Hamsteren is de boodschap, althans dat laat de bevolking uitschijnen. Aangezien de lokale platenboer, voorlopig, tijdens het weekend gesloten is, zullen wij tot aanstaande maandag moeten wachten om de massa te trotseren en onze voorraad Millionaire-platen in te slaan.
Wij kozen alvast appelen voor ons geld en besloten dan maar online op zoek te gaan naar de nieuwe van Tim Vanhamel en co. Nu we aan ons huis gekluisterd zijn, kunnen we dan ook meteen het verplichte aan het aangename koppelen en de plaat beginnen grijsdraaien.
Wanneer we de cover van de plaat zien, beginnen we toch meer en meer te vermoeden dat Tim Vanhamel de Oosterse markt wil aanboren met zijn Millionaire. Op hun vorige plaat Sciencing vonden we op de cover een halve Boeddha en Cobra en ook op APPLZ ≠ APPLZ vinden we tekens die zonder twijfel uit het Oosten komen.
Nadat we op de redactie, na enkele stemrondes, hadden bepaald dat de tekens wel degelijk Japans zijn, besloten we om het schrijfsel maar eens te vertalen. Na enkele uren puzzelen en zoeken, kwamen we uit bij het woord Mirionea. Euh, wat is dat dan vraag je je af? Wel, blijkbaar gewoon Millionaire maar dan op zijn Japans. Je hoeft het dus niet altijd ver zoeken. We zijn wel blij dat Millionaire zijn huiswerk heeft gedaan en niet gewoon het Japanse teken voor soep op zijn plaat heeft gezet. Die fout is door de mensheid al genoeg gemaakt!
APPLZ ≠ APPLZ is de tweede release van Millionaire 2.0. Ook op deze plaat horen we opnieuw een breuk met het verleden. De herkenbare elementen van de eerste incarnatie van Millionaire zijn zeker nog aanwezig maar we horen dat Tim Vanhamel en co doorheen de jaren toch wat meer funky zijn geworden. Een evolutie die wij zeker kunnen smaken! Millionaire 2.0 for the win!
Wie Millionaire tijdens hun Sciencing-tour aan het werk zag, heeft vast en zeker opgemerkt dat er ook best wat aan de opstelling gesleuteld werd. Drummer Dave Schroyen hield het definitief voor bekeken na de tweede plaat en was tijdens de bovenvermelde tour niet meer op het podium te bespeuren. Momenteel kan je Dave aan het werk zien met het fenomenale Peuk (tip van de redactie!!). Aldo Struyf zagen we tijdens de eerste shows van Sciencing nog het beste van zichzelf geven maar toen gewezen kameraad Mark Lanegan zijn nieuwste langspeler Gargoyle (ook een tip van de redactie!) op de wereld losliet, moest ook Aldo verstek geven voor Millionaire om de voorgenoemde kameraad live te gaan versterken.
De nieuwe Millionaire is elf nummers lang en is, voor de vinylverzamelaars onder ons, ook op goud vinyl te verkrijgen. Van de 7”, Strange Days + can’t stop the noise, hebben we op de redactie wel al een fysiek exemplaar. Een fluogele 7” en er zit zelfs een strip bij! Een plezier voor zowel de ogen als de oren.
Op de eerste track van de plaat, Cornucopia, horen we iets dat klinkt alsof een autoradio van kanaal wordt gewisseld. We kunnen ons niet bedwingen en moesten onmiddellijk aan Songs For The Deaf van Queens Of The Stone Age denken. Al heel snel horen we echter dat dit geen plaat à la Queens Of The Stone Age is. Cornucopia wordt voor een groot stuk gedragen door het funky ritme. Gecombineerd met het unieke stemgeluid van Tim Vanhamel en het obligate, maar weloverwogen, gitaarspel maakt het een sterke opener.
Los Romanticos start met een gitaarriff die wat Spaans aandoet, misschien vandaar de Spaanse titel. Ondanks de zeer herkenbare gitaarriff worden we niet van onze sokken geblazen. Laat het er ons op houden dat smaken verschillen.
Bij Strange Days kunnen we dan weer ons enthousiasme moeilijk in toom houden. Zoals hierboven vermeld, is bij de 7” van dit nummer ook een strip te verkrijgen die de muziek van Millionaire in beeld giet. Heb je deze niet kunnen bemachtigen? Niet getreurd, er is nog altijd de clip. Een dijk van een nummer!!!
