Bekijk hier ook onze fotospecial door Karim Hamid.
Geen ongeluk voor Tyrant King op vrijdag de dertiende. De vierkoppige metalband uit Sleidinge, die eigenlijk nog niet veel langer dan 2 jaar samen speelt, deed het zaaltje van Jaggers in Gent vollopen, want na twee jaar repetitiekot en studiowerk, stelden ze er hun ep Heart Of Metal voor.
Hun bandnaam leenden ze – uit aanbidding – van het gelijknamige nummer van The Rods en voor hun sound vonden ze duidelijk inspiratie bij bands als Manowar, Slayer, Judas Priest… waarmee ze uit het klassieke, old school, maar sterke heavy metal-schuifje putten.
Wanneer de vier heren het podium opkwamen, gaven ze het publiek Absolution, als eerste van hun debuutep. Een stevige track, met een refrein dat blijft plakken en een intermezzo met diepe spoken words waarin zanger Danny Deserranno zijn dualiteit in stemgebruik etaleerde.
De rauw geponeerde woorden in Ships And Boats werden kracht bijgezet door de drumslagen van Xavier Weekers, die al even ruw leken mee te brullen. Jan Van Couter liet de gitaarriffs ondertussen als salvo’s los, terwijl ze soms ook bijna leken te versmelten met de drumslagen.
Het nummer Solid had meteen onze aandacht, omdat het toch wat afwijkt van die klassieke metalsound en cross-over metal hoppende lyrics liet horen, met een heerlijke basdrum, weids snaarwerk en natrillende baslijn door Carlos Meiresonne. De break, die eerst als een wat ‘vreemde’ stilte aanvoelde, werd meteen weer gebroken, wanneer razende riffs de woorden “there are too many bodies over here” het volle Jaggers-zaaltje instuurden.
Now Or Never valt terug op de klassieke opbouw van een sterke metaltrack, waarbij de overstuurde gitaar intelligent ingezet werd. Heart Of Metal is inhoudelijk dé toepasselijk liefdeshymne voor het genre. Eentje met ballen uiteraard! “Come and join us in the pit… Heavy metal is our story.”
Bijtend, met woorden en wisselende ritmes, klonk Buried Alive. Leuk zwoele vertragingen, gevolgd door dat geluidsmuurtje… zo horen we het graag. Wanneer zanger Danny even de zaal instapt, met de boodschap: “Nu is ’t aan de jongens”, krijgen we Demolition als ijzersterke instrumental te horen, die met zoveel kracht en overtuiging ons meteen liet voelen dat die jongens (die overigens net de houdbaarheidsdatum als jongen overschreden hebben en gerust heren mogen genoemd worden) heel wat talent in zich hebben.
Hammer Of Thor had met deze titel net iets heviger mogen binnenkomen. Hier misten we nog wat slag- en daadkracht, want qua opbouw best een knappe track! Met de korte instrumental Machine Gun en de Motörhead-cover Ace Of Spades als bisnummers, sloot Tyrant King een gesmaakt debuutoptreden af!
Een extra zweem pit en kracht in de zang mag er voor ons nog bovenop komen live (iets wat op de ep-opname zeker niet ontbreekt), dus geef deze band grotere podia en veel live-speelkansen, zodat zanger Danny zijn kracht en zelfvertrouwen als frontman voldoende ruimte krijgt. Een zanger die geen seconde zijn focus verloor én er daarenboven in slaagde, de lyrics van elke track perfect verstaanbaar te maken in zijn zang, wat binnen het genre uitzonderlijk is!
Op de ep Heart Of Metal vind je de 5 tracks Absolution, Solid, Hammer Of Thor, Return Of The Tyrant en Now Or Never terug. De ep is digitaal en op cd verschenen.
