Thalia Zedek, nog steeds opererend vanuit Boston, geeft niet af. Na een carrière bij al dan niet bij het grote publiek bekende bands als Uzi, Live Skull en Come. Toen Come er na tien jaar en vier langspelers de stekker uit trok, besloot Zedek om toch verder te gaan, maar dan met haar eigen naam als publiekstrekker en bandnaam. Het lukte zeker, al is het succes die ze met Come had niet voor herhaling vatbaar. Toch bleef ze koppig albums maken, die nog steeds door een select publiek heel erg worden gewaardeerd.
Doorheen de jaren kon je merken dat ze van grote invloed was op de bands waarin ze speelde. Haar heel herkenbare stem en dito gitaarspel vormen haar handelsmerk. Ze schrijft steevast behoorlijk melodieuze nummers die echter van laagjes gitaarnoise en een emotionele rauwheid worden voorzien die het grote publiek te moeilijk of te eigenzinnig vindt.
Een gemakkelijke dame is ze ook al niet. Ze weet wat ze wil om haar zin te krijgen en haar wil door te drijven om te bereiken wat ze zelf wil met haar muziek. Dat houdt uiteraard ook botsingen met groepsleden in, al blijft de kern van de Thalia Zedek Band behouden met bassist Winston Bramen en drummer Gavin McCarthy (Karate) als vaste waarden.
Het trio lijfde steelgitarist Karen Sarkisian in om de band te vervolledigen. De opvolger van Perfect Vision (2021) en Fighting Season (2018), die beide nogal politiek geladen waren, is een stuk introverter dan die voorgangers. Het gros van de nummers gaan over de invloed van anderen en de omgeving op het eigen functioneren en het eigen welzijn. Dat vroeg uiteraard een iets andere aanpak, waar ook Nancy Asch (percussie) en Beth Heinberg (piano) hun steentje aan bijdragen.
Niet dat Zedek haar gitaar met fluwelen handschoentjes bespeelt. Ze komt bij momenten nog steeds fel uit de hoek en de nummers zijn nog steeds tegelijk catchy en dwars. Toch is er meer ruimte voor meer ingetogen stukken, om te reflecteren. Dat wil echter niet zeggen dat de band, Zedek voorop, minder overtuigend overkomt. Integendeel soms. Net door andere zaken uit te proberen die ook nog effectief blijken, heeft het album minstens evenveel impact als zijn voorgangers. Zedek heeft dan ook nog steeds niets aan zeggingskracht en muzikale kunde ingeboet. Ze wordt daarentegen alsmaar beter in het schrijven van nummers die uitblinken in efficiëntie en daadkracht. The Boat Outside Your Window is dan ook een prima album, zonder missers, van een nog steeds onderschatte grande dame.
