Het is druk in muziekland. Een lawine aan uitgestelde en nieuwe releases overspoelen onze oren en we weten bij momenten dan ook niet waar eerst luisteren. We krijgen heel wat verfrissende, nieuwe bands ter ore maar tegelijkertijd zijn we ook bijzonder blij dat om vast te stellen dat, te midden van al dat nieuwe muzikale geweld, er ook gevestigde waarden zijn die ons keer op keer weten te verrassen. Zo ook, het machtige, negenkoppige Condor Gruppe.
Bij de opnames van de twee vorige platen Frog Bog en Interplanetary Travels lijfde Condor Gruppe al heel wat nieuwe muzikanten in. En dat had onvermijdelijk ook een effect op hun sound. Nieuwe auditieve wegen werden geopend, en het is mooi om te zien dat het eclectische ensemble, ook op nieuwe Gulliver, er niet voor terugdeinst die onbekende wegen te bewandelen.
Buitenaardse geluiden luiden de start in van opener What Could Have Been en meteen horen we dan ook een subtiele reflectie naar voorganger Interplanetary Travels. Na een stevige aanloop, vloeit het geheel over in geluid dat we als experimentele krautrock zouden beschrijven. En dan komt die typische Condor Gruppe Sound. Spaarzaam gefraseerde gitaar voorzien van de nodige sprankel, warmte en mysterie wordt gecombineerd met handpan en een stevige groove tussen bas en drum. What Could Have Been staat garant voor een bijzonder dansbare en stevige binnenkomer.
Galata doet ons bij aanvang af en toe wat denken aan de sfeer van Youngblood van Russian Circles, zij het in een ietwat wereldser jasje. Het nummer kenmerkt zich door een sterk percussieve ondertoon en laveert tussen speelsheid en strakheid. Nicolas Mortelmans geeft stevig van jetje op deze tweede track en lijkt met zijn sitar dan ook het centrale punt van het nummer in te nemen. De toevoeging van darbouka zorgt verder voor extra percussieve nuance in deze, bijzonder Indisch getinte, track.
Ook Rasa wordt gekenmerkt door een ietwat Indische feel. De drone-achtige tanpura op de achtergrond voorziet het perfecte canvas voor de mysterieuze, melancholische saxofoon waarin Oosterse en jazzinvloeden zich lijken te verenigen. Het gebruik van de handpan versterkt de invloed van de tanpura en brengt ons keer op keer naar warme, meditatieve hoogtes.
Wanneer we goed luisteren, lijkt het wel even of Rasa en Farid eens één nummer waren. Bij aanvang lopen de nummers naadloos in elkaar over hoewel het al snel duidelijk is dat beide een totaal andere insteek hebben. Wat tanpura, Oosterse geïnspireerde gitaargeluiden en een handpan vormen bij aanvang het centrale punt van Farid. En dan begint Condor Gruppe met hun typische woordloze zang waarvoor ze zo bekend staan. Michiel Van Cleuvenbergen en de zijnen lopen vocaal mee met de gitaarmelodie en wij zien de haren op onze arm vrijwel gelijktijdig recht komen. In Farid horen we vooral een verbinding tussen het oude en het nieuwe; tussen jazz, psychedelica en filmische western gevoel. Ons favoriete nummer van de plaat!
Met Rhymes On Our Mind lijkt Condor Gruppe de kaart van de samba te trekken, hoewel we bij aanvang van het nummer ook kortstondig aan het YYZ van Rush moeten denken. Het is vooral de mooie groove tussen bas en drum, waarbij de woodblock absoluut de ster van de show is, die al snel lijkt in te zetten op pure Zuiderse dansbaarheid. En net als we denken dat het niet beter kan, komen de blazers, gevolgd door een solo op de mondharp. Wat ons betreft had de track beter Rhythms On Our Mind geheten want veel dansbaarder als dit zal je het niet snel vinden.
In Inside Out krijgen we die kenmerkende western feel ter ore hoewel, door het gebruik van conga’s en sitar, de reflectie naar wereldmuziek zeker niet geschuwd wordt. Spacey elektronische elementen geven Inside Out de nodige nuance en voorzien voor ons een zekere vertrouwdheid. Rond minuut 3 vangt een break aan waarin, door het gebruik van onder meer reverse delay, opnieuw een allusie gemaakt wordt naar weidse psychedelica. Inside Out is een bijzonder eclectisch nummer en hoewel we daar zeker van houden, missen we tegelijkertijd helaas soms wat rode draad in deze track.
Echo Of Things is een bijzonder warme track. Gezapige trompet en elektrische gitaar lijken met elkaar in dialoog en voorzien die kenmerkende Condor Gruppe insteek. Tegelijkertijd zijn het zwoele jazzy licks en een staccato flamencogitaar sound die er dan weer voor zorgen dat ook dit nummer zich van zijn voorgangers weet te onderscheiden.
Op slottrack Leonie Questions Mark? lijkt Condor Gruppe het flamenco-gevoel deels verder te zetten, hoewel dromerigheid en een gevoel van positivisme centraal staan. Etherische gitaar en vocalen creëren wederom een intrigerend samenspel en meteen laat Condor Gruppe met Leonie Questions Mark? zien dat je zowel sterk kan starten als eindigen.
Wat Condor Gruppe zo’n mooie band maakt, is dat ze er, ondanks het scala aan gekwalificeerd muzikaal talent, in slagen om iedereen een correcte plaats in de nummers te geven. De nummers zijn steeds bijzonder genuanceerd maar alle elementen lijken telkens een functie te hebben en dat horen we gelukkig ook in de mix terugkomen. Nergens hebben we het gevoel dat geluiden op de achtergrond worden weggedrongen of dat er onbezonnen met instrumenten wordt omgegaan.
Met Gulliver laat Condor Gruppe een mooi evenwicht horen tussen trouwheid aan hun kenmerkende stijl en een drang naar sonische exploratie en dat steeds ten dienste van het nummer. Een release om trots op te zijn.
Hieronder vind je alvast enkele relevante links om je van een live-ervaring, de cd, zwarte of gekleurde vinyl te verzekeren.
CONDOR GRUPPE: BANDCAMP – WEBSITE – FACEBOOK
