Decibels, zweet, bier, okselhaar, modder en zon. We hebben het allemaal geroken, gehoord, gezien, geproefd en uitzinnig beleefd tijdens de eerste festivals die voor het eerst weer ‘echt’ plaatsvonden. Even bekomen? Het Uitheems Geduister van deze week brengt alvast geen rust met nieuws van Skubut, Denuit, Autumn Stay, Horte, The Cold Field, NNHMN, Christabel Dreams, The Mike Pougounas Project, Not My God, Alia Synesthesia, The Death Set en A Place To Bury Strangers.
SKUBUT
Wat heerlijke nieuwe darkwave ontdekt, van Скубут (ook wel Skubut genoemd). Скубут is het soloproject van de Russische Mikhail Shlepin, die in Wenen woont. In juni bracht hij het album Сгубленuit, wat instrumentaal knap lichte synths en uptempo ritmes laat horen, waar de donkersombere stem mooi tegen contrasteert! Alsof Molchat Doma en Lebanon Hanover hand in hand gaan.
Сгублен is digitaal verschenen.
DENUIT
“Als de dag een nachtmerrie is, zal de nacht ons toevluchtsoord zijn.” Het Franse darkwave/gothduo Denuit neemt ons mee langs de grenzen van coldwave naar de duisternis van elektronische postpunk, die overgaat in zwarte magie.
Lis en Ivi lanceren de ene na de andere clip bij de tracks van hun album Black Sun, dat in mei verscheen.
“I look sad,
I’m the broken doll.
I wear the dark,
I’m the broken doll,
So what ?”
Deze keer is de track Broken Doll aan de beurt. Een track met diepdonkere bastonen in eenvoud gebracht, met een uptempo ritme en snijdend tinkelend synthlijntje. De theatrale melancholie druipt van de vocalen en geeft het duo zijn typerende, koude sound.
AUTUMN STAY
De gothic-, industrial metalband Autumn Stay heeft er met ons een fan bij. Sinds 2011 hebben ze alvast de Texaanse scene ingepalmd, op heel wat festivals gespeeld in Amerika en nu zijn ze helemaal klaar om de wereld te veroveren.
Hun nieuwe single Closer To The Edge laat niet alleen een elektronisch staaltje van precisie en kunde horen, maar steekt daar ook sublieme vrouwelijke zang bij. De track barst open met het catchy refrein met pompende drums en gitaarpartijen om u tegen te zeggen. EBM en metal gaan hand in hand. Inhoudelijk gaat het over de donkere kant van artiesten en hoe vaak ze zichzelf tot op de rand van de waanzin duwen. Doe daar nog een dramatische videoclip bovenop in het klassiek donkere kader van een oude kerk en wij gaan helemaal overstag.
HORTE
De Finse band Horte brengt psychedelische shoegaze, die de fans van Fever Ray, Chelsea Wolfe, Gold en Anna von Hauswolff wel kan bekoren.
Ilman Nurkka is de nieuwe single die ze deze week met een videoclip de wereld in stuurden. Het is de tweede track uit hun aankomende album Maa antaa yon vaientaa (Land Lets the Night Grow Silent).
Zangeres Riika’s bovenaards kalmerende stem plaatst Horte’s dromerige, psychedelisch vervormde soundscapes hoog in het noorden. Aangedreven door de bas, die tussen enge synthwolken drijft, gebroken door de zachte beats. Haar stem fluctueert tussen ingetogen verlangens en bittere klaagzang.
Maa Antaa Yon Vaientaa verschijnt op 27/8 bij het label Pelagic Records en kan je al voorbestellen.
THE COLD FIELD
The Cold Field is het Australisch postpunk-, darkwave duo van Ian Messenger en Heath Newberry. Een samenwerking van 2 jaar, bracht hun debuutalbum (2020) en nu hun tweede album Hollows. Een triomf op de duisternis, want nog donkerder! In het jaar dat volgde op zijn hospitalisatie, schreef Ian Messenger een veertigtal nummers, waarvan er tien werden gekozen voor Hollows.
Depressieve thema’s van somberheid en leegte doordringen het album, maar er is ook een een vuistzwaai in de leegte en intimiteit samen met onthechting.
Doet denken aan de vroege jaren 80 en Joy Division, maar ook naar hedendaagse bands als Lebanon Hanover en Soft Kill.
Hollows is digitaal verschenen, op cd en op vinyl bij Cold Transmission Music.
NNHMN
Een vrijdag de dertiende smeekt gewoon om een speciale release. Lee en Michel Laudargh van het darkelectroduo NNHMN uit Berlijn brachten een bijzondere cover uit. Ze herwerkten Happy House van Siouxsie And The Banshees tot een eigen Non Human-versie, met de koud ijle stem van Lee en op uitzonderlijke beats.
Als je Siouxsie aanbidt en NNHMN wat leuk vindt, mag je deze dus niet missen.
Happy House is digitaal verschenen.
CHRISTABEL DREAMS
Het Italiaanse Christabel Dreams is terug, nu als duo. Emmanuele Viola (bas, synth) en Christian Gatti (zang) besloten een nieuw avontuur aan te gaan, met een nieuw elektronisch geluid, zonder gitaar. En daarmee zijn ze ook toe aan een debuutalbum, Our Kind of Place.
Je zou het album kunnen beschouwen als een soort geheim dagboek, waarin de ervaringen van de auteur vanaf het einde van het eerste decennium van het nieuwe millennium zijn verzameld. De geesten van vroeger spelen de hoofdrol in dit werk, de liedjes vormen de soundtrack van deze verhalen.
Eén track gaven ze al prijs. Praia Do Rei laat prominent snijdende synthlijnen horen, een donker eenvoudige baslijn en gezwinde vocals.
