Gent lag gisteravond een 200-tal km hoger op de Europese kaart, ergens tussen Rotterdam en Utrecht. Twee ronduit fantastische Nederlandse zangeressen en liedjesschrijfsters kwamen in een soort double bill naar de Handelsbeurs afgezakt.
Robin Kester uit Rotterdam dichten we graag de gedeelde hoofdrol toe omdat ze te goed is om die niet te krijgen. Wende Snijders groeide op in de provincie Utrecht maar is een beetje Brits (geboren in het Londense Beckenham) en een beetje Belgisch wegens haar relatie met Wouter Van Ransbeek. Veel boegeroep in de zaal toen ze zei dat Belgen zoveel meer respons geven dan Nederlanders en er aan toevoegde dat ze dat mocht zeggen omdat ze al tien jaar met een Belg samen is. Dat boegeroep was vooral te verklaren door het groot contingent Nederlanders in de zaal. Wij Gentenaars waren verdorie in de minderheid.
Robin Kester toerde mee met Wende tijdens haar Benelux-tour en deed dat in de grotere Nederlandse zalen (zoals Paradiso) met haar vertrouwde kwintet formatie, een full band dus. De shows in ons land, Gent en Leuven, deed ze solo, enkel begeleid door haar gitaar, een effectenbakje en haar gouden stem.
We keken hard uit naar Robin want we zagen haar nog nooit solo aan het werk. Ze blies ons alweer omver, met veel gevoel, humor en passie. En haar optreden was veel te kort, maar wie er bij was, zag haar wel een vrij exclusieve set brengen. Robin zat in maart in Bristol voor de opnames van een nieuwe ep en daarvan passeerden er al een paar de revue. Wie dus onze nummer één plaat van het jaar 2023, Honeycomb Shades, heeft gekocht zal enkel het eerste nummer herkend hebben.
Celeste opende inderdaad de set en zette de toon want er zou niets voorspelbaar zijn. De songkeuzes niet want zo passeerde ze de vooruitgeschoven single Shape Memory en koos ze voor niet zo voor de hand liggende nummers die echter zoals haar volledige oeuvre van erg hoog niveau bleken te zijn.
Ook de interactie met het publiek was vooraf niet in te schatten. Robin laat doorgaans vooral haar muziek spreken maar nu had ze zin in een paar verhaaltjes tussen de songs in en die zorgden zonder uitzondering voor de nodige hilariteit. Ze verwelkomde iedereen en zei dat het al haar derde passage was in deze prachtige zaal in deze al even geweldige stad. Licht protest was ook haar deel toen ze zei dat zij “maar van Rotterdam” kwam om zich snel te herpakken met “Rotterdam is echt een leuke stad om te wonen”.
Covid zal mensen nog jarenlang blijven beroeren wegens de onmiskenbare impact ervan. Robin keek in die lockdown-periodes veel film en voor het nummer The 11th vond ze inspiratie in de film The Virgin Suicides. Toen ze in Bristol was ging ze de toerist uithangen en bezocht ze een waterreservoir in een natuurgebied in Wales. Ook hier vond ze inspiratie en ze speelde het prachtige Faux Folky. Deze laatste twee nummers waren zo kakelvers dat de titels nog in de steigers stonden en op termijn dus onder een andere naam kunnen verschijnen op plaat. Een constante was echter het dartele gitaarspel waarbij ze een eenvoudig ritme afwisselde met klaterende upbeat ritmes.
Haar stem was zoals de vorige plaat liet uitschijnen honingzoet en komt zoveel beter tot haar recht als de muzikale omkadering bijna ter ondersteuning dient. Is dat ook niet zo bij Lana Del Rey?
