Ze vallen ons al een paar jaar op: zangeressen die jazzzang gestudeerd hebben, maar wat ze daar leerden gebruiken om hun volledig eigen genre vorm te geven.
Lubiana, bijvoorbeeld, en Charlotte Jacobs, Alexandra Gadzina en Celly Tubmaker; jazz valt het volgens klassieke definities niet meteen te noemen, maar wie heeft nood aan klassieke definities als je zoveel prachtige en spannende muziek hebt? Ook Tristan hoort in dat illustere rijtje thuis. Drie jaar geleden liet ze de bliksem inslaan met haar zinderende ep Delidomia, nu kondigt ze met deze single Wildmouth haar debuutalbum aan.
Weinig artiesten slagen erin om met hun muziek de luisteraar mee te sleuren in een eigen universum, maar Tristan doet het. Zelf omschrijft ze Wildmouth als het verhaal van twee mensen die beter af zouden zijn zonder elkaar, maar de moed niet hebben om wat vertrouwd aanvoelt opzij te zetten voor hun eigen geluk. Met die gegevens zou je een sociaal drama kunnen regisseren, maar de zangeres met de onmiskenbare stem maakt er een aardedonkere, surrealistische thriller van. Schijnbaar achteloos schudt ze zinnen als “They say it’s witchcraft / But they burnt witches worse than you and me” uit haar mouw, terwijl ze blijft herhalen “What we feared, we found”.
Het enige jammere zijn de laatste seconden van het nummer: daar herhaalt een zwaar vervormde stem nog eens dat onheilspellende mantra. Waarom dat al te vaak gebruikte geluidseffect? Tristan heeft dat helemaal niet nodig.
Haar debuutalbum verschijnt op 22 oktober en wordt voorgesteld in de AB op 25 november.
