Home ReviewsAlbum Reviews BAMBARA – Love On My Mind (Wharf Cat Records)

BAMBARA – Love On My Mind (Wharf Cat Records)

by Hans Vermeulen

Hoewel het lo-fi postrocktrio Bambara uit Athens, Georgia, al 13 jaar aan de postrockweg timmert, werd het vlak vóór covid duimen en vingers beschermen voor de splinterbom Stray in 2020. De potentiële doorbraak kon moeilijk slechter vallen. Maar Reid en Blaze Bateh bleven met hun basgitarist William Brookshire niet bij de pakken zitten. Nieuwe planken werden geleverd en ze hebben nu een mini-album in elkaar geflanst, Love On My Mind. Deze 6-delige worp kreeg vorm in hun nieuwe habitat New York en moest een ander aspect van de band belichamen. Er werd gegoocheld met zowel gaststemmen (Bria Salmena en Drew Citron) als blazers (trombone en sax).

Eén van de karakters die in de teksten voorkomt is een kerel die met flessen naar vliegtuigen gooit en danspasjes uitvoert in het patroon van het cijfer 8.

Opener Slither In The Rain jongleert met cymbalen en synths. De stemmen van de Bateh’s klinken tegelijk zowel ruw als atmosferisch. Het zorgt voor een vleugje kwetsbaarheid die nieuw is en de ganse ep zal doorschemeren. Een fotografe stond ook model voor een deel van het gekke verhaal van dit openingsnummer. New York wordt als dusdanig snapshotsgewijs verhaald.

Birds is niets meer of niets minder dan een liefdesverhaaltje maar wel eentje dat stevig tekeer gaat in een verslavende melodie. Point And Shoot laat dezelfde fotografe aan het werk in het geile nachtleven met decadente feestjes op daken. De iets loggere sound heeft net als op de vorige platen een Nick Cave-flair, onderstreept door de parlando tekstflarden. Wat een schril contrast toch met het desolaat eenzame van slotnummer Little Wars. Een ongemeen sfeervol nummer dat een band in grootse vorm laat horen.

Hoewel het trio tekst –en songmatig de rauwe kantjes heeft afgevijld, blijft het ruwe, ongeschoren geluid feilloos overeind. Bria Salmena zorgt voor een heuse kwaliteitsinjectie en een behaaglijk aanvoelend tegengewicht voor de diepere stem van Reid in Mythic Love met een stuwende baslijn en een dansende gitaar. Het is dan ook een nummer dat erg nauw aanleunt bij een paar Stray-songs. Blaze kan zich op de drums perfect uitleven in Feelin’ Like A Funeral dat deze ep tot de laatste noot strak en boeiend houdt.

Ze spelen in De Zwerver in Leffinge en in zaal Trix in Antwerpen. Een ‘must see’! Ons relaas uit Leffinge krijgen jullie later deze week te lezen.

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More