In de reeks alles komt terug: The Specials. Deze legendarische skaband ontstond in 1977 en bracht twee sublieme platen uit vol aanstekelijke skasongs met maatschappijkritische teksten. In 1981 verlieten Terry Hall, Neville Staple en Lynval Golding de band om Fun Boy Three op te richten. De andere leden gingen verder als The Special Aka en brachten nog het album In The Studio uit om kort daarna te splitten. In 1997 was er een reünie zonder Hall en de band ging terug op tour met hun klassiekers tot 2002.
In 2007 vervoegde Hall na 24 jaar terug zijn makkers om te spelen op het Glastonbury Festival. Sinds 2008 staan de originele leden Lynval Golding, Horace Panter en Terry Hall terug regelmatig op het podium. Samen met gitarist Steve Cradock van Ocean Colour Scene, PJ Harvey-drummer Kenrick Rowe, keyboardspeler Nikolaj Torp Larsen, Tim Smart op trombone en Pablo Mendelssohn op trompet vormen zij de huidige The Specials. Aangezien de band 40 jaar bestaat, weliswaar met veel tussenpauzes, hebben ze dit jaar het nieuwe album Encore uitgebracht. Dit is het eerste nieuwe werk na het album More Specials uit 1980. Op deze nieuwe schijf klinken The Specials heel fris en hebben ze wat nieuwe elementen in hun oud geluid gegooid zoals afrobeat en funk. De maatschappijkritische teksten zijn gebleven, ze krijgen zelfs op het nummer 10 Commandments de hulp van activiste Saffiyah Khan.
Saffiyah opende de avond met een dj-set met voornamelijk ska-klassiekers, op zich een fijne opwarmer. De skalegende begon stevig aan hun set met twee zalige hits Man At C&A en Rat Race. De toon was onmiddellijk gezet voor een stak en subliem optreden in een uitverkochte Roma. Bassist Horace Panter en gitarist Lynval Golding zorgden voor het showelement en hadden het meeste contact met het publiek. Terwijl zanger Terry Hall zich vooral vasthield aan zijn microstatief en af en toe ging dampen aan zijn vaporsigaret, ook had Hall blijkbaar een paar nummers nodig om wakker te worden, het kan ook een act geweest zijn natuurlijk..
De set werd knap opgebouwd met vooral veel oude nummers en af en toe een song uit Encore. Het moet gezegd worden, de nieuwe song misstaan zeker niet tussen hun oude werk. Stereotypes kreeg een lekker extra lange uitvoering, op het eind ging de song over naar On My Radio van The Selecter maar ze gebruikten dan een andere tekst: All I want is my stereo. Saffiyah mocht haar 10 Commandments nog eens brengen waar ze dan, zoals eerder dit jaar in Brussel, ook weer het publiek in liep. Dit nummer klonk nog meer dubby dan op plaat, vooral omdat Hall voor de nodige spacey geluidjes zorgde.
Het publiek waardeerde vooral de oudere songs zoals de Dandy Livingstone-cover A Message To You, Rudy, Friday Night Saterday Morning, de Toots & Maytals-cover Monkey Man en natuurlijk Gangsters en Too Much Too Young. Vier bisnummers staan op de setlist te lezen, toch werden er slechts twee gespeeld. De songs van Encore haalden het niet en er werd gekozen voor Ghost Town en de Andy And Joey-cover You’re Wondering Now (waar Saffiyah voor backings zorgde, helaas was ze eigenlijk niet te horen).
Van ons mocht het concert nog veel langer duren maar ja na een dik uur en een half was het afgelopen. Dit optreden bewees dat The Specials nog steeds relevant zijn, hun nummers zeker niet gedateerd klinken en dat er op hun eigen formule absoluut geen sleet zit.
