In de jaren 80 maakte Marleen Van Ende deel uit van Ze Barbies en een paar jaar geleden bracht ze samen met Kloot Per W (die op deze plaat ook meewerkt) onder de naam The Claudio Serpentino The Wide Album uit, waarop het duo bijzondere versies bracht van songs van The Beatles. Van Ende woont momenteel in Spanje waar ze zich bezighoudt met van zwerfvuil kunstwerken te maken. En onder de naam The Snake Moans laat deze creatievelinge zich volledig gaan op muzikaal gebied.
Het album is een soort van compilatie van songs die we niet echt in één genre kunnen onderbrengen. Avant-garde misschien, maar dat genre omvat zoveel dat daar ook niks mee gezegd is. De nummers lijken eerder geluidscollages, dus het lijkt ook wel recyclagewerk, net zoals haar kunstwerken dus. Sommige songs zijn moeilijk om volledig te beluisteren omdat je stalen zenuwen moet hebben om de collages van al die geluiden aan te horen.
De instrumentale nummers hebben dan weer iets van een psychedelische trance, omdat ze zo repetitief zijn. Maar andere songs komen dan weer in de buurt van industriële muziek vergelijkbaar met met het werk van de Hybryds, Test Dept. en de platen van Einstürzende Neubauten uit de jaren 80.
Nee, The Hissing Link is geen simpele plaat om te beluisteren. Maar het is wel een boeiende schijf, want Van Ende bewandelt op elk nummer een totaal ander pad.
