De zon komt op, alles klopt, ’t is gebeurd, het is gedaan,’ klonk het toepasselijk aan het einde van de allerlaatste Sterrenlopen-show van Wende. De eer viel Het Depot in Leuven te beurt op donderdag 23 mei 2023, waar Wende Snijders niet minder deed dan ons meenemen in een absolute rollercoaster, een fenomenale rit waarin de zangeres ons ontroerde en beroerde, en ons stevig aan het dansen zette met heuse dancehall-vibes, een welgekomen workout, tussen het genieten door, of ook tijdens.
Je las ons enthousiasme over de show in Gent daags voordien allicht, ook in Leuven haalde de Nederlandse woordkunstenares alles uit de kast, zinderend en zacht. De geweldige Robin Kester had de eer om te openen voor Wende, zonder band weliswaar “ze wilden niet mee, maar in september komen we terug” en wist het publiek, dan jammer genoeg nog weinig talrijk, moeiteloos te charmeren en in te pakken met haar frèle en zachte geluidskunstwerkjes.
Onbegrijpelijk dat Het Depot niét uitverkocht was en dus voor een kleinere zaalopstelling werd gekozen. Wel knus natuurlijk, al gun je topartiesten als Wende en Robin Kester toch echt die volledig uitverkochte zaal, niet? Net voor het concert bleek dat heel wat landgenoten van beide toppers de weg naar Het Depot gevonden hadden, de tongval verraadde dat. Gelukkig waren het geen dragers van dutch disease zodat het genieten optimaal zou zijn.
Voor een dan nog maar halfvolle zaal, verscheen Robin Kester ten tonele, enkel gewapend met gitaar, keys & effects en natuurlijk dat mooie zachte sprookjesachtige stemgeluid van haar. Kester zette in met een wonderlijk mooi Celeste, terwijl de zaal toch wat voller werd. Allicht hoorde wie nog in de foyer was dat prachtige stemgeluid van Kester om zo naar de zaal gezogen te worden. En terecht. De bijzonder mooie vertolking van Celeste, bleek de énige song die ze zou brengen uit het vorig jaar verschenen sublieme Honeycomb Shades. Maar we mochten kennismaken met nieuwe liedjes voor een nog te verschijnen plaat!
Hoe gaat het? Het is alweer de laatste show. Blij dat ik in het mooie Leuven mag spelen!” sprak Robin ons toe, terwijl we nog aan het bekomen waren van die muzikale zoen die Celeste is, om ons meteen terug omver te blazen met haar wondermooie stem, dit keer met een nieuw liedje (The 11th?) helaas heel even ontsierd door kletsmajoren achter ons, en nee, het waren niet onze Noorderburen. Een paar keer een boze blik werpen bleek een oplossing. Oef.
“Hebben jullie al van AI-muziek gehoord?” We besloten “Gelukkig niet” terug te roepen waarop Kester gevat antwoordde “dat is het juiste antwoord”. Kester duidde het fenomeen en gaf toe dat ze daar toch ook niet op zat te wachten. “Maar dat heeft niéts te maken met het volgende nummer”, mooi niet-bruggetje! “Dit lied schreef ik toen ik in Wales was” om ons vervolgens stomverbaasd te doen staan met het bekijvende Long Dark Sleep. Slik.
“Hoe fijn is het dat jullie zo mooi luisteren zeg. Dankjewel, ik ben dat niet gewend”. Kester vertelde dat ze maar liefst dertien nieuwe liedjes schreef toen ze recent in Wales was en vervolgens vroeg ze ons of we het ook zo erg vinden als katten of honden sterven. “Ok, mensen, dat is ook erg”. De lachers op haar hand om dan Dog aan te kondigen, “het is de werktitel, maar misschien vinden jullie het wel goed?”. Jawel, Robin! In deze compositie speelde Kester een fijne gitaarriff, met daar die prachtige stem van haar als zalvend laagje overeen. Zo hemeltergend mooi, zeg!
In ons verslagje van Honeycomb Shades schreven we nog dat de lat nu wel hoog lag voor een opvolger, de nieuwe liedjes die we mochten horen, stelden ons alvast volledig gerust.
