De Britten van Headsticks laten sinds 2012 punk en folk samenkomen om passioneel rauwe en eerlijke commentaar te spuien in, op en over de maatschappij. Sindsdien staan frontman Andrew Tranter (zang), Steven Dunn (gitaar, backings), Nick Bayes (bas, backings) en Tom Carter (drums, backings) onafgebroken op de planken en bouwden ze een vaste fanbase op. Hun bekendheid wint aan sneltempo terrein, als supportact van bands als New Model Army, The Men They Couldn’t Hang, Ferocious Dog en Terrorvision
Hun vijfde studioalbum The Best Thing On TV is pas uit en zou hun beste zelfbenoemde “revolutionary punk roots rock’n’roll” tot nu toe zijn. Een dozijn tracks gaan van energieke punkrock naar aangrijpende, delicate folk en vleugjes postpunk én zijn overladen met een stevige portie rock-’n-punk-attitude en ook humor, dan wel ironie!
Het zijn de meerlagige, folky vocals die Pantomime voortstuwen in het refrein, gedragen door een sterke punkrocksound, die méér dan de gebruikelijke drie punkrockakkoorden biedt.
De gitaren kregen in Keyboard Warriors zelfs een opgewekt ska-tintje mee, bovenop het hoge uptempo punksfeertje, dat neergezet wordt met pittige drums en warm rijke gitaren.
In On Top Of The World laten de heren blijken dat ze de intieme folksfeer weten te combineren met de pit die een rockband bezit. Een punkballade, in alle oprechtheid gebracht.
Nummers over en vooral tégen verafgoding doen het altijd goed bij punks, hoewel de apocalyps sterk dreigt in God Song. De teloorgang van onze maatschappij is een dankbare inspiratie om nummers te gaan schrijven, zo blijkt. “So what have we done now?”, klinkt het in Ashes, waarmee Headsticks toch een zekere wanhoop verklankt. (Don’t Spoil) The Apocalypse klinkt dan weer in een uptempo ritme ironisch speels, hoewel er duidelijk frustratie in de snel gespuide tekst in de strofes verweven zit.
Vol emotie, brengen ze There’s No One Left in een sober, bijna intiem arrangement, waarmee ze aantonen heel divers te kunnen klinken en ze toch hun eigen muzikale identiteit benadrukken in elke song. Een warm omhelzende troostsong. Ook Dark Waters en St George’s Infirmary sluiten daarbij als ‘rustigere nummers’ aan, waarin het theatrale stemtimbre van Tranter een earcatcher is.
En dan is er Each And Every Day! De bassen grommen, de drums tikken een dansbaar ritme en de gitaren scheuren wild. Een topnummer, met ongegeneerd klinkende, rake tekst. Het optimistische I Keep You Alive laat alvast een hartslag op drums horen, geschikt voor een reanimatieschema. Geheimzinnig, dan weer met cynische ondertoon, zingt Tranter zijn boodschap krachtig uit.
“Er ligt een pastinaak op de pooltafel”. Met afsluiter There’s A Parsnip On The Pool Table winnen ze zonder twijfel onze trofee voor beste songtitel van het jaar. De track druipt van de humor en ook dat verklanken ze accuraat in deze aanstekelijke no nonsens song.
Nummers om te dansen op de rand van de afgrond van een wereld die ten onder gaat, gebracht met een grijns, een kreun en ontelbaar straffe gitaarsolo’s!
The Best Thing On TV is digitaal en op cd verschenen.
Website – Facebook – Instagram – Spotify