We weten wel zeker dat Robin er niet rouwig om zal zijn met Lizzie Grant vergeleken te worden. Robin zorgde voor een stemmig decor terwijl ze haar gitaar stemde: “Wie weet overigens dat de ruimte onder de concertzaal eigenlijk een holle ruimte is? Wisten jullie dat? Hopelijk vallen we hier niet met zijn allen naar beneden”. Robin kan als geen ander morbide grapjes met een kinderlijke onschuld vertellen. Het nieuwe en al beter gerodeerde Long Dark Sleep beklemtoonde overigens de kwaliteiten die ze bezit als singer-songwriter. En plots begon ze over dierenbeulen in films. “Kunnen jullie er ook niet tegen als katten en honden of om het even welk dier pijn lijden? Mensen, niet leuk oké maar dieren, dat kan echt niet.” De Wende-fans waren het vrij unaniem met haar eens. Het nieuwe en voorlopig toepasselijk geheten Dog volgde.
Haar debuut-ep This Is Not A Democracy had nog een verrassing in petto. Het nummer Empty Head was de verrassende maar o zo mooie afsluiter van een Robin in topvorm. Ze maakte absoluut indruk op Gent en haar landgenoten. Getuige daarvan was de constante stilte in de zaal tijdens haar optreden. Een betere barometer is er niet. “Empty head I fear your weight, so light it’s easy to navigate. Follow me around the house until each room is filled with doubt.”
De lichttechnici van Ha Concerts hadden het begrepen en zorgden voor een bijna constant sacraal licht op haar persoontje. Over licht gesproken… Lichtjes verdoofd waren we bijna vergeten dat er nog een optreden gepland stond. De “veel plezier bij Wende want haar show is onwezenlijk goed”, bracht ons terug op de net niet ingezakte bodem van de concertzaal.
Wende Snijders die op het podium ook gewoon met Wende mag worden aangesproken want zo staat het ook op haar platen, had wel versterking in de achterhoede meegebracht, en niet zomaar een beetje versterking. Haar centraal gepositioneerde drummer werd geflankeerd door twee toetsenisten van erg hoog niveau. Met Nils Davidse speelt ze later ook nog de Amsterdamse Carré plat en David Hoogerheide speelde twee maanden geleden ook al de Brusselse AB tot gort met Froukje.
Haar ondertussen al achtste langspeler Sterrenlopen in een 20-jarige carrière als zangeres en actrice etaleert een Wende met rode haren. De ondertussen 45-jarige maar in realiteit ogenschijnlijk 30-jarige zangeres kwam als een sissende fluitketel onder hoge druk het podium als eerste op gestormd. Dat vonden wij alvast heel erg “in our face” en cool.
Het rode leren jasje heeft het niet lang uitgehouden. Wende was al na 2 nummers in de work-out die haar concert bleek te zijn kletsnat van het zweet wat ons respect met de minuut deed toenemen. Of wat had je gedacht als ze van start ging met Dit Is Alles. Een stevige rocksong waarvan er toch minder voorbij vlogen dan aanvankelijk gedacht. Hoe ze furieus zelf de metalgitaar omgordde was een binnenkomer vanjewelste. “Dit is alles, je kunt gaan” klonk uit haar hoge en scherpe stem erg bijtend. Natuurlijk is ze al decennialang fan van Kate Bush. We vermelden dit hier gewoon om wat duiding bij haar stemtimbre te geven want niet iedereen kent Wende. Wij nu wel want ze manifesteerde zich als een stuiterbal, een ongeleid projectiel en een hairflip queen.
Heb Ik Dat Nodig? van haar vorige plaat Mens was van het al even overtuigend en pulserend karakter. Wende is niet de enige die electro dance in haar songs verwerkt want de misschien net iets bekendere landgenotes Froukje en S10 zijn naar dezelfde dansschool geweest. We moesten ook aan Herman Van Veen in Opzij denken als ze over dansen en weer opstaan begon.
