We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Binnenblijven is de norm; elkaar aanraken dat doen we al lang niet meer en nu we ook de festivalzomer ten grave mogen dragen, kunnen we best wel wat toekomstperspectief gebruiken. Wij zijn in ieder geval blij dat we naar het dromerige Be Always In Bloom mogen luisteren terwijl we naar de lucht staren en plannen maken voor de toekomst.
Noah Melis is het brein achter Shy Dog. Bij sommigen zal die naam vast en zeker wel een belletje doen rinkelen. Borokov Borokov, Olden Yolk, Bedrugs, jaja ook hier heeft Noah Melis in het verleden al creatieve sappen doen vloeien. Be Always In Bloom is de opvolger na het gelijknamige Shy Dog debuut uit 2017.
De plaat wordt gekenmerkt door een dromerige poppyness. Dat het maken ervan sterk beïnvloed werd door “being on the road”, zoals het op de Bandcamp van RotKat Records beschreven staat, snappen we dan ook onmiddellijk. Dat hoor je al meteen in opener Just A Little Late. Tijdens de eerste luisterbeurt zien we dat iedereen op de redactie onbewust toch wat dieper in zijn bureaustoel zakt. Verveling? Nee, hoor! Boenk erop!
Beschrijf Stay in drie kernwoorden? Oké dan: poppy, dreamy en synthy. Na drie nummers voelen we een consistentie in Be Always In Bloom, een bepaalde sfeer die in de plaat gebracht is. Shy Dog heeft een bepaald fingerspitzengefühl om ons met volledige aandacht te laten luisteren.
Reminiscing doet wat exotisch aan. We horen opnieuw dat dromerige waarom we zo van deze plaat houden maar dan opeens zijn er die kleine nuances. We horen onder meer geluiden die ons doen denken aan de Indiase tabla maar dat is uiteraard speculatie. We raden de liefhebbers ook zeker aan om de track Another John Doe van TheNewNo2 eens te checken, maar dat volledig terzijde.
Be Always In Bloom, het had makkelijk een nummer van wijlen Mark Linkous kunnen zijn. Dat doet er ons aan denken om straks vivadixiesubmarinetransmissionplot van Sparklehorse toch nog maar eens op te leggen. Probeer dat maar eens zes keer snel na elkaar te zeggen! Shy Dog blijft met dit nummer nieuwe wegen inslaan. Opnieuw een geslaagde combinatie van het bekende en onbekende.
Een zeemzoet baslijntje, dromerige synths en dan nog wat wah-wah. Een instrumentaal tussenstukje om u tegen te zeggen. Reprise duurt 47 seconden maar voor ons mocht dat gerust nog een paar minuten langer zijn. Bij Paradigm Shift schakelt Shy Dog de experimentele versnelling nog een trapje hoger. Marimba, gong, korte snare roffels, we weten niet waar eerst luisteren.
Oiseau, wie goed heeft opgelet tijdens de lessen Frans, weet dat dit nummer naar alle waarschijnlijkheid in het teken van vogels zal staan. Onze vermoedens worden al snel bevestigd. Bij de aanvang van het nummer horen we geluiden die volgens ons bij de lokale parkietkwekerij opgenomen zijn. Wie parkieten zegt, kan natuurlijk ook niet anders dan denken aan … Ja, je hebt het goed de theremin. Na een dikke minuut ruilt Shy Dog de parkietroepen in voor een streepje theremin en uiteraard zijn ook de synths en het kenmerkende baslijntje weer van de partij. Oiseau is met zijn 4:36 minuten het tweede langste nummer van de plaat. Voor ons is Oiseau echter ook het minste nummer maar als je de voorgaande paragrafen al hebt gelezen, weet je dat deze uitspraak best te relativeren is.
Be Always In Bloom eindigt met Good Old New Beginnings. Ook dit nummer breekt voor een stuk met de elf voorgangers. Er zijn opnieuw synths aanwezig maar minder prominent dan in de voorgaande tracks. Shy Dog trekt wel opnieuw duidelijk de kaart van het dromerige en dat kunnen wij smaken. Zie je het momenteel allemaal wat somber in? Na zes weken lockdown is dat best begrijpelijk. We zijn door de maatregelen allemaal terug even met onze voetjes op de grond gezet.
Wij raden alvast de nieuwe van Shy Dog aan als remedie. Één keer per dag auditief in te nemen en je zal al na enkele dagen merken dat je terug op wolken loopt. Wij sluiten alvast graag af met een positieve boodschap van Shy Dog himself: Be Always In Bloom.
Jos Buersens
