De vrouw des huizes is naar het werk. Dat is meestal het moment om albums die neigen naar jazz op te zetten want zij krijgt daar de kriebels van. Vooral de blazers kunnen behoorlijk op haar zenuwen werken. Zodoende houden we platen zoals deze nieuwe van Michael Fernandez opzij voor dagen als deze.
Fernandez woont in Lyon maar leidt meestal een behoorlijk nomadisch bestaan, op zoek naar muziek om te spelen en te maken, van jazz over blues tot het uitpluizen van Braziliaanse, Caraïbische en Afrikaanse traditionele muziek. Hij slorpt alles op en integreert die invloeden in zijn eigen muziek.
De saxofoon is ’s mans wapen waarmee hij al een halve eeuw het mooie weer maakt in de jazzwereld in al zijn diversiteit. Hij speelde in het verleden dikwijls bij John Tchicai en Fela Kuti maar heeft net zo goed zijn eigen bands gehad doorheen de jaren.
Op zijn vorige album, Global Warning (2022), was het nog een kwartet bestaande uit drummer Nicolas Serret, contrabassist François Gallix en pianist Benoit Thévenot. Voor deze in zijn thuisstad opgenomen live-cd is er een vijfde muzikant ingelijfd, waardoor er nu gewerkt en gespeeld wordt met twee saxofonisten. Naast Fernandez zelf is dat Julien Chignier en de wisselwerking tussen beiden levert best wel interessante jazz op.
Hier en daar krijgt de piano een hoofdrol toebedeeld maar meestal zijn het de saxofoons die de aandacht opeisen. Soms rustig en kalm, soms neigend naar de muziek van Archie Shepp verveelt de plaat geen seconde.
Het is een soort verzameling van oud en nieuw werk en is zo een beetje een beknopt carrièreoverzicht van de capaciteiten van de diverse muzikanten, want het is niet alleen Fernandez die nummers aandraagt. Er is ook veel plaats voor de anderen, zowel qua inbreng als aan kansen om zich op hun instrument uit te leven.
Prima jazz zoals we van de man ondertussen gewoon zijn en verwachten.
Facebook – Bandcamp – Instagram