Gedaan met feesten en lachen echter. “De wereld is gebouwd op onze dromen. Er zijn graven mee gevuld, vrouwen door vernield. Plantages kaalgeplukt, kathedralen mee verguld”. En dit was misschien nog het minst sombere gedeelte van de tekst in Bloed In Mijn Bloed. Een op alle vlakken subliem nummer dat live zoveel meer bood omdat Wende natuurlijk gewoon een uitstekende actrice is en deze tekst op erg dramatische wijze declameerde.
“Soms word ik wakker in de stilte van mijn vader, lig ik urenlang in zijn gemis”… Zijn wij nu de enigen die tijdens dit erg aangrijpende Lege Stoelen aan de manier van schlagerzang van Anita Meyer moesten denken? Dit schrijven we met de beste bedoelingen want zowel Kate Bush als Anita Meyer zullen de jeugd van Wende vorm gegeven hebben. Een dramatische en erg imponerende versie deed de zaal naar adem happen. Het zijn ook de Nederlandse topzangeressen die er op wonderbaarlijke manier in slagen om zowel in de uptempo als in de aangrijpende stiltenummers evenveel indruk te maken. Noem me een Belgische zangeres die dit kan. We wachten wel. Stuur gerust een gele briefkaart met de naam!
Het Is Genoeg kunnen we nooit genoeg te horen krijgen. “Ik ben meer dan goed genoeg” werd als een nationaal volkslied door een ondertussen uitzinnig geworden Handelsbeurs meegebruld. Diepzinnige teksten verkocht krijgen in een opwindende song is een kwaliteit waaraan je de muzikale groten op Aarde herkent.
En over Froukje gesproken. Nog een parel van Sterrenlopen was zonder twijfel Troostzoekers, het duet met superster Veenstra. Het lijkt meer dan logisch dat beiden duelleerden want ze zijn allebei even intrigerend, beklijvend, tekstmatig diepgaand en volbloed actrices. Het naar drum-’n-bass lonkende, stuiterende en intrigerende Jij Idiote Dood was de “ik spuug op jou zolang ik kan” uppercut die een uitzinnige finale inluidde. Ergens zong ze de perfecte alliteratie ‘zinderend en zacht’ en dat is wel een beetje de samenvatting van hoe Wende live klonk.
Stien kreeg ook haar open doekje tijdens het zotste hoogtepunt der zotte hoogtepunten. Titelnummer Sterrenlopen was een feestelijke apotheose en de “Ga je mee? Want ik kan het niet, ik wil het niet, ik doe het niet alleen, hé!” kreet was er boenk op. Een dolgedraaide Handelsbeurs zong, schreeuwde en sprong mee met Wende die ondertussen in een springbal veranderd was.
Het mag ook onderstreept worden. Haar stem wende wel… Deze konden we echt niet laten liggen. Aangezien Wende niet vies is van een wending in het verhaal koos ze om van het ene extreme uiterste in het andere te duiken. Ze nam uitgebreid de tijd om de zaal te bedanken en om de ergens verstopte Dimitri Verhulst te bedanken met wie ze het laatste nummer van de reguliere set maakte. Hou Me Vast was hartverscheurend. Wende keek de fans indringend recht in de ogen met een euforische blik terwijl ze de meest intieme tekst in een muisstille zaal ten berde bracht. “Hier leg ik mij af. Oh, hou me vast. Tot hier moest ik mij leven”. Ze glom van het zweet en op de eerste rijen zagen we veel volwassen mensen die elkaar vastpakten en huilden.
Tijdens de bisronde met Ik Zou Wel Eens Willen Weten dat ze bijna op de schoot van Nils inzong, en de groepsinspanning De Zon Komt Op ging het tempo niet meer omhoog. Wende had haar laatste buskruit opgebruikt om de vloer van de Handelsbeurs te doen inzakken maar iedereen bleef ongedeerd en erg gefascineerd achter. Het was een avond lang sterrenlopen met Robin ManKester City en Wende lady smiles. Heeft iemand onze gouden oorring al teruggevonden?
ROBIN KESTER : instagram – website – facebook
WENDE: instagram – website – facebook
