Net over de Belgische/Nederlandse grens in het Zeeuwse stadje IJzendijke vond dit jaar de 11de editie plaats van het Weitjerock festivaldat al een tijdje grote namen weet te strikken uit eigen land en België en dat was dit jaar niet anders. Op de affiche stonden dit jaar: BLUAI, Das Pop, Meltheads, Blaudzun, Hang Youth, Claw Boys Claw, J. Bernardt, S10, Sylvie Kreusch, MY BABY, Weval, De Oorzaak en Peter Peterman. Verdeeld over twee podia zodat we ons geen moment hoefden te vervelen.
De Rotterdamse Peter Peterman mocht het festival openen met zijn explosieve mix van garagerock, punk, en blues. Peterman wil elke maand een nieuwe single uitbrengen. De man had een bassist en drummer bij en blonk zelf uit met zijn kleurrijke outfit. Catchy garagepunk, denk aan The Sonics of The Fuzztones. De prijs van de originaliteit zal deze band eerder krijgen voor het outfit van de frontman en niet voor hun songs, maar we merkten wel dat het trio vol overgave was.
De Oorzaak is eenvijfkoppige band die Nederlandstalige pop/rock maakt die in de lijn ligt van The Scene, De Dijk en BLØF. Van deze Zeeuwen kregen we goed in elkaar gestoken meezingers waarin zanger Sven Haverkamp zong over mentale gezondheid, twijfel en vriendschap. Haverkamp heeft een knappe heldere stem die perfect past bij de catchy songs waar af en toe een stevige gitaarsolo in zat. Het zou ons niet verwonderen moct De Oorzaak ook doorbreken in ons land.
BLUAI was één van de eerste grote namen. Deze maand stond de band nog op het podium van het BST Hyde Park festival in Londen met Neil Young. Cath(erine) Smet, Caitlin Talbut en Mo Govaerts hadden deze keer Sander Smeets (Calicos, Sancho) bij die de nummers bracht met pedalsteel, gitaar en backings. De set van BLUAI bestond voornamelijk uit liedjes uit het geweldige album Save It For Later , dat werd aangevuld met het prachtige Dime Store en ook kregen we ook nog twee nieuwe songs die hopelijk op de nieuwe langspeler zullen verschijnen.De kwaliteit van deze geweldige band spatte er van af.
Das Pop was ook in Nederland best populair, dus kon de band rond Bent Van Looy en Niek Meul niet ontbreken. Reinhard Vanbergen heeft beslist om niet bij de reunië te zijn, zodat hij zich kan focussen op zijn eigen project Charlotte & Reinhard en werd vervangen door Lucien Fraipont (Robbing Millions) op gitaar en Sara Gilis (The Happy, Marco Z, Briskey) op keyboards en gitaar. Daarnaast zit Van Looy niet meer achter de drums, maar neemt Elias Devoldere (Nordmann, John Ghost, Elias) dat van hem over. Das Pop bracht dan ook een heel energieke set vol hits van toen en de nieuwe single Lay Of The Land. Het publiek smulde er van, alles werd meegezongen en iedereen danste mee.
De garagepunk van Melheads is onze Noorderburen ook niet ontgaan. Nadat de band vorig jaar een aantal clubshows deed om het debuutalbum Decent Sex te promoten, staan ze ook op een aantal Nederlandse festivals. De band wilde op Weitjerock een statement maken met Palestijnse vlaggen op hun luidsprekers en het dragen van Palestijne voetbalshirts. De set van Meltheads was zoals altijd vurig en kwam stevig binnen.
Blaudzun heeft dit jaar met Latter Days hun zevende studioplaat gelost en wat voor één. Persoonlijk vinden we het nog steeds vreemd dat de band rond Johannes Sigmund niet populairder is in België, maar in eigen land kunnen ze het talent van deze topband wel appreciëren. Sigmund had zich zoals steeds volledig in het zwart gekleed en had daarbij nog een zwarte glitterjas aan en dat bij 25 graden… Dat noemen we consequent zijn.. Met zijn band bracht hij vooral songs uit die nieuwe plaat met af en toe een aanvulling van oudere nummers. Alles klonk super strak en zat perfect.
