Goed dat er in de huidige tijden nog enkele zekerheden zijn waar we ons aan kunnen vastklampen. Ja, je leest het goed, de vijfde release van Dadaist Tapes is een feit. Na de cymbaaltonen van Glen Steenkiste mag dit keer Amerikaan Bill Nace van wal steken met zijn experimenteel gitaargeluid.
Wie het geluk heeft om één van de 25 cassettes in zijn bezit te hebben, kan opnieuw genieten van het schitterende artwork. We hebben in onze vorige reviews van Dadaist Tapes ook steeds verwezen naar het artwork en met recht en reden. Wat het artwork van On Broad precies moet voorstellen, kunnen we niet met 100% zekerheid zeggen. Toen we het zagen, moesten we in ieder geval onmiddellijk aan Teeth van de band Swans denken dus laat ons stellen dat het een ietwat origineel gebit is dat op de cover van de cassette prijkt.
De kans is groot dat de naam Bill Nace je weinig zegt, hoewel de man, en we baseren ons op Discogs, best wel een indrukwekkend en vooral lang palmares heeft opgebouwd doorheen de jaren. Als je naam op dezelfde plaat staat als grootheden zoals Kim Gordon en Thurston Moore, dan kan je toch wel stellen dat je als muzikant je strepen hebt verdiend.
Wie wat bekend is met het concept van Dadaist Tapes weet dat zij de 25 fysieke exemplaren van hun cassettes gratis verdelen en dat met de fietsvergoeding die labelbezieler Jef Mertens opspaart. Nu door verplicht thuiswerk de fietsvergoeding van Jef naar alle waarschijnlijkheid is weggevallen, blijft hij desondanks vasthouden aan het gratis verdelen van de cassettes. Bij dezen dan ook een dikke ‘speekmedaille’ voor Jef!
On Broad bevat op elke kant een nummer maar je mag het gegeven ‘nummer’ met een gemiddelde lengte van 14 minuten heel ruim zien. Misschien dat de term compositie hier dan ook meer op zijn plaats is.
Het eerste deel van de A-kant van On Broad doet heel Oosters aan. We voelen ons direct in kimono ronddwalen in traditionele Japanse steden van weleer of in een drukke Indiase stad waar je over de koppen kan lopen. Rust versus drukte, redelijk contradictorisch maar gevoelsmatig klopt het wel. Het geluid doet ons bij momenten zelfs wat aan seventies psychedelische rock denken met noties van garagerock en jangle pop, hoewel je dat zeker niet al te letterlijk mag nemen.
Op de A-kant verlaten we rond minuut 8 de Oosterse wereld. Wie wat bekend is met Antwerpen weet misschien dat je er niet enkel terecht kan voor Antwerpse Handjes en de LEZ maar dat je er eveneens een rondleiding kan boeken in de oude rioleringen van de koekenstad. Voor ons geeft het tweede deel van de compositie perfect de sfeer weer die je tijdens een dergelijke ondergrondse rondleiding ervaart. Een ietwat donker en mysterieus doch rustig stukje muziek. Rond minuut 10 neemt het nummer echter opnieuw een serieuze wending. “Beam me up Scotty!”, zou captain Kirk ongetwijfeld gezegd hebben tijdens dit deel van de compositie. We worden geconfronteerd met dissonante, futuristisch sci-fi gitaargeluiden die ons wat doen denken aan het controlepaneel van een ruimteschip. Ter illustratie hebben we je van wat luistermateriaal voorzien om onze impressie te verduidelijken.
De B-kant van Broad Side heeft in het begin een erg industriële feel, meer specifiek de oorlogsindustrie. Het lijkt wel het moment waarop enkele Spitfires met grote gretigheid een voorganger aan het najagen zijn om deze uit het luchtruim te halen.
Rond 2.20 minuten neemt het nummer een wending, hoewel deze veel minder drastisch is dan op de A-kant. Het voorheen beschreven Spitfire-geluid blijft zich verderzetten, hoewel het nu meer de grandeur van een soort opera lijkt aan te nemen. We verwijzen voor onze impressie graag naar het bovenstaande requiem van Mozart en meer specifiek het stukje: “confutatis, maledictis, …”.
Rond 9.30 minuten moet Mozart plaats ruimen en dit keer voor niemand minder dan Daniel Johnston en Mark Linkous. Hoewel beide heren ondertussen al het tijdelijke voor het eeuwige inruilden, kunnen we niet anders dan hun namen even bij deze muziek op te rakelen. We vermoeden dat de fans van Daniel Johnston, Mark Linkous en Sparklehorse Broad Side niet in de verste verte aan deze gevallen helden van weleer zouden linken. Desondanks willen wij dat toch graag wél doen. Broad Side post-9.30 minuten is, ondanks het volle geluid, toch rijk aan een bepaald lo-fi minimalisme waar deze muzikale pioniers voor bekend stonden. Voor ons loopt dit deel van de compositie over van de emotie die de voorgenoemde heren ook in hun nummers wisten te vervatten.
Hoewel het erg duidelijk is dat Dadaist Tapes eerder het experimentele aanboort bij hun releases, slagen ze er toch keer op keer weer in om intrigerende en diverse pareltjes aan de man te brengen. We zijn van de riolen van Antwerpen naar Mozart gegaan; van de controlekamer van een ruimteschip naar jagende Spitfires. Qua variatie kan dat alvast tellen.
De 25 cassettes zijn op dit moment al hopeloos uitverkocht maar je kan je nog steeds tegoed doen aan dit prachtige pareltje via de Bandcamp van Dadaist Tapes. Hou zeker de website van Dadaist Tapes goed in de gaten om je van een exemplaar van het volgende/de volgende pareltje(s) te verzekeren.
“Beam me up Scotty!!”
