Wie Italië zegt, denkt ongetwijfeld aan lekker eten, aangename temperaturen, jeugdvakanties bij het Gardameer en uiteraard ook aan eclectische drumstijlen. Dat dergelijke muziek zoals het Noiose van Emilio Bernè zijn oorsprong vindt in de laars van Europa lijkt ons dan ook niet meer dan logisch.
Er zijn doorheen de muziekgeschiedenis drummers geweest die hun instrument naar het volgende niveau wisten te verheffen: Neil Peart, Hal Blaine, Gavin Harrison, … om maar enkele kleppers te noemen. Wat ons betreft mag Emilio Bernè zich ook absoluut tot de voorgenoemde verzameling rekenen, hoewel we er relatief zeker van zijn dat hij in zijn aardse bestaan minder zalen en stadia zal platspelen dan de voorgenoemde heilige Drievuldigheid. Ook ons eigen land is trouwens wel enig drumtalent rijk. Denk maar aan Bootsie Butsenzeller, Jeroen Stevens, Karen Willems, Eric Thielemans, … en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Wat je gaat horen op deze cassette is moeilijk in woorden te vatten maar laat het ons toch even proberen. Verwacht je op deze cassette in ieder geval niet aan de reguliere stadiumrock drumsolo’s die naast enkele luttele seconden van verwondering in de meeste gevallen toch vooral resulteren in slaapverwekking en au fond, net zoals het vuurwerk bij de jaarwisseling, ook vaak gewoon te lang duren. Op Noiose hoor je iemand die het conventionele drumgeluid in vraag lijkt te stellen en die experimenteert met manieren waarop het instrument kan worden bespeeld. Zo maakt Emilio tijdens de twee composities onder meer gebruik van snaren en andere objecten zoals fidget spinners die hij netjes in zijn drum heeft verweven. In het geval van de fidget spinner zijn we in ieder geval blij om te zien dat die dingen eindelijk eens voor iets nuttig gebruikt worden.
Om één of andere reden doet het eclectische drumspel van Emilio ons wat aan jazz denken want, hoewel de twee composities voor veel mensen zullen klinken alsof er gewoon maar wat op de drums geklopt wordt, horen wij iemand die met nauwgezette controle en beheersing zijn drumstel meester is. Het ene moment lijkt Emilio over zijn drumstel te razen als ware hij een wervelwind die op cocaïne teert. Op andere momenten schroeft hij zijn krankzinnige drumspel dan weer volledig terug om te experimenteren met elektronica en diverse ruistonen.
Wat ons vooral bijblijft van deze cassette is de concentratie waarmee we steeds naar de composities zitten te luisteren. Dat we Noiose tijdens het eerstvolgende Zoom-feestje met collega’s op de playlist zullen zetten, is weinig waarschijnlijk. Zij die echter écht goed luisteren, kunnen niet ontkennen dat dit een intrigerende release is waarop het conventionele drumgeluid met vlag en wimpel wordt geherinterpreteerd en die bulkt van de energie.
Dadaïst Tapes blijft de releases in een recordtempo aan elkaar rijgen. De snelheid waarmee de 25 fysieke exemplaren ook nu weer de deur uitvlogen, lijkt bovendien sterk op de hyperactieve drum uitspattingen die we op Noiose horen. Kort, krachtig en vooral met een rotvaart. Wie deze keer geen cassette kon bemachtigen, hoeft in ieder geval niet te wanhopen want al het geluidsmateriaal is, zoals steeds, netjes terug te vinden op de Bandcamp van Dadaïst Tapes.
DADAÏST TAPES: BANDCAMP / WEBSITE
