Limite liet met de single Simmering Waters al een flinke indruk na, waarbij hun sound een experimentele ster toevoegt aan het kwaliteitslabel dat ons Belgenland draagt op gebied van muziek. Hun eerste album Mountains Inside bevestigt des te meer, met tien intense tracks.
De bandleden Kobe Dupont, Camille-Alban Spreng, Jordi Cassagne, Théo Lanau en Benjamin Sauzereau brengen, vanuit hun ervaring, vrij veel jazzachtergronden samen. Elk met een eigen insteek die ze kwijt kunnen in het emotionele postrockgeluid van Limite.
Donker melancholisch klinken de tonen in Simmering Water. Een traagjazzy drum op de achtergrond, neemt ons langzaam vertellend mee. Tot de track in een melodieuze stroomversnelling losloopt. Het contrast tussen strofe en refrein is zo groot, dat het ook twee perfect door mekaar gehaalde nummers hadden kunnen zijn. Hier vakkundig verweven met mekaar door de meeslepende zanglijn van Kobe Dupont.
Bijna bezwerend geruststellend spreekt Be Not Sad toe. Fijn getokkel en de houterige tonen begeleiden de zachte zang, die af en toe de verwrongen nostalgische emoties knap verklankt. In Relief Failure zijn het de duistere synthlijnen die voor spanning zorgen met de vocals. Een track die aanvankelijk grimmig minimalistisch klinkt, maar gaandeweg aangevuld wordt met ritmiek en elektronische details. “Surrounded by some sounds” landt het nummer in een zachtheid waarop het voortdrijft, waarna de spanning opnieuw verhoogt door de hogere tonen in synths en zang.
De ritmes, de hoekige gitaren, maar ook de zang in Skeleton Sky heeft een hoog Barman-gehalte, in eerder psychedelische tijden. Een nummer met experimentele fases en moodswings die de beste psychiater van het land nog niet zou aankunnen. Maar laat dit vooral een compliment zijn!
Met lieflijk akoestisch getokkel en wat het nostalgische geluid van een accordeon lijkt, opent Nerfs Lichen als een ballade van instrumenten. Een downtempo nummer vol texturen, want ook warm elektrisch snaarwerk duikt op. Een jazzy dekentje dat naar het einde toe wrangheid toelaat. Een track die wat als ‘loner’ tussen de rest staat, waarbij we het gevoel hebben dat het toch de zang van Kobe Dupont is die dit heel uiteenlopende album, aan mekaar lijmt. Our Night Is Landing is bijvoorbeeld een nummer dat qua instrumentale stijl wel aansluit bij Nerfss Lichen, maar door de vocals toch heel anders ervaren wordt.
Krakend, piepend, roffelend, voorbereidend… de intro laat een impro-soundcheck horen, waarna het contrast met de perfectie van het tremolo gitaarwerk in Tram des te opvallender klinkt. Traag en met voorzichtigheid is dit het meest fragiele nummer op Mountains Inside. Acrid Lull is dan weer het meest experimentele én tegelijk ook onze favoriet, want zowat alles aan de track klinkt hoekig en erg aanwezig.
Een band die op haar eigen manier de stijl van dEUS, Marc Ribot, Radiohead… ergens meedraagt in hun zinkende verhalen uit het leven en de dromen. In hun herkenbare sfeer, bestaan de tracks uit enorm uiteenlopende stemmingen die samenkomen tot een eenheid. Donkere kamermuziek laten ze versmelten met hun alternatieve rocksound maar vooral ook tot één geheel gebreid met de typerende stem van Kobe Dupont.
(Her)lees ons review van Simmering Waters en kom meer te weten over de achtergrond van de bandleden.
Mountains Inside is digitaal en op cd verschenen bij het label Off.
Bandcamp / YouTube / Spotify / Facebook / Instagram / Website
