Thuis vertrekken met een zacht nazomerzonnetje, warm stralend in het aangezicht, 25km rijden richting kust en terechtkomen in een stevig uit de kluiten gewassen onweer terwijl de regen met bakken naar beneden komt en je nog 500 meter te voet af te leggen hebt naar één van je favoriete muziekhuizen. Het lot kan soms hard toeslaan voor de gevoelige muziekrecensent. Alvast dank voor jullie medeleven!
Reden voor de barre tocht was een gratis optreden van vier tenoren van de Gentse muziekscene STADT in het gezellige café van de nieuwe Cactus Club in Brugge. Een afscheidscadeautje van Cactus voor iedereen die op 1 september terug naar school moest?
Fulco Ottervanger, Joris Cool, Simon en Frederik Segers brachten eerder dit jaar hun vierde langspeler MeerSTADT uit, en omdat het al van op GentJazz 2017 geleden was dat we de band nog live zagen, moesten we absoluut de meteorologische apocalyps trotseren om hen nog eens bezig te zien. Spoiler alert: het was het waard!
De muziek van STADT beschrijven zorgt steevast voor hoofdbrekens want ze is nu eenmaal niet voor één gat te vangen. We horen duidelijke invloeden van Duitse elektronische muziek uit de jaren ’70, nogal wat avant-gardistisch experiment, improvisaties die jarenlange ervaring in de jazzwereld verraden en een stevige dosis psychedelica.
Net zoals de verlichting in de zaal begon ook de set heel duister met het dreigende Domburg By Night uit de nieuwste. Loom, episch en claustrofobisch sloop het nummer door de zaal om achter ons plaats te nemen en voor koude rillingen te zorgen. De paranoia sloeg nog net niet toe bij de toeschouwers maar wat een binnenkomer. Dit hadden enkele bezoekers, die waarschijnlijk nog nooit van STADT gehoord hadden, niet zien aankomen!
Follow The Tide (uit het gelijknamige album) en Thuissfeer (uit There Is / Nothing Twice) dreven het tempo een flink stuk op, de sfeer verlichtte en we waren nu definitief vertrokken voor ruim een uur onderdompeling in de unieke muzikale wereld van STADT.
Terug naar MeerSTADT met het instrumentale Tidal Slide dat onheilspellend begon maar na enkele minuten overging in een hypnotiserende trip die ernstig poogde de controle over geest en lichaam over te nemen. Even moesten we denken aan Or Drive! (of was het nu Swing) van het helaas ter ziele gegane Yuko, heel even maar.
Prince-lijke beats openden Beating Heart of the Mermen. Nog zo’n instrumentaal nummer hoogzwanger van dreiging en donkerte uit het meest recente album. Neen, echt happy klonken de meermannen niet.
Zandplaat deed wel heel erg jaren ’70 aan, met zijn vroege synthklanken uit een tijd dat mensen nog hoofdschuddend meenden dat het einde van ‘goede’ muziek nu wel echt begonnen was met al die “elektronische brol zonder ziel”… Het is een beetje anders uitgedraaid.
Uit Escalators kregen we False Alarm waarin Fulco zich eindelijk nog eens vocaal kon uitleven. Toch de momenten waaruit hij, zo leek het toch, het meeste plezier haalde. Wisten wij veel dat we stilaan het einde van de set aan het naderen waren met een heerlijk uitgesponnen Nothing Twice.
The Current, nog een track uit MeerSTADT mocht de avond afsluiten met een onwaarschijnlijk spannende finale waarin het viertal zorgde voor een machtig, trance-inducerend crescendo dat bij ons gepaard ging met de afscheiding van hoge dosissen dopamine. En daar kan niemand iets op tegen hebben, toch?
STADT begon volgens Ottervanger ooit als hiphopband in Brugge, of het waar is weten we niet, maar het is wel zo fijn dat het naar iets helemaal anders geëvolueerd is, want dit was geweldig!
Kon je er niet bijzijn op 30 augustus dan kan je de volledige set(list) hier beluisteren:
