hebt gevloekt?
Iedereen heeft eens goed gevloekt, dat zijn vijf vloeken in totaal. We spelen ongelooflijk graag live, dus het doet enorm veel pijn als je dagelijks mails binnen krijgt van shows/festivals die worden afgelast. Daarnaast was het de bedoeling om met die inkomsten onze ep te financieren, die eind dit jaar zal uitkomen. Helaas, nu zal ik in mijn spaarrekening moeten gaan grabbelen, hopelijk valt daar nog iets te rapen.

Bands missen wel het podium, maar sommigen zien dit virus ook al iets positiefs omdat er andere dingen nu op de voorgrond treden. Wat denk je?
Mensen noemen mij vaak “muzikant”, maar ik had eigenlijk geen flauw benul van de theorie achter die snaren waar ik ganse dagen zit op te tokkelen. Sinds de lockdown ben ik mij wat beginnen verdiepen in de theoretische wereld van de muziek, interessant hoor die solsleutels, en zo!

Iets in mij zegt dat de kleintjes het verdomd moeilijk gaan krijgen, vergelijk het met de kruidenier versus de Carrefour. Hoe kunnen we dit oplossen, denk je?
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik denk dat net zoals artiesten, festivals en clubs ook zware economische katers oplopen. Hierdoor gaan vooral de kleine festivals en clubs het zich budgettair niet meer kunnen veroorloven om meerdere grote headliners te boeken, maar zullen ze genoodzaakt zullen zijn om wat meer kleine acts en lokaal talent in de mix te gooien. Hopelijk houden de Carrefours het hoofd boven water en kunnen zij wel die grotere bands op hun affiche zetten.

Is een voorstel als Play Local te ondersteunen, of denk je dat we ondergesneeuwd gaan raken door de locals?
Lokaal talent extra ondersteunen kan zeker geen kwaad. Je kan trouwens én selectief zijn, én lokale muziek promoten. Er is zeker genoeg kwaliteit in België, ook bij artiesten die niet bij de grote labels zitten. Het voelt een beetje alsof de radiozenders met deze campagne eindelijk écht achter de Belgische muzikanten gaan staan, waar dat in niet-coronatijden soms wel wat beter kan.

Correct me if I’m wrong, maar in de underground zie ik behalve frustratie maar weinig beweging om een echte vuist te maken…
Het is ook een zeer dubieuze situatie waar we nu inzitten, aan de ene kant is er super veel frustratie en angst binnen de artistieke sectoren, maar langs de andere kant zijn er ook al die doden en de potentiële tienduizenden slachtoffers die de huidige maatregelen aan het voorkomen zijn. Ik ben er zeker van dat er wel nog beweging zal komen vanuit de artistieke wereld, maar laat ons eerst zo goed mogelijk door deze catastrofe geraken.

We zien veel sessies of betaalde optredens via het net. Zoethoudertjes?
Muzikanten vervelen zich ook, en willen spelen, willen contact houden met hun volgers. Ik heb enkele muzikanten ook echt al hele creatieve dingen zien doen met hun livestreams. Maar via je schermpje naar een optreden kijken komt natuurlijk niet in de buurt van een echte live-ervaring.

Wat doen jullie zoal in coronatijden? Nieuwe songs schrijven, of is dat in quarantainetijden niet zo evident?
Ik heb mij in het begin van het jaar opgelegd om iedere week minstens een song te schrijven. De meeste vliegen na een luisterbeurt door de rest van de band genadeloos in de vuilbak, maar sommige blijven plakken. Iets wat wel opvalt na 7 weken quarantaine, het is precies alsof mijn inspiratievat wat begint op te geraken, ik heb dus echt wel nood aan gesprekken, dingen die gebeuren, …

Jullie staan op onze Live Untapped Sessions. Wat mogen we verwachten?
We hebben ondertussen al een paar livesessies gedaan, die waren zeer spontaan, gewoon geluid en video opgenomen via de laptop. Deze keer gaan we voor een spektakel van een show, met confetti en vuurwerk. Zeker kijken dus!

Wat is het eerste wat je gaat doen eens de lockdown voorbij is?
We staan te popelen om terug in ons repetitiekot te kruipen. Ik denk dat we dan 12 uur aan een stuk gaan spelen! Hoogstwaarschijnlijk zal er dan ook wel een lekker biertje worden gedronken met bijbehorende barbecue. Zo van die ribbetjes en patatten met lookboter. Man man, het water komt me in de mond!

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More