Singer-songwriter Erik Van Den Broeck debuteerde in 2009 op een Kevin Coyne-tribute tour met onder andere Wreckless Eric en Brendan Croker. In die tien jaar bracht hij onder de naam The Monotrol Kid twee ep’s en drie albums uit. In zijn songs hoor je flarden indiefolk, americana, twang, Dylan en Wilco. Maar bovenal doet The Montrol Kid daar zijn eigen ding mee.
Nu stelt Erik het vierde Monotrol Kid album Exhale voor. Erik brengt deze plaat solo op het Dripping Springs Songwriter Festival in Texas. The Monotrol Kid heeft internationale allure, dat staat buiten alle discussie. Als we de cd uit het hoesje halen staat er te lezen: “Highly recommended for long car journeys” en daar kunnen we ons volledig in vinden. Van Den Broeck heeft met zijn muzikanten een fijne soundtrack geschreven om lange, saaie autoritten op te fleuren en aangezien ze al wat getourd hebben, weten ze perfect welke muziek daarbij past.
Vooral de diversiteit van The Monotrol Kid valt op. Elke song heeft zijn eigen geluid en toch horen we dat het een Monotrol Kid compositie is. Af en toe horen we de hand van Dylan in de songs maar aangezien deze man zoveel heeft gemaakt is het moeilijk om daar geen invloed uit te halen. Van Den Broeck heeft ervoor gekozen om de nummer weids te laten klinken.
Bij opener The Northside horen we de eigentijdse aanpak van The Monotrol Kid, maar toch blijft het americana gevoel hangen. De invloed van Dylan komt serieus boven drijven bij Even Then. In Julie komt de rauwere kant van The Monotrol Kid om de hoek kijken terwijl Cold After Dark een gevoelig pareltje is. Throwing Stones is één van de beste songs op deze plaat waar we pure americana op zijn best horen. Tom Petty’s sound is te vinden in In Hold On. Van pure rock met rythm & blues is The Monotrol Kid ook niet vies en dat horen we op Battlehead.
Good Enough zou een klassieker kunnen worden in het genre als het genoeg airplay krijgt. In Recommendations en It’ll Be Alright wordt er wat gas teruggenomen en toont Van Den Broeck zijn breekbare kant. De bonus track en afsluiter Don’t Cry is een mooie, ingetogen ballad die deze rit afsluit.
Erik Van Den Broeck heeft met zijn fantastische muzikanten een heel knappe plaat afgeleverd vol sublieme songs. Exhale is een album dat veel aandacht verdient.
