Zediam, de Mechelse rapper die zijn carrière ooit begon als lid van Soul’art, dropte laatst zijn debuut-ep Daedalus. Sonisch kan de ep best omschreven worden als melodische new school maar dat naast de beats ook de lyrics een grote sterkte zijn, zou al te veel mensen ontgaan. Wie namelijk aandachtig luistert zal altijd extra beloond worden door de vele krochten, bochten en denkpistes die dit werk rijk is.
De zware introspectie van Sense en Waste of Time gaat feilloos over in het speelse, bijna nonchalante woordspel van Sin Bad en 4Our me. Dat gaat op zijn beurt weer over in de diepere filosofische, archetypische insteek van Spirit Of David en Like Icarus zonder ooit het overkoepelende thema te verliezen. Diepgeworteld in de Griekse mythologie en Bijbelse symboliek vertelt de ep namelijk het verhaal van streven naar meer dan wat is. Wat echter de uitkomst van deze ambitie is, blijft in het midden, of zoals in de vijfde song The Spirit Of David wordt gesteld:
“Spirit of David
while Goliath’s in front of me
In a room full of humans I pray to be the anomaly”