Our Kind of Place verschijnt digitaal op 2/11 bij Wave Records en voorbestellen is mogelijk.
THE MIKE POUGOUNAS PROJECT
Mike Pougounas, voormalig zanger van de Griekse bands The Flowers of Romance, Nexus and New Zero God heeft net een tweede boek uit: Μαύρο Χιόνι of Black Snow. En daarbij hoort de compilatie Artists, Rogues & Vagabonds Vol. I bij.
Deze week verscheen er een eerst videoclip bij één van de tracks. Het gaat om You And Me, een track van The Mike Pougounas Project, een nevenproject waarmee hij startte gedurende de lockdown. “Gigs werden stopgezet voor New Zero God, maar ook voor iedereen anders. Ik ontmoette de andere leden van de band sporadisch, dus ik besloot om solo aan de slag te gaan totdat alles weer normaal werd, als dit ooit weer gaat gebeuren. Het Mike Pougounas-project geeft me de mogelijkheid om alle instrumenten zelf te bespelen en te experimenteren met het geluid”, geeft hij aan.
De track klinkt erg minimalistisch qua opbouw. Simpel eigenlijk. En nogal gedateerd. Maar wel met de typerende spoken voice van Pougounas.
Artists, Rogues & Vagabonds Vol. I is digitaal verschenen.
NOT MY GOD
De legendarische industrial heren Tim Skold (Marilyn Manson, KMFDM, Motionless In White, Skold) en Nero Bellum (Psyclon Nine) brachten deze week als Not My God een nieuwe single uit. Eén die we zullen terugvinden op hun aankomende, tweede album Simulacra.
Ashes laat opnieuw de volledige range van Skolds zelfverzekerde stem horen, gecombineerd met de rauwe soundscapes en modulaire synth riffs vastgelegd door Bellum. Traag, slepend, sfeervol en tegelijk onheilspellend.
“We wilden een stap zetten met de hedendaagse methoden van songwriting en het assembleren van gebroken stukken in een kunstmatige wereld, waarvan de gekneusde en het gebrokene aanleiding zouden geven tot iets dat lijkt op schoonheid”, legt Bellum uit.
Simulacra verschijnt op 15/10 digitaal, op cd en op lp bij Metropolis Records en kan je reeds voorbestellen.
ALIA SYNESTHESIA
Een nieuwe ep van van de Canadees/Siberische Alia Synesthesia, waarbij we je net het tegengestelde wensen als de titel ons geeft. Anhedonia staat immers voor de onmogelijkheid om plezier te voelen, te beleven.
Alia Synesthesia onderzoekt dit concept niet alleen als een gedecontextualiseerde vage rank van klinische depressie, maar als een dagelijks neveneffect van mentale strijd om doel en betekenis te vinden binnen de schurende cultus van productiviteit.
Als eerbetoon aan de geluiden van de jaren 90 (triphop, NIN, SugarCubes, Bjork, Ofra Haza) brengt Alia de combinatie van donkere pop, industriële, operazang, vervormde cello-riffs en dreunende, dansbare baslijnen.
Anhedonia is digitaal beschikbaar en op cd. De zwarte editie is uitverkocht, de witte is kan je nog voorbestellen.
THE DEATH SET
Een olifant in de porseleinkast? Nee, Elephant is een voorsmaakje van How To Tune A Parrot, het aankomende album van de Amerikaanse noise-/artpunkers The Death Set.
“Elephant is de aanzet van een feestje in een pakhuis. Een ode aan waarom het allemaal begon. Met de video brengen we ode aan films die voor ons iets betekenen en verbeeldt de zeer reële, alledaagse strijd tussen goed en kwaad: hoe niet elke dag depressief wakker te worden en toch geen vuilzak te zijn”, legt de band uit. We krijgen een satirische verkenning te zien van het verwrongen verlangen van de zelfsabotage van het brein na zeven jaar nuchterheid, meditatie en een overvloed van zelfzorgroutines. Met knipoogjes naar die favoriete films zoals Wild Strawberries, Blue Velvet en Psycho.
Elephant zet de bands kwaliteiten nog maar eens neer: sterke punkrock, maar met net dat tikkeltje meer.
How To Tune A Parrot verschijnt op 10 september bij This Charming Man Records en Cobraside.
A PLACE TO BURY STRANGERS
In 2003 verscheen de experimentele Amerikaanse postpunkband A Place To Bury Strangers op het toneel vanuit Oliver Ackermanns psychotrope visie. Als een sonische oorlogvoering lieten ze hun geluid los. 2021 verwelkomt een line-up, waarbij Ackermann zich laat bijstaan door John Fedowitz op bas en Sandra Fedowitz (Ceremony East Coast) aan de drums, wat zorgt voor een nieuwe chaotisch apocalyptische incarnatie. Hun nieuwste ep is al enkele maanden uit en daaruit krijgen we nu een videoclip bij het nummer In My Hive. Een verhaal van ruwe wraak!
“In My Hive gaat over hoe ik me heb laten misbruiken door andere mensen omdat het me op dat moment niet kon schelen, maar het is zeker teruggekomen om me te achtervolgen”, zegt Oliver van A Place To Bury Strangers. “Het kan vermoeiend zijn om met deze emoties om te gaan, maar het is het beste om na te denken over wat er aan de hand is en er doorheen te werken.”
Een psychedelische, soms bizarre opbouw, in een knappe postpunkjas.
Dit komt samen met de aankondiging van hun tournee. Wie A Place To Bury Strangers live aan het werk wil zien, kan dat op 4/4 in de Kavka in Antwerpen of op 6 in De Melkweg in Amsterdam.
De ep Hologram is digitaal en op 12” vinyl verschenen bij Dedstrange Records.
