Ze komen uit het Waasland met als enige doel het maken van moddervette muziek. Zelf heeft LowMad het over een heksenketel waarin flink werd geroerd, woorden die we niet beter konden verzinnen. Door de logge strakke gitaarriffs ben je bijna verplicht om het kabaal van dit viertal als desertrock te omschrijven. Deze invloeden zijn er zeker en vast, gelukkig neemt LowMad er geen genoegen mee om door het leven te lopen als de zoveelste copycat van Queens Of The Stone Age.
Geen losse tracks, wel meteen een volledig album met Jonas Nyaarr achter de knoppen. Lost begint dan wel met een Josh Homme-achtig nummer waarin het lijkt alsof alles klaar wordt gemaakt voor een dolle rit die je alleen maar in Mad Max: Fury Road ziet en de gitaren als ronkende motoren dienen, toch wordt gauw duidelijk dat LowMad een amalgaam is van verschillende harde stijlen.
Zelfs grunge en metal komen om de hoek piepen. Niet alleen door de decibels of de bombast, maar ook door de bijna wanhopige vocals van Tom Fruytier die je meeslepen op een intens avontuur. Het nadeel van Lost is dat er iets meer variatie en rust in mocht, toch weten liefhebbers van fuzzgeluiden en loeiharde riffs waar naar te luisteren. En wie weet ook waar naartoe, want op 12 februari staat de band in De Casino in Sint-Niklaas.
