De Spaanse Bianca Steck woont al een tijdje in Brussel en bracht eerder dit jaar haar prachtige debuutplaat The Joy Of Coincidences uit bij Unday Records. Wij waren onmiddellijk verkocht en keken al een tijdje uit naar het releaseconcert in de club van de AB.
Steck speelde al vaker in ons land, meestal in solo of duo-opstelling maar voor dit releaseconcert bracht ze een heuse band mee. Aan haar zijde ontwaarden we gitarist Anton Robberechts, Marthe van Droogenebroeck op trompet en flugelhorn, bassist Francesco Marchetti, harpiste Marjolein Vernimmen en drummer Thijs van Scharen. Een stelletje overmatig getalenteerde mensen die samen voor een stevige portie magie zorgden.
De absolute troef van Bianca is haar prachtige en herkenbare stem waarmee ze liedjes brengt die het niveau van de gemiddelde lovesong ruimschoots overstijgen.
Dat ze vooral nummers uit haar debuutplaat zou brengen was een no-brainer, dit was tenslotte een releaseconcert. Gans het album passeerde de revue, zei het niet per se in de volgorde waarin de liedjes op de plaat staan. Slecht twee keer citeerde ze uit de ep A Site For My Mind waaruit ze de titeltrack en het euhm… nostalgische Nostalgia speelde.
Bianca had er erg veel zin in en stond gedurende heel de set te stralen op het podium. Dat de eerste rijen van het publiek vooral leken te bestaan uit vrienden en familie zal daar ook wel een rol in gespeeld hebben, vermoeden we. Dat en de voldoening om “in this iconic venue” te mogen spelen, dixit de zangeres.
Openen deed ze met Going Astray dat ons al meteen flink bij de strot greep, het zou niet de laatste keer zijn. Het belang van de perfect gedoseerde begeleiding van haar podiumgezellen kan daarbij niet overschat worden. Zeker de bijdrage van Marthe van Droogenbroeck op de flugelhorn was van een schoonheid die nauwelijks in woorden valt uit te drukken. Wat een talent!
De meeste nummers op The Joy Of Coincidence zijn gemarineerde in een badje van melancholie wat live al eens kan leiden tot een wat eentonige performance. Het was een euvel dat Steck perfect wist te vermijden door tijdens de set regelmatig bezettingswissels door te voeren. Het werkte perfect en het uurtje vloog werkelijk voorbij. Bissen deed ze met het fragiele The Child en het (naar verhouding) uptempo I Dream of an Island.
Door de schier eindeloze stroom aan nieuwe releases die we hier dagelijks te verwerken krijgen, verliezen we soms de absolute toppers uit het oog. Bianca Stecks The Joy Of Coincidences is er eentje van en ook live was dit een zo goed als foutloze set die ons met een warm gevoel naar huis stuurde. Waarvoor dank!
Meer weten over Bianca Steck? Check dan zeker ook ons interview met haar.