Ongeloof en ontgoocheling bij menigeen toen de zangeres aankondigde dat ze al aan haar laatste nummer toe was. Maar de finale was werkelijk prachtig met een subliem en subtiel Empty Head (uit de ep This Is Not A Democracy), waarbij de Rotterdamse nachtegaal ons simpelweg opnieuw betoverde en bedwelmde. Dankje, Robin; tot 8 september in Amor/ De Roma!
Zonde dat we niét bericht hebben over die fenomenale show van Wende in De Roma vorig jaar (21 oktober 2023), nog steeds amper bekomen daarvan, waren we zo blij als een kind toen bekend werd dat de Sterrenlopen-tour verlengd werd. Na een intermezzo met het project The Promise met shows in Amsterdam en zelfs Adelaide, Hong Kong en New York, werd Sterrenlopen dus hervat, met als laatste stop Leuven. We gaven het natuurlijk al wég in de inleiding; jawel, onze torenhoge verwachtingen werden meer dan ingelost. Wervelwind Wende, kwam zag, speelde Het Depot murw, ontroerde en overwon. Maar hoe ging dat dan?
Wende met gele gitaar omgord raasde het podium op. Enkel de spot op haar en zo leek het een weinig later of haar begeleidingsband; een percussionist, twee keyboardspelers/ alleskuners,er plots al zat. Of we die allesverzengende gitaarriff herkenden? Het zal wel! Dit is alles rockte als de beesten, Wende zong krachtig, gul met stoere riffs op die gitaar, terwijl ondertussen ook de band was ingevallen en zware keys en pompende drums het afmaakten. De gitaar mocht aan de kant, en meteen knalde Wende er Heb Ik Dat Nodig? achteraan, één van de weinige keren dat het album Mens (2018) bezocht zou worden, tussen het Sterrenlopen in. Magistraal en potig, en ongelooflijk hoe Wende die snelle woordenbrij er verrukkelijk onweerstaanbaar en verstaanbaar uit perste. Zoals bij vele nummers in de set, gedipt in een overheerlijke electropop-sausje.
En toen besloot Wende om ons een eerste keer die avond flink wat kippenvel te bezorgen, het bleek slechts een voorproefje van wat nog komen zou, maar hoe mooi was Loop Naar Het Vuur zeg?
“Wat ben ik toch een onbeleefde ‘Ollander he, zomaar met de deur in huis vallen! Maar ik zal me even netjes voorstellen”, aldus Wende. En toen zette de zangeres een subliem Bloed in Mijn Bloed in. Dramatisch en oprecht gezongen. De haartjes op onze armpjes stonden recht, …
Een weinig later zou ze ons alweer bijna tot tranen toe bewegen met een niet minder pakkend en emotionerend Lege Stoelen. Krop in de keel. “Er zijn altijd lege stoelen, onbesproken namen. Met hoeveel we ook zijn, we zijn nooit volledig samen. Ik ken je niet, ik ben je honderd keer verloren. Er is een vorm van dood die steeds weer wordt geboren” . En hadden we al gemeld hoe ongelooflijk mooi die stem van Wende is, hoe briljant ze kan croonen, hoe overtuigend en pakkend ze die teksten brengt. Ja? Dan herhalen we dat graag nog eens.
Fan-favorieten Deze Gin, en vooral een machtig en zuiverend, hoogzwanger van dramatiek staand, Alles, – beiden uit Mens -, ontbraken gelukkig niét in de set. Wauw. Ondertussen zaten we stiekem uit te kijken naar Het Is Genoeg, maar het was nog even geduld oefenen, eerst kregen we nog een troostlied dat Wende samen met S10 schreef. “Deze is voor iedereen die wat moed kan gebruiken” en een fraai Niet Bang Zijn was ons deel.
En dan. Tijd voor die dansbeentjes! Geen vrijblijvende dansbeentjes, want de tekst van Het Is Genoeg komt behoorlijk binnen. Maar sta maar eens stil op die killer groove van deze geweldige song. Niet alleen danste Het Depot lustig mee, “Het is goed, het is genoeg, ik ben meer dan goed genoeg” werd uit menig keel mee-gescandeerd, als ware het een nationale hymne! Fenomenaal was het, jaja, ook de performance.. Uiteraard.
