De frequente lezers van Luminous Dash en zeker degenen die de vaderlandse bands in de gaten houden, zullen de naam Less AUTRE al vaker hebben zien opduiken. Deze Aarschotse band heeft voor zichzelf wellicht niet het gemakkelijkste pad richting wereldfaam genomen door zich te bedienen van de taal uit ons zuidelijk landsgedeelte. Wijlen Arno had een omweg via Frankrijk nodig om erkenning te krijgen in eigen land en hoewel Axelle Red ook bij ons ruimschoots hits wist te scoren, waren het eens temeer onze zuiderburen die massaal voor haar door de knieën gingen. Of Less AUTRE eveneens eerst in de armen van de Fransen wordt gesloten, valt nog enigszins af te wachten maar feit is wél dat de band er al werd opgepikt door enkele radiostations én wist op te treden in hartje Parijs.
Op Rêve Perdu, de nieuwe ep van Less AUTRE prijken 7 nieuwe, eigen creaties. Een deel van de nummers werd in de loop van 2024 op de mensheid losgelaten als single (reviews van Ma Fête!; Pas Petit; L’Assassin Menacé en Driving Too Fast zijn terug te vinden op onze site). Dat we bij Luminous Dash fan zijn van de band mag blijken uit het feit dat elke single door een andere medewerker werd besproken maar wél telkens op enthousiaste wijze. Echt verwonderlijk hoeft dat niet te zijn aangezien Less AUTRE over de gave beschikt om diverse aspecten van het muzikale spectrum te belichten en er niettemin in te slaagt om toch herkenbaar te klinken. De ene keer Indie-rock gedreven, het volgende nummer speels en poppy om dan weer de melancholische eerder newwaveachtige toer op te gaan, ze kunnen het allemaal.
Het aanstekelijke poppy nummer Pas Petit is wellicht het meest hit-gevoelige wat de band heeft uitgebracht – check vooral de bijhorende DIY-videoclip – maar muzikaal worden we toch hoofdzakelijk bij het nekvel gegrepen door pakweg L’Asssassin Menacé en vooral titeltrack Rêve Perdu. Dat de ep is opgebouwd rond deze song is niet meer dan logisch aangezien de ep draait om de delicate driehoeksverhouding tussen tijd, ruimte en de complexe dynamieken van het leven. Het thema wordt tot leven gebracht in een symfonie van geheime liefdes, intens gemis en dromerige idealen.
Moet het nog gezegd dat Less AUTRE een extra troef in handen heeft door de toevoeging van de ronduit sexy tonen van de saxofoon? Niet in het minst tijdens live-uitvoeringen zuigt de sax een deel van de aandacht naar zich toe, hierbij enigszins ervoor zorgend dat de andere uitstekende muzikanten in eerste instantie minder opvallend voor de dag komen. Als je Rêve Perdu aandachtig beluistert, hoor je echter dat de ep perfect uitgebalanceerd klinkt en elk instrument tot zijn volle recht komt. Dit uitstekende geluid is mede te danken aan de invloed van producer Ronald Vanhuffel én geluidstechnicus Michel “Shelle” Dierickx (bekend van medewerking bij onder andere Indochine, The Cure, De Mens, Alain Bashung, dEUS, Moby, Vanessa Paradis en Arno).
De nummers op Rêve Perdu flitsen eenvoudigweg voorbij – we willen hierbij even onderstrepen dat bij de digitale release op 10 januari het bonusnummer La Lune nog niet beschikbaar zal zijn. Om de nieuwsgierigheid op peil te houden, wordt die song pas vrijgegeven op het einde van de maand maar we kunnen alvast verklappen dat het wachten méér dan loont.
We kunnen ook nog meegeven dat de vijfkoppige band intussen is uitgebreid tot een sextet. Bassist Dirk Demeyer heeft de band in alle vriendschappelijkheid verlaten om meer aandacht te kunnen geven aan zijn gezin en is vervangen door ervaren rot Dieter De Mits (onder andere bekend van The Moonlovers). Gitarist Peter Maris kwam de rangen versterken om live voor een nóg voller geluid te zorgen. Indien je de kans krijgt om ze live aan het werk te zien: grijp ze met beide handen want hun coverversies van The Cure, Bowie, Gainsbourg en Queens Of The Stone Age zorgen iedere keer weer voor kippenvel. In afwachting verwarmen we ons alvast met deze nieuwe topschijf.
FACEBOOK – INSTAGRAM – SPOTIFY
