Een oerdegelijk jazznummer, een pareltje met brede arrangementen, de soundtrack van één of andere hippe Franse dansclub in een staat van slow motion, een ‘pièce unique’ en ingetogen piano en subtiele soundscapes, dit allemaal te beleven en vooral te horen in onze wekelijkse Luminous Belge. De artiesten zijn Rapidman, Marble Sounds, Bààn, Whispering Sons en Eli Goffa.
In november van vorig jaar verscheen het eerste wapenfeit van jazz combo Rapidman. De ep Ganafoto, die we hier al van de nodige woorden voorzagen, bevat drie nummers en is, zo blijkt, de voorbode van de eerste album dat gepland staat voor 25/03.
Een tijdje geleden stuurde Rapidman dan weer de single Slechgaan, als voorproever van hun album de weide wereld in. Nu, enkele weken later, zijn ze daar opnieuw met single Greenfly.
Met Greenfly levert Rapidman een oerdegelijk jazznummer af. En als je kijkt naar de lijst met bands waar de respectievelijke leden al bijdragen aan geleverd hebben, is dergelijke kwaliteit niet verwonderlijk. Nordmann, Arno, Roland, Arsenal, Flat Earth Society, H A S T, … het is maar een fractie van de bands waarin de heren actief waren of zijn.
Al meer dan tien jaar maakt Pieter Van Dessel met zijn Marble Sounds wondermooie composities met warme laagjes die aanvoelen als een superzacht winterdeken. 2022 is voor Marble Sounds het jaar van een nieuw begin met een nieuw label en een nieuw geluid. Op 30 september verschijnt de nieuwe plaat, de eerste bij Mayway Records, waar we de sublieme singles Quiet en Never Leave My Heart al uit te horen kregen.
Vandaag krijgen we met Axolotl nog een smaakmaker uit dat album. Van Dessel en co lieten zich voor dit pareltje beïnvloeden door Bon Iver, Jóhann Jóhannsson en Air. Maar het blijft nog steeds een typisch Marble Sounds-nummer met brede arrangementen. Het nummer bouwt heel rustig op met een piano en de stem van Van Dessel die door een effect is gehaald (het Air-momentje). Stilletjes aan vallen de strijkers en de drums in zodat we weer van onze sokken worden geblazen door al die schoonheid.
We moeten nog heel wat geduld hebben voor het nieuwe album uitkomt, maar in de tussentijd mag Marble Sounds gerust nog meer van die knappe singles op de wereld loslaten. Het geeft een wereld in oorlog toch nog een warm tintje.
Het zijn zeldzame gevallen waarin artiesten hun nummers ook daadwerkelijk tot kunst weten te verheffen. Wat kunst is, is perceptie zoals de heren van Noordkaap het ooit al mooi verwoordden. Voor ons is kunst dat wat ons kan emotioneren, doet mijmeren en doet fantaseren. En laat Bààn daar nu keer op keer met verve in slagen, ook met hun prachtige nieuwe telg Shadowboxing.
Shadowboxing bestaat uit zeven composities. We merkten bij hun vorige plaat Reset al dat Bààn wat begon af te wijken van langere composities. Dat Shadowboxing daarom minder conceptueel is, is absoluut niet het geval. Shadowboxing mag dan wel uit meer tracks bestaan dan hun eerste release ook deze plaat is wel degelijk een reis die je op de voorziene volgorde moet nemen. Laat de shuffle-functie dus absoluut even voor wat het is bij het beluisteren van deze release.
Van de warme, jazzy feel van Sun Line gaan we over naar de dansbaarheid van Nuit Blanche, met zijn 7’56” overigens de langste track van Shadowboxing. De compositie lijkt wel de soundtrack te zijn van één of andere hippe Franse dansclub in een staat van slow motion. Wij zijn trouwens blijkbaar niet de enige die bij deze track ons beelden in slow motion visualiseren. Ook in de prachtige clip, die van de hand van Maël Lagadec is, wordt er onder meer geëxperimenteerd met slow motion. Wij ervaren Nuit Blanche als een erg zwoele, mysterieuze en dansbare track. En wederom zijn we ook hier weer sterk onder de indruk van het kunnen van Bààn.
Van de opnames die het – ondertussen als zeer waardevolle donkere parel in de (postpunk)scene gesettelde – Limburgse vijftal van Whispering Sons maakte voor hun tweede album, hielden ze er nog eentje achter de hand.
Tilt is daarmee een nieuw nummer dat eigenlijk al opgenomen werd voor hun album Several Others, maar toen de tracklist niet haalde, omdat het niet echt bij de andere tracks paste.
Zangeres Fenne Kuppens legt uit: “Tilt was echt een groepsinspanning. We hadden allemaal lang aan het nummer gewerkt, verschillende arrangementen en verschillende delen uitgeprobeerd, voordat we uiteindelijk tot zijn definitieve vorm kwamen. Toen we de studio in gingen om ons tweede album Several Others op te nemen, werd de track al snel een vreemde eend in de bijt. Het werd een meer intieme en uitgeklede versie van wat we aanvankelijk van plan waren. We vonden dat het niet bij de rest van het album paste, maar dat het toch een eigen release verdiende.”
Helemaal gelijk hadden ze, want het nummer draagt niet datzelfde urgent woeste sfeertje mee dat in de meeste Whispering Sons-tracks wel sluimert.
De ingetogen tederheid zijn we nog niet gewoon van de band en al zeker niet van Fenne, die de spanning in de zang deze keer losliet. Het resultaat is een track waarvan we toejuichen dat ie niet op het album belandde, maar als (spreekwoordelijke) ‘pièce unique’ in de welverdiende aandacht gezet wordt. Ook met deze terughoudendheid, laten ze ons verbijsterd achter.
Als 10-jarig jongetje hoorde Elie De Prijcker, alias Eli Goffa, voor het eerst de prachtige soul-stemmen van Etta James, Mahaliah Jackson en Ray Charles op oude vinyl-platen van zijn grootouders. Hij was aan de grond genageld door de puurheid en doorleefdheid van de muziek. De blues was voor hem een openbaring en plots wist hij wat hij in het leven wou gaan doen: mensen raken met muziek, zoals die oude platen dat met Elie deden.
Een vijftiental jaar later hoopt hij dat met deze Glue ook te kunnen doen. Het is een song met blues- en soulinvloeden over pijn, gemis en eenzaamheid. We horen op dit nummer een andere kant van Eli Goffa. Die klinkt veel intenser en doorleefder dan zijn andere songs. Met een ingetogen piano en subtiele soundscapes bouwt Goffa het nummer mooi op. Wat verder valt de drum in en krijgen we af en toe een bluesy gitaar die deze song nog meer een blauw kleurtje geeft.
Veel luisterplezier!
