We hebben ons nog lang in de ogen zitten wrijven, na het optreden van Tsar B op Gent Jazz vorig jaar. Op het podium kwam een klassiek schilderij tot leven: de zangeres-violiste zat in een rood gewaad aan een chique gedekte tafel, inclusief bloementuil, kaarsen en opgezette kerkuil, met aan de andere kant enkel Trui Amerlinck, eveneens volledig in het rood gehuld, op cello. Een optreden dat ook van de toeschouwer opperste concentratie vroeg, net zoals bij een theatervoorstelling met twee spelers en zuiver dialoog. We waren dus benieuwd hoe haar doortocht in Mechelen eruit zou zien, waar ze een exclusieve try-out speelde in aanloop naar haar nieuwe album, dat op 17 maart uitkomt.
Eerst kregen we Tje te bewonderen, laureaten van de Maanrockrally en dus eind augustus te zien op het stadsfestival van Mechelen. Het drietal moet zich een weg banen tussen de instrumenten van Tsar B, die al uitgestald staan op het podium, maar ondanks die beperkte ruimte slagen ze erin een compleet eigen wereld tot leven te wekken waarin ze de luisteraar volledig onderdompelen.
Tje bracht al twee singles uit, Echoes en Coolkidsbar, maar live klinken ze zoveel indrukwekkender. Zangeres Lindy Versyck is nog op zoek naar hoe ze haar handen moet houden tijdens het zingen, maar zingen is uiteindelijk het belangrijkste en dat doet ze met overgave. Als een sirene lokt ze haar publiek een inktzwart en mistig moeras in, slechts voortgestuwd door bas, gitaar en wat flarden elektronica. Dat is nog het duidelijkst in een volledig uit occulte magie opgetrokken cover van Hollaback Girl, waarin geen spoortje van Gwen Stefani meer te herkennen valt.
En dan is het tijd voor de tsarina om het podium te betreden. Trui Amerlinck is er nog steeds bij, op cello en contrabas deze keer, maar de kerkuil is ingeruild voor een drummer. Met een zinderend Auwtch, waarvan de regel “When you leave there’s no shelter from your storm” zich meteen in je geheugen nestelt, maakt het drietal onmiddellijk duidelijk dat ze niet naar de Dijlestad zijn afgezakt om tijd te verspillen, maar om het publiek te imponeren.
De nummers op haar nieuwe plaat zijn geïnspireerd door de liefdes (in het meervoud), vertelde Tsar B onlangs. Zo is Trophy, dat ze zingt met een stem die van diep onder haar huid lijkt te komen, geïnspireerd door een jongen die haar zag als zijn trofee, iemand om mee te pronken. Wat voor relatie moet dan aan de basis liggen van Underwater, vraag je je af wanneer het drietal dat prijsnummer aanheft, dat de luisteraar meesleurt onder water en hevig naar adem happend weer loslaat.
Eén keer ruilen de dames hun strijkers in voor toetsen tot er techno door de boxen bonst. Een veel te lang en vervelend intermezzo: de muziek van Tsar B is immers het best wanneer er strijkstokken over snaren dansen en melodieën versmelten met hemelse stemmen. Zoals in afsluiter Moonman, de meest recente single van de plaat, en bisnummer Unpaintable. Daarin beheerst Tsar B het volledige klankenpalet van haar viool en puurt er een serenade uit die niet zou misstaan op de soundtrack van een epische filmklassieker, voor ze overgaat tot parlando en zang, waarvan de zin “I don’t absorb the paint anymore” nog lang resoneert.
Het ideale nummer voor de aftiteling van deze avond dus. Op 22 april zwaaien de deuren van de Concertzaak weer open, deze keer voor de Mechelse bands Gone Son, Shubil en Oskyl J.
FACEBOOK (TJE) / INSTAGRAM (TJE) / FACEBOOK (TSAR B) / INSTAGRAM (TSAR B)
