Wederom kozen we vijftien Belgisch songs voor onze Luminous Belge playlist. Enkele kakelverse, maar ook een paar oudjes, zonder dat ze al te belegen klinken. Soms bekende namen, maar ook minder bekende. En om die laatste groep draait het vooral.

Deze week kregen we twee ijzersterke bluesalbums uit eigen land. Guy Verlinde heeft al 17 bluesplaten op zijn naam staan en is wat je noemt een naam in het genre. Met pianist Tom Eylenbosch maakte hij Promised Land Blues, een plaat die je van traditionele deltablues tot rock-‘n-roll pur sang voert. Kortom, een niet te versmaden reisje. We kozen voor het heerlijke Hard To Admit.

De tweede blueskanjer van deze week komt van Matt T Mahony. Ook al zijn we amper half januari, is Good Man Blues nu al kandidaat voor één van de beste platen van het jaar. Vakkundig, maar vooral met en vanuit het hart gespeeld. Tien nummers waar je muzikaal van opgewonden raakt, maar je ook stil maken. Getuige het ronduit prachtige On Time.

Helaas kan Tim De Graeve het niet meer meemaken, maar waar hij ook uithangt, mag je er zeker van zijn dat beide albums zijn onvoorwaardelijke liefde zouden krijgen. Als eerbetoon voegen we van Tiny Legs Tim Poor Boy uit diens debuut One Man Blues toe aan onze Spotify-lijst.

Ze kwamen – een heel klein beetje – uit het niets, maar JERIKO heeft met Feast een indieknaller geschreven die ons heel gelukkig maakt en ons zelfs wat doet meezingen. Denk aan een combinatie van Ween en Arctic Monkeys.
In zijn thuisstad Mechelen is Pieter Van Humbeeck in de muziekscène al een tijdje bekend als Hummie. Een muzikant die met A Start een wondermooi liedje van welgeteld twee minuten maakte. Onze man deed het denken aan Bon Iver en uiteraard heeft onze man altijd gelijk!
Het best bewaarde muzikale geheim in dit land? Toegegeven, we hebben er veel, maar het lekkerste komt toch van Wim De Busser. Iets meer bekend als King Dick. Net voor de kerstperiode werd de prachtsingle Romantic Love Shrine – die overigens niets met kerstmis te maken heeft – op ons afgevuurd. Omdat nog veel te weinig mensen op dit nummer hebben staan dansen, gaven we dit onweerstaanbare melodietje een plaatsje in onze Luminous Belge.

Wordt 2025 het jaar van JEN? Weten we niet, we weten wel dat de Brugse het dubbel en dik verdient. En om het maar te zeggen zoals het is: met singles als Elephant lukt dat zonder twijfel voor Jente Neels. Pop met een hoek af, maar wel zodat je op het einde van de rit nog altijd pop over houdt. Of voor wie het niet zo goed begrijpt: Elephant is een oorwurm.

Laten we maar even in Brugge blijven. Met Elisa Waut bijvoorbeeld. Natuurlijk is Four Times More haar bekendste hit, maar wij kozen voor haar mooiste nummer: Russia waarin het Brugse icoon vrij minimal wave klonk. Zelfs indien je het gehad hebt met Russische leuzes – wat we best kunnen begrijpen – zal je hart ongetwijfeld smelten bij al dit moois.

Omdat ze op 18 januari in de Djingel Djangel staan, maar ook omdat we No Place To Go van Lavvi Ebbel een redelijke fantastische Belpop-classic vinden is het deze week één van onze oldies.

Binnenkort staat Sustain samen met RHEA in het Gentse Wintercircus om hun ep aan het publiek voor te stellen. Wees er maar zeker van dat dit een rockfeestje wordt om u tegen te zeggen. De single Icarus is op alle vlakken een meebruller eerste klas en dus ideaal geschikt voor onze Luminous Belge-lijst.
Sherman is een naam die al decennia meedraait in de Belgische muziekwereld. Jammer genoeg is hij net iets te veel onder de radar gebleven. Waarom weten we ook niet, maar wie weet brengt het aangrijpende Wait My Love daar verandering in, want de nieuwe single klinkt als het mooiste liedje dat Roy Orbinson nooit heeft geschreven. Zo’n juweeltje dus…
Op Luminous Dash hoeft Der Klinke al lang geen introductie meer. Opererend vanuit Oostende en grasduinend in alles wat naar duister en eighties neigt. De nieuwe single Nearly Drowned voldoet eveneens aan al deze eisen, maar is uiterst dansbaar en doet zowel denken aan new beat als aan industrial. Kortom, een perfecte combinatie.

En terwijl we onze zwarte frak aan hebben, kunnen we evengoed nog eens luisteren naar Isolation Ward, zonder meer één van de meest ondergewaardeerde bands van dit land. Gelukkig voor ons destijds opgemerkt door Annik Honoré – ja, die Annik! – die een 12″ van dit vijftal uitbracht op haar onvolprezen Les Disques du Crépuscule-label. Luister naar Absent Heart en ween een beetje.

Geheel uit het niets kondigde Sugarbunny een nieuwe song aan. Winter is vrij atypisch voor hun doen, maar daarom niet minder intens. Integendeel! Geen wall of noise, wel een vrij sobere, ingetogen song waarop we Sugarbunny op zijn meest intiem en zonder meer schoonst leren kennen.

Sinds het begin van dit jaar kiest Luminous Dash iedere week een VI.BE-tip waarbij we beginnende artiesten nog een extra steuntje in de rug willen geven. Deze week werd dat Billy Congé het muzikale alter ego van Indra De Bruyn. We kozen voor Forgotten waarin Indra op haar dooie gemak laat horen dat wondermooie americana ook gewoon uit Antwerpen kan komen.