Nederlandstalige punk met een flinke dosis humor en sarcasme kregen we van het Amsterdamse viertal Hang Youth. Deze heren hebben vorig jaar hun tweede plaat Er Is Hoop* uitgebracht wat de ideale festivalsoundtrack is. Deze heren kregen wel wat ambiance in het publiek maar het grote pogo feest bleef uit. Het contrast met de uitgewerkte songs van de vorige band en de rechttoe rechtaan nummers was gigantisch. Maar alle teksten werden meegekeeld ook al verstonden we er zelf geen woord van.
Na 42 jaar heeft Peter te Bos, John Cameron, Jeroen Klerijn en Marcus Bruystens besloten om een punt achter Claw Boys Claw te zetten.Te Bos wordt dit jaar 75 en de man heeft niet meer zo’n krachtige stem en de energie die hij vroeger in zijn performance stak is ook verdwenen. De garagerockers hadden in ons land een hitje met de rustige single Rosie (waar de band volledig afweek van hun typische rauwe sound) en hun versie van de Jethro Tull-klassieker Locomotive Breath. Dat waren dan ook de enige hoogtepunten van dit optreden. De band klonk nog messcherp, maar te Bos liep wat verdwaald rond op het podium en kon het publiek enkel nog wat entertainen met te vragen tot hoe laat het frituur in het dorp open was en wie de etappe van de tour de France had gewonnen. Het enige opwindende was het moment toen presentator Diederik Ebbinge op het podium werd geroepen om mee te dansen.
Na al het stevige werk dachten we dat we even op adem te kunnen komen met J. Bernardt. Vorig jaar bracht hij het soul-achtige album Contigo uit waarmee hij zeker een plaats verdiende op Weitjerock. Maar met zijn drie muzikanten bracht hij een super gedreven set met meer energieke versies van zijn eigen studioversies. Alles klonk funky en soulvol met altijd dat tikkeltje meer power. Ze kregen het publiek heel snel mee en dat hielden ze heel de set vol met een evenwichtige combinatie van nummers uit het recente en het vorige album. Nergens was er een dipje te merken, overal zat de focus er voor 200% in.
Stien den Hollander, beter bekend alsS10, is niet meer weg te denken uit de Nederlandse muziekwereld. Dit jaar bracht ze haar vierde langspeler Mijn Haren Ruiken Naar Vuur! uit dat ze op 15 en 16 oktober komt voorstellen in Ancienne Belgique. Deze popsensatie haar band klonk bij momenten vrij krachtig terwijl zij zelf de nummers zeemzoet zong. Of het allemaal zo hoogstaand klonk is een andere zaak, maar bijna iedereen op de festivalweide kreeg ze mee dus wie zijn wij om het tegendeel te beweren.
Sylvie Kreusch staat op alle grote festivals in Europa dit jaar en dus is het ook niet verwonderlijk dat zij naar IJzendijke kwam om haar gelauwerde album Comic Trip nog eens in de verf te zetten. Het werd een fantastische show met veel theatrale momenten, soms wat pikant maar altijd smaakvol. Haar geweldige zes muzikanten (met twee drummers) zorgden voor een geweldige sound die ons deed denken aan Serge Gainsbourg en Air. Ze kreeg het publiek gemakkelijk mee zodat het één groot feest werd.
Het Amsterdamse trio MY BABY staat al meer dan tien jaar garant voor een aanstekelijke mix van bluesy rock, tribale ritmes, psychedelica, funk en super dansbare beats. Deze maand verscheen het zesde album Echo van deze band waar alleen maar straffe songs op staan. Met Shameless begon het Amsterdamse trio nog heel rustig en bluesy maar bij Sunroof Diesel Blues zat het vuur al in de set met een gedreven ritme. Cato van Dijck gaf de nummers zoveel kleur met haar stem en lekker basspel en natuurlijk vergeten we niet de geweldige gitaar solo’s en riffs van Daniel de Vries die de perfect kers op de taart zijn.
Peter Peterman: Instagram
De Oorzaak: Facebook – Instagram
BLUAI: Facebook – Instagram
Das Pop: Facebook – Instagram
Meltheads: Facebook – Instagram
Blaudzun: Facebook – Instagram
Hang Youth: Instagram
Claw Boys Claw: Facebook – Instagram
J. Bernardt: Facebook – Instagram
S10: Facebook – Instagram
Sylvie Kreusch: Facebook – Instagram
MY BABY: Facebook – Instagram
Weval: Facebook – Instagram
Weitjerock: Facebook – Instagram – Website
