Wie vorig jaar het online Bel Jazz Fest bijwoonde en het geluk had daar Esinam aan het werk te zien, wist het meteen: hier hebben we met een uitzonderlijk talent te maken. Helemaal in haar eentje tekende ze voor dwarsfluit, toetsen en percussie en daar zong ze dan nog eens bij. Een onvermoeibare alleskunner dus, die ons reikhalzend deed uitkijken naar haar eerste volledige album.
Shapes In Twilights Of Infinity heet het, en het biedt een wonderlijke tocht door haar universum. Net zoals op haar eerste ep, drie jaar geleden, moet je je als luisteraar laten onderdompelen en meevoeren door de wervelwind die Esinam creëert met elk instrument dat ze maar kan vinden.
Het hoogtepunt van de plaat heet Let It Be, maar nergens valt er een Beatle te bekennen. Wel horen we Esinams stem, die niet meer nodig heeft dan ‘Ah’ en ‘Oh’ om een zinderende sfeer neer te zetten. Haar dwarsfluitspel komt hier tot volle wasdom en neemt je mee op reis met je ogen dicht. Ook Deep In My Soul hoef je niet te beluisteren voor de tekst (als een mantra blijft Esinam “In my soul, deep in my soul” herhalen), wel voor haar hypnotiserende kracht.
Toch staat de multi-instrumentaliste er niet helemaal alleen voor. Esinam mag dan wel een ‘one woman band’ zijn, af en toe laat ze zich bijstaan door muzikanten die ze op basis van hun kunnen en muzikale vingerafdruk heeft uitgekozen. Gitarist Pablo Casella, bassist Axel Gilain en drummer-vibrafonist Martin Méreau voegen de juiste klankkleur toe die de composities nodig hebben. Het maakt van Lost Dimensions en Birds Fly overrompelende ervaringen die je meteen opnieuw wil beleven wanneer ze zijn afgelopen.
Op New Dawn nodigt ze zelfs een dichter uit: Nadeem Din-Gabisi mag hier een van zijn teksten voordragen. Jammer genoeg doet hij dat nogal eentonig en zelfs wat drammerig. Liever hadden we deze kolkende klankenzee gepaard gezien met een poëet die ook het onderste uit de kan haalt qua ritme en intonatie. Dan brengt de Zuid-Afrikaanse gastzanger Sibusile Xaba het er beter van af op Flowing River. Zijn unieke stemgeluid komt van diep (diep in zijn ziel?) en doet haast dienst als een instrument op zichzelf.
“Nothing is lost, nothing is created. Everything is transformed. Nothing escapes, nothing is lost”, fluistert Esinam ons toe in de epiloog. Het is het slot van een unieke plaat, die we maar al te graag ook live tot leven willen zien komen, nu online optredens hopelijk definitief tot het verleden behoren.