We willen bij het lezen van de naam al bijna in groep beginnen headbangen maar dan beseffen we dat we Kill ‘Em All helemaal niet hebben opstaan. Whiplash is, op het gebied van gitaarspel, een iets steviger nummer. Na ongeveer een minuut worden we ook aangenaam verrast door dissonante saxofoontonen. Dat doet er ons aan denken om straks toch ook nog eens even In The Court Of The Krimson King van King Crimson en Blackjazz van Shining uit onze platenkast te halen. Ook dit nummer gaat verder in de sterke lijn die door Strange Days werd ingezet.
Dat Tim Vanhamel een aardig potje gitaar kan spelen, zullen zij die Millionaire live hebben gezien zeker en vast kunnen beamen. Tijdens The Watchmen geeft hij het beste van zichzelf en probeert hij zijn besnaarde plank echt te laten janken. Goed gewerkt Tim Hendrix! The Watchmen is opnieuw een sterk nummer en we weten niet waar eerst luisteren, beschrijven heeft dus geen zin. De plaat opleggen en ontdekken is hier de boodschap. Wat we wel kunnen besluiten, is dat de gitaarfanaten hier op hun wenken bediend worden en dat met de nodige originaliteit.
Bij Selected Garden Works, wordt de stevigheid en het tempo duidelijk een beetje teruggeschroefd. Het vormt een mooie afwisseling met de nummers die we nu al hebben gehoord. Dit nummer is opnieuw 100% Millionaire. We horen de liefde voor de gitaar terug in het bluesy gitaarspel. Op de achtergrond een funky pling plong en ook de licht vervormde stem van Vanhamel, die zo typisch Millionaire is, zweeft weer door het nummer. Een leuke afwisseling.
Applude is met 23 seconden het kortste nummer van de plaat. Even een kort instrumentaal stukje om op adem te komen. Horen we daar een vleugje Hawaï??? We kunnen ons voorstellen dat bij Can’t Stop The Noise heel wat mensen aan het tempo van hun platenspeler beginnen te twijfelen.
Huh, moeten we in het midden van de plaat het tempo veranderen? Een andere optie is dat Millionaire uit hun archieven nog ergens een samenwerking met, de inmiddels betreurde, Isaac Hayes wisten op te delven. Uiteindelijk moeten we besluiten dat het gewoon typisch Millionaire is. Wij kunnen ons al voorstellen dat er op dit nummer best wel wat gedanst zal worden. De headbangers onder ons moeten even geduld oefenen tot 03:20, waar Tim Vanhamel nog eens even alles opentrekt met zijn gitaar.
Muse heeft Millionaire al meerdere keren aangehaald als inspiratiebron. Als we het Dig A Ditch draaien, hebben we bij momenten het gevoel dat de muzikale beïnvloeding wederzijds is en dit meer specifiek door de elektronische samples in combinatie met de hoge stem van Vanhamel. We willen echter geenszins beweren dat dit ook maar überhaupt een Muse-nummer is, daarvoor is het veel te funky.
Blue Mountains, White Sky. Wat een grave baslijn is me dat? Het nummer opent met een dikke, fuzzy baslijn, die zo van een Jack White-plaat had kunnen komen. Ondanks de baslijn, willen we dit nummer geen straight forward gitaarnummer noemen. Het is erg spacey en geeft eerder een dromerige indruk.
There Is A Heart Riot Going On is de laatste van de plaat en ook hier wordt het tempo opnieuw wat teruggeschroefd. Millionaire haalt even de akoestische gitaar uit de kast en het ritme wordt grotendeels aangegeven door een shaker. We zijn aangenaam verrast door het nummer. Het is niet zomaar een akoestisch nummer, er is een breed scala aan geluiden te horen en ook hier schuwt Millionaire het experimentele niet.
Na het beluisteren van de plaat zijn we blij om te zien dat er in deze tijden van chaos en paniek nog zekerheden zijn waar we ons aan kunnen vastklampen. De nieuwe Millionaire is een pareltje. We besluiten met de volgende woorden. Extreem dansbaar, extreem funky, extreem fruitvriendelijk, extreem Millionaire! Een aanwinst voor jouw platenkast. En laat ons nog even herhalen dat in tijden van corona: An APPLZ a day keeps the doctor away.
Jos Buersens
