Broeierig heet als magma, vers uit de vulkaan, zo klinken de eerste tonen van de titeltrack Magma van het nieuwe album van Black Flower. Tien jaar draait de band al mee, eerst in de nationale maar ondertussen al een tijdje in de internationale muziekscene. Jazz? Tgoh ja, waarom niet, maar dan toch in een soort van hybride vorm met veel etnische invloeden, gevoel voor avontuur en een slangenbezwering hier en daar.
Boegbeeld is en blijft Nathan Daems die ons samen met meesterdrummer Simon Segers, Jon Birdsong op kornet, Filip Vandenbril op de bas en Karel Cuelenaere aan de toetsen opnieuw vooral naar oosterse oorden voert.
Opvallend zijn de wat Dijf Sanderiaanse toetsaanslagen die aanvankelijk een vrij prominente rol spelen op het album. Klanken van ingehouden feestvreugde met hier een daar een psychedelische toets (O Fogo). Soms uitbundig maar altijd stijlvol laat elk van de muzikanten de ander ruimte om z’n ding te doen waardoor de muziek heel open blijft. Meer elektronisch misschien dan voorheen, of speelt ons geheugen ons hier parten?
Processiegewijs wandelen we in The Light de ochtend tegemoet. Ingetogen nemen we nu en dan de tijd om de stilaan oplichtende omgeving in ons op te nemen alvorens verder te wandelen richting ochtendgloren. Tegemoetkomend verkeer wordt vriendelijk toegewuifd. Van psychedelischer en weemoediger allooi is Half Liquid dat zowaar discreet knipoogt naar The Doors die wat verderop wat stoned staan te wezen.
Hypnotiserend werken de synth-arpeggio’s in Deep Dive Down die ons doen wegzinken in een droomwereld die langzaamaan gevuld raakt met dansende, glimmend zwetende lijven. Helemaal betoverend wordt het als de stilaan alomtegenwoordige Meskerem Mees haar satijnen stem leent tijdens Morning In The Jungle. Wat is dit mooi zeg!
In The Forge is het de bas die het nummer voortstuwt. Het meest swingende nummer van het album en het nummer dat ook het dichtst aanleunt bij de energieke vibe van Daems’ andere band Echoes of Zoo. Eindigen doet het album met het nogal psychedelische Blue Speck dat het vooral moet hebben van percussieve, staccato klanken waar Daems overheen fluit.
De komst van toestenman Karel Cuelenaere heeft een stevige omwenteling teweeggebracht in het geluid van Black Flower. Zeker in de eerste nummers van het album, valt de toevoeging van de elektronische klanken op en moeten we af en toe aan Dijf Sanders denken. Het is goed dat je je als band openstelt voor nieuwe invloeden en dat is wat Black Flower op Magma doet. De kunst is uiteraard om daarbij de eigenheid te behouden en daar is de band zeker in geslaagd.
