Als er nog bewijs nodig was, leverde blackwave. dat deze zomer op Jazz Middelheim: het duo bestaande uit Jay Atohoun en Willem Ardui is Belgiës meest verrassende hiphopgroep. Het charisma van beide heren en hun onderlinge chemie zijn verpletterend, en waar Kendrick Lamar de blazers weer opborg na To Pimp A Butterfly, blijft blackwave. experimenteren met trompetten en saxofoons. Drie jaar na ARE WE STILL DREAMING? schenken ze ons eindelijk een nieuw album, dat vorm kreeg in de Californische zon en no sleep in L.A. heet.
Misschien heeft de opener van deze langverwachte plaat wat te lang in de zon gelegen, want die klinkt bijzonder loom. Ook is de titel, back on track, behoorlijk clichématig. Ja, we weten dat jullie terug van weggeweest zijn. Dan was het tweede nummer, die in L.A., een betere binnenkomer geweest die je meteen in volle vaart in de plaat gooit. Klaterende snaren, levenslustige blazers, onvermoeibare raps, soulvolle refreinen en de juiste dosis funk: dat is het blackwave.-recept waar we verslaafd aan zijn sinds we hen jaren geleden met BIG Dreams leerden kennen. In het slot krijgen we zelfs strijkers geserveerd, waar we graag nog meer van hadden willen horen. Hiphop met barokinvloeden, waarom niet?
good day hoorden we al eerder als single. De titel en het onweerstaanbare ritme zijn bedrieglijk. De tekst vertelt over die dagen waarop je jezelf met veel moeite uit bed hijst terwijl je je afvraagt waarom je eigenlijk zelfs de moeite doet. Maar er gloort hoop om de hoek, want vandaag wordt tenslotte een good day. Ook a-okay bevat die weemoed die het duo zo goed maskeert als opgewektheid. Hier in de vorm van een brief aan iemand met wie je ooit een sterke band had, die echter afliep met een open einde. De manier waarop Jay en Willem quasi-nonchalant “I think I might be a-okay / If I wait just another day” laten vallen, toont dat ze de kunst vatten om persoonlijk te zijn zonder opzichtig over te komen, om relevant te zijn zonder drammerig te worden.
Drammerig is helaas wel wat we moeten zeggen van cracked screen. Dat ligt vooral aan de slepende bijdrage van gastrapper Lute, maar het gouden duo begaat hier ook een paar misstappen. “Live my life behind a cracked screen” is een schitterende vondst, maar die titel laten rijmen op “broken dreams” legt het er dan weer te vingerdik bovenop. Gelukkig serveert recluse daarna meteen weer onvervalste blackwave., met Jay’s in funk gedrenkte refreinen (inclusief hoge stem) en Willems hemelse strofes.
perfume schenkt ons nog meer violen in de heerlijk lang uitgesponnen outro. Alsof de heren in Los Angeles de geest van een componist uit Hollywoods hoogdagen opriepen, zo lijkt deze strijkerssectie weggelopen uit een vergeten filmklassieker. Hier valt nog meer uit te halen (blackwave. met symfonisch orkest?), maar voor je het weet zitten we al in volgende nummer lost in translation. En voor je het weet is dat ook alweer voorbij… Met een koor en een Latijns-Amerikaans klinkende trompet bevat het genoeg details om op te vallen, maar te weinig om echt te blijven hangen.
Het contrast met desire is groot: hier beuken Jay en Willem de deur van een rockclub in en veroveren ze onmiddellijk de microfoon. Het duurt even voor ze daar de juiste toon vinden, met het hoogtepunt pas in het knetterende slot. In horizon komen de heren weer even op adem. Ook hier komen de interessantste elementen in de tweede helft voorbij: een goddelijk vrouwelijk soulkoor, een trompet die herinneringen oproept aan de grote Miles Davis en een snippertje filmmuziek vol romantiek en avontuur.
Afsluiter I miss is niet de ultieme explosie die je verwacht. Veel verrassingen krijgen we niet voorgeschoteld en er passeert minstens een “I miss the good days” te veel. Hier echoot de kater nog na die blackwave. overvielt na hun Amerikaans avontuur. Na twintig dagen muziek maken zonder te slapen in de zonnige smeltkroes van Californië, kwamen ze weer thuis toen de lockdown aanbrak. Even hing het bestaan van de groep zelfs aan een zijden draadje. Tijdens dit laatste nummer wil je hen dan ook toefluisteren dat ze moeten volhouden, want de dag is aangebroken waarop er weer een nieuwe blackwave.-plaat de wereld verovert. En zo’n dag kan alleen maar een good day zijn.
FACEBOOK / INSTAGRAM / WEBSITE
