“Support your local alien underground!” Dat is wat er staat te lezen op de achterzijde van de hoes van de eerste fysieke release van Kozmotron. Volgens ons wil de uitspraak zoveel zeggen als: koop onze platen en steun de invasie van de groene mannetjes. Als dat geen platen doet kopen dan weten wij het ook niet meer! Moest dit voor jou nog niet genoeg zijn, misschien dat de cover met de overgevende planeet je dan alsnog over de streep kan trekken om dit instrumentale psychedelische spacerock-trio uit het Gentse en de Kempen een kans op jouw platenspeler te geven.
Kozmotron is ontstaan in 2013, of zoals ze het zelf zo mooi zeggen: “We landed on earth in October 2013.” Ze draaien dus al enkele jaren mee, maar een eerste fysieke release kwam er pas in 2017 en dat op Babylon Doom Cult Records. Hun eerste, die ook Kozmotron werd gedoopt bevat vijf tracks, twee daarvan kunnen we tot op heden maar amper uitspreken maar dat kan ons luisterplezier geenszins drukken.
Met een duur van ongeveer 45 minuten kunnen we ook direct afleiden dat Kozmotron de langere nummers niet schuwt. Dit wordt ook meteen duidelijk in openingsnummer Alopecia Areata, waarin het lijkt alsof Tommy Iommi himself, high van de LSD op een raket werd gezet en naar de maan geschoten. We horen in de riffs van Lost Johnny, zoals het alter ego van de gitarist luidt, zwemen van Black Sabbath maar op zo’n manier dat de term ‘rip-off’ hier alles behalve van toepassing is. Geflankeerd door het gebruik van de theremin en veel spacey soundscapes is het openingsnummer dan ook meteen een schot in de roos.
Anthropocene, het tweede nummer van de plaat, is met grofweg 12 minuten ook meteen het tweede langste nummer van de plaat. Enkel het slotnummer Martian Showers doet beter en scheert rakelings langs de kaap van 15 minuten. Anthropocene wordt langzaam opgebouwd; wanneer we de eerste gitaarakkoorden horen passeren, kunnen we ons echter niet bedwingen dan hetzelfde te voelen als wanneer we naar de hoes van Sabbath Bloody Sabbath, en meer specifiek de gedaante van de vrouw kijken. Tijdens Anthropocene horen we dan ook een breed scala aan enge soundscapes die de soundtrack voor een seventies ruimtefilm hadden kunnen zijn. Voor sommigen zal 12 minuten misschien net iets te veel van het goede zijn maar ons zal het alvast worst wezen. What is this that stands before me?
Inner Volcano start met een uptempo gitaarriff, die opnieuw ondersteund wordt door een breed scala aan spacey soundscapes. Ook Rufus Reefer, het alter ego van de drummer, trekt hier duidelijk mee aan de kar om het nummer uptempo te houden. Inner Volcano zouden we zonder problemen aan de eerste de beste Tool-fan durven voorschotelen en dit met de wetenschap dat de gemiddelde Tool-fan na tien jaar wachten op de laatste plaat best als een ‘zeer kritische’ luisteraar kan omschreven worden.
White Russian is volgens ons een duidelijke verwijzing naar The Big Lebowski maar als fan boy zoeken wij dan ook graag overal naar verwijzingen naar deze cultfilm. Het nummer komt eerder traag op gang en is een track voor de geduldige luisteraar. Ons stoort het niet maar wie liedjes van drie minuten per stuk gewend is met standaard structuren kan hier wel eens even van schrikken. Het gitaarspel is iets minder stevig dan in de vorige nummers maar het subtiele gebruik van de cleane gitaar geeft het nummer echt een extra dimensie.
De plaat sluit af met Martian Showers dat toch helemaal anders is dan de rest van deze plaat. Bij momenten doen de synths ons denken aan een computerspel uit de jaren tachtig. Op andere momenten denken we bij de combinatie van de drums en het gitaarspel dan weer aan een of andere psychedelische spacerock jazzband. Dit alles uiteraard opnieuw doorspekt met de verplichte spacey soundscapes.
Ondertussen heeft Kozmotron in 2019 ook hun tweede plaat getiteld Qual de weide wereld ingestuurd. Een tweede review zal dan ook niet lang op zich laten wachten! Om het in de woorden van Spock te zeggen: “Live long and prosperous”, en als het dan ook nog kan: support your local alien underground terwijl je daarmee bezig bent!
Jos Buersens