Even tijd voor een rustpuntje, want er stond ons nog wat te wachten. Wende wist dat natuurlijk. En de zangeres zong de sterren van de hemel in een erg sterk Troostzoekers, op het album samen gebracht met Froukje. Hier moest Wende het er alleen van afbrengen, al zongen best wat fans het refrein volmondig mee.
Vette keys. Wende kronkelde over het podium en zette in. “Jij hebt gedanst op de vulkaan. Jij was de baas, jij was niet bang, nee. Jij kon veranderen van naam. Jij kon de sterren altijd lezen. Jij hebt kastelen opgebouwd. Je deed het helemaal alleen, ja. Jij had geen zorgen en geen haast. Jij was de zon door licht omgeven…”. Alles Weggegeven was een groot dansfeest. Zingend en declamerend bewoog Wende sensueel over het podium. De keys, die op sommige momenten aan Front 242 ten tijde van Geography herinnerden, zwelden steeds sterker aan, tot her keyboard- en beatsgewijs tot een catharsis kwam. En dansen maar. Zalig zot!
En nog was het niet gedaan. De fans werden helemaal gek wanneer die eerste keyboard-klanken van Jij Idiote Dood door de zaal klonken, en Wende meteen aanhief “Jij idiote dood, jij doodgewoon, dom palindroom, jij stukje heerser van het niks, jij clown der duisternis, jij prulle prins der rotternis.Rot vierkant op, je doet me niets”. En terwijl Wende de dood verder uitdaagde vlogen de beats ons rond de oren. “Als je altijd al wou dansen, dan is dit het moment” sprak Wende, Het Depot wàs dan al één dansende kolkende massa. Lang nadat Wende haar geweldige tekst op ons had losgelaten, duurde het dansfeestje met bonkende beats nog lustig verder. Halelujah!
Het feest leek niet meer te stoppen en ook tijdens Sterrenlopen, hier weliswaar zonder S10 – werd Het Depot omgetoverd tot dance hall. Wat een onwijs gave versie, Wende zong krachtiger en energieker dan ooit, het refrein werd lustig mee gescandeerd door de eerste rijen. Fantastisch. Op onze notities lezen we: ‘WTF’ en ‘Amai’.
Na een lang een oorverdovend applaus, volkomen terecht trouwens, nam Wende het woord, ze kwam helemaal vooraan het podium staan. “Ik hou van mijn job, en ik denk dat jullie het ook wel ok vinden?”. Nog meer applaus. De zangeres dankte ook iedereen en was fier nog een nummer te kunnen brengen met “met een tekst van jullie Dimitri Verhulst”. En toen, wanneer we dit neerpennen is dat opnieuw het geval, was het tijd voor een absoluut kippenvel moment met een schandalig mooi en aangrijpend Hou Me Vast.
En zo kwam een eind aan het officiële gedeelte van de show, prachtig om ons met dit nummer naar huis te sturen. Maar, zoals verhoopt, kwam Wende nog terug. Ze vertelde over de voorstelling Vrijplaats waarmee ze vanaf oktober tot en met januari in Carré staat (wij zijn er alvast bij in november), samen met toetsenist Nils Davidse. “Dan doen we zo een beetje vanalles, alles waar we dan zin in hebben”. Als voorproef bracht het duo nog Laat Mij Het Zijn (ook op Sterrenlopen te vinden), en jawel hoor weer die krop in de keel.
Dan kwamen de andere bandleden er nog even bij en met een verstild De Zon Komt Op werd finaal besloten. Die krop zat nog steeds in de keel. De zon komt op, alles klopt, ’t Is gebeurd, het is gedaan. Juist. Wende dankte haar publiek; de nieuwe en al wat oudere Sterrenlopers die haar al zo’n twintig jaar volgend en wenste ons nog “een fijne avond, lente, zomer, herfst, winter, …”
Wende speelt Vrijplaats vanaf donderdag 24 oktober in Theater Carré, Amsterdam.
Tickets en info: https://carre.nl/voorstelling/wende-vrijplaats
Robin Kester komt naar op 8 september naar Amor (De Roma), in Antwerpen:
Tickets en info: https://www.deroma.be/nl/agenda/robin-kester/12224/
ROBIN KESTER: facebook • instagram
WENDE: facebook • instagram
